Μ' ένα πρόγραμμα 60 ταινιών, με σκηνοθέτες από πρωτοεμφανιζόμενους μέχρι «βετεράνους», οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες της χρονιάς παρουσιάζονται με την ορμή με την οποία γεννήθηκαν, έτοιμες ν’ αποκαλύψουν το ταλέντο των δημιουργών τους.
Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι είδαμε την Τρίτη, 17 Σεπτεμβρίου:
Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου
Ο Δημήτρης και η Δήμητρα βρίσκονται μαζί με τις δύο τους κόρες στις 34ες διακοπές τους. Τη στιγμή που θέλουν όσο οτιδήποτε να συμβεί κάτι, έρχεται κάτι σαν το τέλος του κόσμου. Και μαζί προσπαθούν να βρουν μια έξοδο κινδύνου για να φύγουν από το νησί όπου είναι εγκλωβισμένοι. Παραβολή για το τέλμα ενός ζευγαριού που πρέπει να αλλάξει ρουτίνα προκειμένου να μπορεί να κοιτάξει ξανά στο μέλλον, το «Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου» επιβεβαιώνει τις περγαμηνές που είχε δώσει ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος με το «Lea» του 2013 για ένα σινεμά οξυδερκές, με χιούμορ και αισθητική (εκπληκτική η φωτογραφία του Θοδωρή Μιχόπουλου), ρομαντισμό και φαντασία, σε ένα φιλόδοξο μείγμα που ακόμη κι όταν δεν ολοκληρώνει όλες τις προθέσεις του, αφήνει την όμορφη και σπάνια γεύση μιας ταινίας με άποψη κι ενός δημιουργού που μας κρατά αγκιστρωμένους στη χάρη του. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Καρτ Ποστάλ από το Τέλος του Κόσμου» του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου.
Η Γραμμή του Λουκά Αγέλαστου
Μια γυναίκα εκπαιδεύεται ως τηλεφωνήτρια σε εισπρακτική εταιρία. Οσο το άγρυπνο μάτι του προϊσταμένου της την πιέζει να εξωθεί τους οφειλέτες στα άκρα, τόσο εκείνη δυσκολεύεται να κρύψει το ανθρώπινο πρόσωπό της. Ο Λουκάς Αγέλαστος τα καταφέρνει στα δύσκολα, στο να διατηρήσει το ενδιαφέρον και τη συγκινησιακή ένταση με την κάμερα περιορισμένη στο εσωτερικό ενός μικρού γραφείου, κολλημένη σε δυο πρόσωπα - το ένα από τα οποία, βέβαια, είναι αυτό της εξαιρετικά εύπλαστης κι ευαίσθητης Αλεξάνδρας Αϊδίνη που δεν δίνει κανένα περιθώριο διαφυγής στο βλέμμα. Και τα καταφέρνει λιγότερο στα εύκολα, όταν η ιστορία του «αποδρά» από το γραφείο στον έξω κόσμο, σε μια τροπή του σεναρίου τόσο υπερβολικά... ανθρωπιστική και μαζί ανώδυνη, που δίνει ένα γλυκερό φινάλε σε μια δυνατή ιδέα. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Η Γραμμή» του Λουκά Αγέλαστου.
Βασιλικός του Βαγγέλη Σέρφα
Ενας νέος άντρας επιστρέφει στον τόπο όπου μεγάλωσε, για την κηδεία της μητέρας του: κληρονομιά του, ένας βασιλικός να τον φροντίζει. Η επίσκεψη θα τον φέρει ξανά αντιμέτωπο με όσα τον έκαναν να θελήσει να φύγει. Δυο ηθοποιοί, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και ο Παύλος Ιορδανόπουλος, που γεμίζουν βάρος και ένταση την κάθε τους σκηνή. Ενα σενάριο που στο πρώτο μέρος του καταφέρνει να γεμίσει, βαθμιδωτά και προοδευτικά, τις εικόνες με περιεχόμενο, τις αφαιρετικές σκηνές με ουσία. Κι ένα δεύτερο μέρος που παρασύρεται από το συναίσθημα σ' ένα μονοσήμαντο, εύκολο φινάλε. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Η Γραμμή» του Λουκά Αγέλαστου.
After Party του Αλέξανδρου Ζαρμπή
Καλοκαίρι του 1978, ένα όμορφο, στιλάτο ζευγάρι (η Κατερίνα Παπουτσάκη κι ο Ορέστης Τζιόβας) οδηγούν νύχτα στο κάμπριο αυτοκίνητό τους και κουτσομπολεύουν το πάρτι απ' όπου μόλις έφυγαν: το ραδιόφωνο προειδοποιεί για κάποιον κίνδυνο, εκείνοι προτιμούν ν' ακούνε μουσική. Περνώντας από το σκοτεινό δάσος, ο κίνδυνος θα γίνει πραγματικότητα. Ο Αλέξανδρος Ζαρμπής έχει το χιούμορ και το στιλιστικό μπρίο να στήσει όχι απλώς μια ταινία είδους, αλλά ένα vampire-μιούζικαλ, μεταξύ bedroom soul και Thriller του Μάικλ Τζάκσον. Αν μόνο μπορούσε ή ήθελε να τραβήξει το camp της ταινίας του πραγματικά στα άκρα, η χαριτωμένη ιδέα του θα απογειώνονταν τόσο ευπρόσδεκτα. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «After Party» του Αλέξανδρου Ζαρμπή.
