Οσο δεν μπορούμε να πάμε σινεμά, δεν σταματάμε να βλέπουμε ταινίες (και σειρές). Και επιλέγουμε για εσάς ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορεί να βρεθεί σε τηλεόραση, πλατφόρμες και φεστιβάλ.
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για τις μέρες χωρίς αίθουσες στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς
Παρόντες του Γιώργου Αυγερόπουλου
Το νεό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου μετά το «Agora II - Δεσμώτες» γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης και εξετάζει ακριβώς αυτό, όπως αναφέρουν οι δημιουργοί του, «την εξέλιξη και τη διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα, η οποία πριν προλάβει να επουλώσει τις πληγές της δεκαετούς οικονομικής και κοινωνικής τραγωδίας, κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας». Μετά την online πρεμιέρα τους το Φεβρουάριο, κατά την διάρκεια του 3ήμερου virtual forum για τη Δημοσιογραφία, που διοργάνωσε το iMEdD (incubator for Media Education and Development), οι «Παρόντες» θα προβάλλονται online και δωρεάν στο parontes.imedd.org για όλους από την Παρασκευή 12 Μαρτίου στις 21.00 και μέχρι και τις 19 Μαρτίου, καθημερινά για τρεις προβολές (στις 19.00, στις 21.00, στις 23.00 και το Σάββατο και την Κυριακή στις 17.00, στις 20.00, στις 23.00). Διαβάστε εδώ περισσότερα για τις online προβολές του ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου «Οι Παρόντες».
«Ο Προδότης» (Ιl Τraditore, 2019) του Μάρκο Μπελόκιο
Μία μεγαλειώδης, επική, σκληρή αλλά και σε στγμές ποιητική, μεταφορά της αληθινής ιστορίας του Τομάζο Μπουσέτα - ενός ισχυρού αρχηγού της σισιλιάνικη μαφίας με το παρατσούκλι «Το Αφεντικό των Δύο Κόσμων», ο οποίος το 1986 συνεργάστηκε με τις αστυνομικές αρχές και οδήγησε την πανίσχυρη Κόζα Νόστρα στο εδώλιο (η διαβόητη «Δίκη Μάξι» κράτησε 6 χρόνια και η τελική ετυμηγορία καταδίκασε 475 μαφιόζους για μια πληθώρα εγκλημάτων). Κρατώντας αριστοτεχνικά όλες τις σωστές ισορροπίες ανάμεσα στο έπος και την προσωπική ιστορία, ο Μπελόκιο κατέθεσε ένα οπερετικό γκανγκστερικό μελόδραμα, με σύνθετες κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις, μία ταινία που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τα αριστουργήματα του genre του σινεμά των αντιηρώων των 70ς. Ναι, εξετάζει επικά την μεγάλη εικόνα ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά πλησιάζει τον κινηματογραφικό φακό σε ασφυκτικό κοντινό στον άνθρωπο, συλλαμβάνοντας κλεμμένες στιγμές, δημιουργώντας σεκάνς ποίησης. Ο Πιερφραντζέσκο Φαβίνο είναι, επίσης, συγκλονιστικός. Ο πρωταγωνιστής δίνει μία ανεπανάληπτης ωστικής δύναμης ερμηνεία, μελετημένη στις λεπτομέρειες, ισχυρή σαν έκρηξη τεστοστερόνης, ψιθυριστή σαν βουβή εξομολόγηση. Και οι Κάννες και η Ευρωπαϊκή Ακαδημία, ακόμα και τα Οσκαρ, του χρωστάνε μια υπόκλιση. Θα τον δικαιώσει η ιστορία. Μην το χάσετε! Διαβάστε την κριτική του Flix για τον «Προδότη» του Μάρκο Μπελόκιο εδώ.
