Ενας από τους πιο σπουδαίους δημιουργούς κόμικς της εποχής του, τα έργα του Φρανκ Μίλερ χαρακτηρίζονται πάντα μια έντονη γραφή αλλά και έναν ρομαντισμό, στοιχείο που αρκετές φορές έρχεται σε αντίθεση με τις εικόνες των σελίδων που είναι γεμάτες από ωμό συναίσθημα και ακατέργαστη βία.
Το όνομα του έχει καταφέρει να συνδεθεί με την σύγχρονη ποπ κουλτούρα καθώς ο ίδιος έχει γράψει μερικά από τα καλύτερα κόμικ και graphic novels του χώρου, όπως τα «Daredevil: Born Again», «Batman Returns» και «Batman: Year One», έχει μπει με αξιώσεις στο Hall of Fame του Βραβείου Eisner, το οποίο θεωρείται ισάξιο των Οσκαρ για τα κόμικς, ενώ αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο με τα περισσότερα από αυτά να έχουν κερδίσει μερικές σπουδαίες διακρίσεις, όπως το «Sin City» το οποίο ήταν υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 2005.
O Μίλερ ασχολήθηκε ενεργά με τον κινηματογράφο για πρώτη φορά το 1990 γράφοντας το σενάριο του «Robocop 2» και αργότερα και του τρίτου μέρους, ενώ το πρώτο του κόμικ που μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη ήταν το «Sin City», το οποίο σκηνοθέτησε ο ίδιος μαζί με τον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ το 2005. Εναν χρόνο μετά όμως, το 2006, ο Μίλερ αποφάσισε να κάνει κάτι αρκετά παράτολμο αλλά ταυτόχρονα και πρωτοποριακό: να μεταφέρει το διάσημο κόμικ του «300» στη μεγάλη οθόνη σχεδόν καρέ καρέ, σε σκηνοθεσία του Ζακ Σνάιντερ.
Το κόμικ, το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 σε πέντε μηνιαία τεύχη (με τίτλους «Δόξα», «Καθήκον», «Τιμή», «Μάχη» και «Νίκη») μιλά για μια πιο φανταστική εξιστόρηση των γεγονότων της Μάχης των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. και της νίκης του Λεωνίδα και των 300 του εναντίων των στρατών του Ξέρξη. Η σειρά κέρδισε τρία βραβεία Eisner το 1999 αλλά και αρκετές επικρίσεις κυρίως για τις ιστορικές της ανακρίβειες, την υπερβολική βία αλλά και για το έντονο αίσθημα ομοερωτισμού που χαρακτήριζε την σειρά.
Από το κόμικ «300»
Από την ταινία «300»
Οπως και το κόμικ από το οποίο εμπνεύστηκε, έτσι και η ταινία του Ζακ Σνάιντερ είχε καταφέρει να κερδίσει το κοινό της κυρίως λόγω της απαράμιλλης αισθητικής της, της γραφικής βίας αλλά και, ας μη το κρύβουμε άλλωστε, των αδαμάντινων κοιλιακών ολόκληρου του ανδρικού καστ της.
Και μπορεί η ταινία να αγαπήθηκε (όσο και να μισήθηκε) αρκετά, το σίκουελ της όμως, «300: Η Ανοδος της Αυτοκρατορίας» σε σκηνοθεσία Νόαμ Μούρο, θεωρήθηκε λιγότερο τολμηρό, μιας και όλα έμοιαζαν μια από τα ίδια, τόσο κινηματογραφικά όσο και αισθητικά.
Από το «Ξέρξης»
20 χρόνια μετά από τις χάρτινες περιπέτειες του Λεωνίδα, ο Φρανκ Μίλερ επιστρέφει στον κόσμο του «300» για να συνεχίσει το ιστορικό του έπος, με την ακμή και την πτώση της Περσικής αυτοκρατορίας και την άνοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου με το graphic novel «Ξέρξης: Η Πτώση του Οίκου του Δαρείου και η Ανοδος του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Στην ουσία πρόκειται για ένα prequel της ιστορίας των «300» στο οποίο μετά τη μάχη του Μαραθώνα και το θάνατο του πατέρα του, Δαρείου, ο Ξέρξης αναλαμβάνει το θρόνο. Το μίσος του για τους Ελληνες παραμένει ζωντανό και του δίνει το κίνητρο για να χτίσει μια αυτοκρατορία που όμοιά της ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί. Ο Ξέρξης, ακολουθώντας το όραμά του, απλώνει την επιρροή του μέχρι την Αίγυπτο. Μα όταν το σκήπτρο θα περάσει στα χέρια του γιου του, Δαρείου Γ΄, η Περσική αυτοκρατορία θα έρθει αντιμέτωπη με μία δύναμη που όμοιά της δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος: τον Μέγα Αλέξανδρο και τον στρατό του, που κατατροπώνει ό,τι βρει στο διάβα του προς το δρόμο για τη δική του αυτοκρατορία.
Δείτε εδώ τις πρώτες σελίδες του «Ξέρξης: Η Πτώση του Οίκου του Δαρείου και η Ανοδος του Μεγάλου Αλεξάνδρου»
«Ξεκίνησα να φτιάχνω το "Xerxes" πολλά χρόνια πριν. Οταν έκανα το "300" δεν ήξερα ότι θα ήταν ο Ξέρχης που θα με ξαναέβαζε μέσα στην ιστορία», δηλώνει ο Φρανκ Μίλερ. «Σκεφτόμουν πως θα ήθελα να ασχοληθώ και με άλλες σημαντικές μάχες της Αρχαίας Ελλάδας. Αλλά αυτή η ιστορία για κάποιο λόγο παραμένει η πιο ενδιαφέρουσα κι αυτή που με γοητεύει πιο πολύ. Χρειάστηκε βέβαια μεγάλη έρευνα. Ευτυχώς είχα βοήθεια, γιατί, ευτυχώς, όποιος γνωρίζει από Ιστορία είναι πρόθυμος να μιλήσει γι' αυτήν. Η όλη ιστορία με το "300" ξεκίνησε όταν ήμουν επτά ετών. Αρχισα να το σκέφτομαι από τότε. Οπότε κάπως όλη μου η πορεία οδηγούσε σε αυτό το πρότζεκτ...»