Land των Αντζέλικας Λένα, Θεοδώρας Πασκουινέλλι
Στο νυχτερινό τοπίο ενός νησιού, διαφορετικοί άνθρωποι αναζητούν όσα έχει να τους προσφέρει η γη: ασφάλεια, προστασία, πίστη. Η σύγχρονη πραγματικότητα του προσφυγικού ενώνεται με τον Μύθο, σ' ένα φιλμ φτιαγμένο με ροτοσκοπικό animation, με εξαιρετική, σκόπιμα ναΐφ αισθητική. Ο εικαστικός κόπος, ωστόσο, δεν βρίσκει ένα αντίστοιχα καλοδουλεμένο, σύνθετο σενάριο για ν' ακουμπήσει, με αποτέλεσμα να μένουν στο μυαλό περισσότερο εικόνες, παρά σκέψη. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Land» των Αντζέλικας Λένα και Θεοδώρας Πασκουινέλλι.
Περί του Κρεβατιού της Νίνας Αλεξανδράκη
Μια (πανέμορφη) γυναίκα κι ένας άντρας έχουν μόλις κάνει σεξ κι αποκοιμιούνται. Το άλλο πρωί τους βρίσκει σε αντίπαλα στρατόπεδα μέσα στην ίδια κρεβατοκάμαρα. Ενα κλειδί, ένα ρολόι, διαφορετικές μνήμες της προηγούμενης νύχτας, χτίζουν κυκλικά ένα αίνιγμα: εξουσίας, επιβολής, ή απλώς ερωτικών σχέσεων. Η Νίνα Αλεξανδράκη επιλέγει στην πρώτη της ταινία να ακολουθήσει πιστά και δυναμικά τους κανόνες και το ύφος του γαλλικού σινεμά του '60, της εγκεφαλικότητας, της υπερανάλυσης, της ψυχανάλυσης, της κυκλικής αφήγησης, του αινιγματικού συμβολισμού. Κι αν αυτή η αισθητική επιλογή μοιάζει εξαιρετικά παρωχημένη για μια νέα δημιουργό, την υπηρετεί, ωστόσο, με συνέπεια, έστω κι αν προδίδεται από τη no budget ασπρόμαυρη φωτογραφία της. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Περί του Κρεβατιού» της Νίνας Αλεξανδράκη.
Μέσα Μου Βλέπω Μονάχα Θάλασσα των Γιώργου Κυβερνήτη, Νεφέλης Οικονόμου Πάντζου, Μαρίας Σιδηροπούλου, Αλέξη Χατζηγιάννη
Ο Βαγγέλης Γερμανός, 40 χρόνια μετά τα «Μπαράκια», κάνει μια σειρά από καλοκαιρινά live. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί αυτή την ηλιόλουστη και ξέγνοιαστη διαδρομή του, με ενέσεις θάλασσας, στιγμών από την ιστορία του μουσικού και δική του αφήγηση / ανάγνωση. Μια ταινία που αποτυπώνει την τρυφερότητα του Βαγγέλη Γερμανού, χωρίς να προσθέτει τίποτε επιπλέον στα γνώριμα, πιθανόν δεν έχει θέση στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ, απλώς, ως τελευταία προβολή, έκλεισε ευχάριστα τη νύχτα, καθώς φύγαμε από την αίθουσα δυο-δυο. Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Μέσα μου Βλέπω Μονάχα Θάλασσα» των Γιώργου Κυβερνήτη, Νεφέλης Οικονόμου Πάντζου, Μαρίας Σιδηροπούλου, Αλέξη Χατζηγιάννη.
Διαβάστε ακόμη:
- Φεστιβάλ Δράμας 2019 | Οι ταινίες: Ημέρα 1η
- Φεστιβάλ Δράμας 2019 | Οι ταινίες: Ημέρα 2η
- Δράμα 2019 - Τελετή Εναρξης | Είμαστε ακόμα στη σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα
Το 42ο Φεστιβάλ Δράμας διεξάγεται από τις 15 μέχρι και τις 21 Σεπτεμβρίου. Το Flix θα βρίσκεται στη Δράμα για να παρακολουθήσει όλες τις ταινίες του ελληνικού διαγωνιστικού προγράμματος και να γράψει γι' αυτές, αλλά και για να μεταφέρει την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ και εκτός των κινηματογραφικών αιθουσών.