Θυμηθείτε επίσης: γιατί το Flix ψήφισε τον «Προδότη» στο Νο4 της δεκάδας της χρονιάς
«Ο Προδότης» προβάλλεται απόψε στις 22.00 στο COSMOTE CINEMA 2
«Ενας Υπέροχος Γείτονας» (A Beautiful Day in the Neighborhood, 2020) της Μάριελ Χέλερ
Νέα Υόρκη, 1998. Στον κυνικό ερευνητή δημοσιογράφο του Esquire Λόιντ Βόγκελ (βραβευμένο για τα πορτρέτα που έχει κάνει πάνω σ' έναν βιαστή κι έναν γιατρό παράνομων αμβλώσεων) ανατίθεται να γράψει ένα κομμάτι για τον «Κο Ρότζερς», τον τηλεοπτικό «Παραμυθά» της Αμερικής, που, από το 1968 έως το 2001, είχε την παιδική τηλεοπτική εκπομπή «Mister Rogers' Neighborhood». Οικοδεσπότης, μουσικός, μαριονετίστας (Πρεσβυτεριανός ιερέας επίσης) χρησιμοποιούσε όλα τα ταλέντα του για να συνομιλήσει με τα παιδιά στο σπίτι. Οχι απλώς να τα ψυχαγωγήσει, αλλά να τα καθοδηγήσει, μέσω των ιστοριών, των τραγουδιών και των παραμυθιών του, προς την ενηλικίωσή τους. Επώδυνα θέματα όπως ο φόβος, το bullying, το διαζύγιο των γονιών, η οργή, η ζήλια, η αρρώστια περνούσαν μέσα από το φίλτρο της πραότητάς του, του μειλίχιου χαμόγελού του και η καθησυχαστική φωνή του διείσδυε στα αμερικανικά σπίτια και τις καρδιές των παιδιών σαν βάλσαμο. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τον «Κο Ρότζερς». Ποιος όμως ήταν πραγματικά ο Φρεντ Ρότζερς; Αυτό ήταν άξονας του άρθρου του Λόιντ Βόγκελ όταν έμπαινε στο τηλεοπτικό στούντιο στο Πίτσμπουργκ. Ο «Κος Ρότζερς» ήταν μια τηλεοπτική περσόνα, αλλά τι κρυβόταν πίσω από όλη αυτή τη γλυκερή μάσκα καλοσύνης; Κάτω από το φωτοστέφανό του; Θα το ανακάλυπτε σ' ένα exposé που θα είχε την υπογραφή του. «Μην μου καταστρέψεις την παιδική μου ηλικία, σε παρακαλώ» του είχε πει η γυναίκα του, κρατώντας το λίγων μηνών γιο τους και γνωρίζοντας τι ήταν στο μυαλό του άντρα της. Γνωρίζοντας και τι ήταν στην καρδιά του. Ακριβώς εκείνη την περίοδο, ο επί χρόνια εξαφανισμένος πατέρας του (αλκοολικός και γυναικάς είχε παρατήσει την οικογένειά του όταν αρρώστησε η μητέρα τους από καρκίνο), είχε επιστρέψει στη ζωή του και ζητούσε μια δεύτερη ευκαιρία. Η οργή του προδομένου αγοριού που εγκαταλείφθηκε και φρόντισε μόνος τη μαμά του, μέχρι εκείνη να σβήσει, είναι κάτι που κουβαλάει ο Λόιντ στις αποσκευές του - κι όχι μόνο για το Πίτσμπουργκ. Αυτός ο πόνος τον οδηγεί, αυτός ο θυμός βρήκε διέξοδο στο γράψιμο. Αυτό το ενήλικο τραυματισμένο παιδάκι μπαίνει στο στούντιο του Κου Ρότζερς εκείνη τη μέρα. «Μπορεί ο Τομ Χανκς να βρίσκεται στην αφίσα της ταινίας, όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ο Μάθιου Ρις...» Διαβάστε αναλυτικά την κριτική τoυ Flix για το «Ενας Υπέροχος Γείτονας» της Μάριελ Χέλερ.
Η ταινία κάνει τηλεοπτική πρεμιέρα απόψε στις 22.00 στο NOVACINEMA 1HD
«Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» (Gone Girl, 2014) του Ντέιβιντ Φίντσερ
O Νικ Νταν ξυπνά το πρωινό της 5ης επετείου του γάμου του και κατευθύνεται στην επιχείρηση που μανατζάρει με τη δίδυμη αδελφή του: ένα τοπικό μπαρ σε κωμόπολη του Μιζούρι όπου μπορείς να πνίξεις από νωρίς στο αλκοόλ την απογοήτευσή σου για το πώς η ζωή σου έχει μετατραπεί σε κάτι που δεν περίμενες και οι εορτασμοί της σχέσης για την οποία ορκίστηκες «μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος» σε βρίσκουν περισσότερο σαρκαστικό και οργισμένο, παρά χαρούμενο. Ενα τηλεφώνημα από ανήσυχο γείτονα, ο Νικ επιστρέφει για να τσεκάρει το σπίτι και έρχεται αντιμέτωπος με σημάδια πάλης στο σαλόνι του και τη γυναίκα του, την ξανθιά, όμορφη, έξυπνη Εϊμι, να έχει εξαφανιστεί. Οι μέρες περνούν και σταδιακά, πρώτα ο κανιβαλιστικός φακός των σαρκοβόρων media και, μετέπειτα, οι καχύποπτες αστυνομικές αρχές και η σοκαρισμένη μικρή του κοινότητα, αρχίζουν να σκιαγραφούν τον ίδιο ως τον κυρίως ύποπτο. Οσο η εικόνα του τέλειου ευτυχισμένου ζευγαριού καταρρέει, όσο μυστικά και ψέματα θολώνουν την αντίληψή μας για το αθώο και το ένοχο, ανατριχιαστικές υποψίες στοιχειώνουν τις σκέψεις όλων: Σκότωσε ο Νικ τη γυναίκα του; Που εξαφανίστηκε το κορίτσι; To best seller μυθιστόρημα της Τζίλιαν Φλιν μετατρέπεται σε κάτι παραπάνω από συναρπαστικό θρίλερ στα χέρια του Ντέιβιντ Φίντσερ. Μία κινηματογραφική διατριβή για το πώς εξαφανίζεσαι σε μια σχέση, πώς χάνεις τον εαυτό σου σ' ένα γάμο... «Ο Ντέιβιντ Φίντσερ είναι ο Αλφρεντ Χίτσκοκ της γενιάς μας...» Διαβάστε αναλυτικά την κριτική του Flix για «Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε».
Προβάλλεται απόψε στις 23:30 στο ΟΡΕΝ
«Bee Gees: How Can You Mend A Broken Heart» (ντοκιμαντέρ της ΗΒΟ, 2020) του Φρανκ Μάρσαλ
Οι αδελφοί Barry, Maurice και Robin Gibb αποκτούν πρώιμη φήμη στη δεκαετία του 60 μέσα από τη μουσική σκηνή της ντίσκο. Η ταινία ακολουθεί την μετεωρική άνοδο του συγκροτήματος Bee Gees, αλλά και την πολυπλοκότητα της ζωής των ανθρώπων που άλλαξαν για πάντα την ποπ μουσική. Δείτε το trailer εδώ.
Διαθέσιμο από σήμερα στην πλατφόρμα της Vodafone TV
«Soul Kitchen» (2009) του Φατίχ Ακίν
Ο Ζήνος είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου στο Αμβούργο και όλα του πάνε στραβά: υποφέρει από δισκοπάθεια και δεν μπορεί να κουνηθεί, οι παλιοί του πελάτες τον εγκαταλείπουν, ενώ η κοπέλα του, Ναντίν, τον παρατάει για τη Σαγκάη όπου βρήκε δουλειά. Στην απελπισία του, αλλάζει το ύφος του εστιατορίου, φέρνοντας νέο κόσμο και δεν διστάζει να πάει στην Κίνα να βρει τη Ναντίν. Μόνο που για να φύγει, θα πρέπει να αφήσει τη δουλειά στα χέρια του αδελφού του, μια επιλογή όχι και τόσο σοφή.
Η ψυχή του πολυμήχανου Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία αναμειγνύεται με μαγικό τρόπο με τη soul μουσική σε μια μονίμως εφευρετική και συχνά σπαρταριστή απόδραση από τον Φατίχ Ακίν, στην πιο κωμική και αισιόδοξη στιγμή της καριέρας του.
Διαθέσιμο από σήμερα στo CINOBO
Μαραθώνιος Μάικλ Χάνεκε
«Η Δασκάλα του Πιάνου» (La Pianiste, 2001) του Μίκαελ Χάνεκε
Η Ερικα είναι καθηγήτρια πιάνου. Η καριέρα της ως αρωγός ταλέντων υποδεικνύει τη δική της αποτυχία: στην παραδοσιακά ανδροκρατούμενη μουσική σκηνή της χώρας της, εκείνη παραμένει κάτω από τη σκηνή ως καλοκουρδισμένο όργανο εκμάθησης και όχι ως σολίστας. Αν και άνω των σαράντα, ζει με τη μητέρα της, μία αυταρχική φιγούρα με το σβησμένο βλέμμα του ανθρώπου που θα εκδικηθεί για την ανούσια ύπαρξή του, μην επιτρέποντας σε κανέναν άλλο να ζήσει. Η αρρωστημένη αλληλλοεξάρτησή τους αποτελεί σημείο αναφοράς για την Ερικα. Οταν ένας νεαρός μαθητής της τής εξομολογείται τον έρωτά του, εκείνη τον πλησιάζει με τον μόνο τρόπο που ξέρει: τον σωματικό και ψυχικό πόνο. Οπως όλες οι ταινίες του Μίκαελ Χάνεκε και «Η Δασκάλα του Πιάνου» εξετάζει τη βία. Εδώ η βία γεννιέται από την μήτρα και τρυπώνει μέσα από έναν αρρωστημένο ομφάλιο λώρο, ο οποίος παρέχει φροντίδα, φαγητό και οξυγόνο ταυτόχρονα με κακοποίηση, καταπίεση, ψυχική συρρίκνωση, εξευτελισμό. Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής και βραβεία γυναικείας και ανδρικής ερμηνείας, για την Ιζαμπέλ Ιπέρ και τον Μπενουά Μαζιμέλ, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2001. «Η οικογενειακή βία ως βουβή κραυγή που αντανακλάται από τη μηχανή προβολής στο τεντωμένο πανί σε όποιον αντέχει να κρατήσει τα μάτια ανοιχτά....» Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix για τη «Δασκάλα του Πιάνου» εδώ.
Διαθέσιμο στο MUBI
«Αγνωστος Κώδικας» (Code Inconnu, 2000) του Μίκαελ Χάνεκε**
Παρίσι, 2000. Ενα μωσαϊκό φαινομενικά άγνωστων ανθρώπων μεταξύ τους συνθέτουν το πρόβλημα των σύγχρονων αστικών κέντρων: εκατομμύρια άνθρωποι συνωστισμένοι, όλοι μόνοι μας. Σε μια πολυσύχναστη λεωφόρο, ο Ζαν, ένας νεαρός Γάλλος, πετά απαξιωτικά ένα μισοφαγωμένο κρουασάν στη Ρουμάνα Μαρία που ζητιανεύει. Ο Αμάντου, ένας νεαρός από το Μάλι, δάσκαλος σε κωφά παιδιά, βλέπει την κίνηση κι έξαλλος τον πιέζει να της ζητήσει συγγνώμη. Συμπλέκονται. Οταν καταφθάνει η αστυνομία, κανένας από τους περαστικούς δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει το συμβάν, με αποτέλεσμα να αφεθεί ελεύθερος ο λευκός, να συλληφθεί ο μαύρος και να απελαθεί η Μαρία. Αδελφός του Ζαν είναι ο Ζορζ, φωτορεπόρτερ σε εμπόλεμες ζώνες. Νοιάζεται για όσα συμβαίνουν στον κόσμο και τρέχει σε όλο τον πλανήτη. Δεν μπορεί όμως να νοιαστεί για οτιδήποτε που τον αφορά, τον πατέρα του, τον αδελφό του, τη σχέση του. Σύντροφός του είναι μια ανερχόμενη ηθοποιός, η Αν (Ζιλιέτ Μπινός). Κάθε μέρα ακούει ένα παιδάκι να κλαίει από το γειτονικό διαμέρισμα. Τρομάζει, αλλά δεν κάνει τίποτα. Αυτό δεν κάνουμε όλοι; Οτι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε; Δεν είναι δική μας δουλειά. Ο «άγνωστος κώδικας», με τον εύστοχο υπότιτλο «Ανολοκλήρωτες ιστορίες διαφόρων ταξιδιών» είναι η πρώτη ταινία που γύρισε στη Γαλλία ο Μίκαελ Χάνεκε. Ο τίτλος αναφέρεται σε έναν κωδικό πρόσβασης σε μια πολυκατοικία, μεταφορικά όμως συμβολίζει την έλλειψη κοινωνικού ιστού κι επικοινωνίας. Μία περίπλοκη, ακατανόητη κρυπτογράφηση των ανθρώπινων συναισθημάτων στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Δείτε το trailer του «Αγνωστου Κώδικα» εδώ.
Διαθέσιμο στο MUBI
«Happy End» (2017) του Μίκαελ Χάνεκε
Αινιγματική στην αφήγησή της και σκληρή όσο και η ειρωνία του τίτλου της, η νέα ταινία του Μίκαελ Χάνεκε ξεγελά για το πόσες και πόσο ικανοποιητικές απαντήσεις δίνει στις μεγάλες ερωτήσεις που θέτει σχετικά με το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής. Μια πιο προσεκτική ματιά, όμως, αρκεί, για να αντιληφθείς πως αυτό που ξεσκεπάζεται αργά, με ελικοειδή ρυθμό και σκηνές φτιαγμένες σαν μικρές βινιέτες που δεν εμβαθύνουν στους ήρωες αλλά λειτουργούν περισσότερο σαν (κυριολεκτικά εδώ) οι ζωντανές σελίδες ενός εφηβικού ημερολογίου σε ένα σύγχρονο smartphone που είναι μονίμως με το snapchat στο on, είναι κάτι πολύ πιο σκοτεινό, πολύ πιο σοκαριστικό, πολύ λιγότερο προφανές από το γεγονός πως όλα όσα βλέπουμε διαδραματίζονται στο Καλαί, το κυρίως σύνορο εισόδου των μεταναστών στη Γαλλία του σήμερα. «Σαν κατασκευή, το «Happy End» χτίζει μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτές που τελικά ολοκληρώνει. Ο Χάνεκε μοιάζει εδώ ελαφρύς, σχεδόν σαν να φτιάχνει μια πικρή μαύρη κωμωδία στην οποία θα έπρεπε να μην ντρέπεσαι να γελάσεις...» Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ.
Θυμηθείτε επίσης την αποκλειστική συνέντευξη του Μίκαελ Χάνεκε στο Flix: «Δεν υπάρχει Happy End για έναν καλλιτέχνη»
Η ταινία είναι διαθέσιμη στην πλατφόρμα του ΕΡΤFLIX
«Αγάπη» (Amour, 2012) του Μίκαελ Χάνεκε
Ο Ζορζ και η Αν είναι παντρεμένοι όλοι τους τη ζωή: το κομμάτι της ζωής τους που είναι κοινή είναι μεγαλύτερο από εκείνο που έχουν ζήσει χώρια. Είναι μεγαλοαστοί, ζουν σ’ ένα υπέροχο σπίτι στο κέντρο του Παρισιού, γεμάτο βιβλία, δίσκους, ένα πιάνο, πίνακες, δείγματα μιας εσωτερικής καλλιέργειας και μιας αγάπης για το ωραίο. Διαβάζουν ακόμα τα καινούρια μυθιστορήματα, πηγαίνουν σε κονσέρτα, προσθέτουν αναμνήσεις στις μέρες τους. Γυρίζοντας ένα βράδυ στο σπίτι, κάποιος έχει αποπειραθεί να παραβιάσει την πόρτα τους. Η Αν κοιμάται ανήσυχα. Την επόμενη μέρα, η «εισβολή» έρχεται όχι από έξω, αλλά από πολύ μέσα: η Αν παθαίνει ένα εγκεφαλικό, αργότερα ένα ακόμα, η κατάστασή της χειροτερεύει διαρκώς και ο Ζορζ τη φροντίζει, όπως μόνο εκείνος ξέρει και μπορεί, σαν ένα μικρό, αδύναμο παιδί που χρειάζεται τη βοήθειά του, σα φρουρός και προστάτης της δικής τους ιστορίας. Για έναν επιφανειακά ψυχρό και αποστασιοποιημένο σκηνοθέτη, ο Μίκαελ Χάνεκε, πολύ ήσυχα, με μικρές κινήσεις και απλές κουβέντες αποκαλύπτει μια μεγάλη, επώδυνη ζεστασιά μ’ αυτήν την ταινία, που ακόμα πιο σπαρακτικά, λέγεται «Αγάπη». Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ.
Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Nova on Demand
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για τις μέρες χωρίς αίθουσες στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς
