Μια έντονη αίσθηση μοναξιάς διακρίνει την κοινή ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Η απώλεια της νεότητας, της κοινωνικής κι εργασιακής τους δραστηριότητας εντείνει την αίσθηση της αποξένωσης, της εγκατάλειψης του αδιεξόδου στον γάμο τους. Ο ηλικιωμένος άντρας έχει την απεγνωσμένη ανάγκη να νιώσει νέος ξανά και συνεχίζει να ακολουθεί την καθημερινή του ρουτίνα, δίχως να τον αγγίζει η μοναξιά της γυναίκας του.
Αυτή είναι η ιστορία του «Dead End» της δεύτερης μικρού μήκους της Τώνιας Μισιαλή, η οποία όπως λέει η ίδια προέκυψε από μια ιστορία που της διηγήθηκε σε ένα πάρτι ένας φίλος της με «πρωταγωνιστή» τον παππού του. «Συνειδητοποίησα ότι οι εικόνες που δημιούργησα ακούγοντας την ιστορία, δεν σταματούσαν να γυροφέρνουν στο μυαλό μου, πράγμα που με έκανε αμέσως να γράψω κάποιες πρόχειρες σημειώσεις- έτσι για να μην ξεχάσω! Για τους επόμενους μήνες η ιστορία έπαιρνε μορφή (με αλλαγές, διαφοροποιήσεις και ταυτίσεις με τα δικά μου προσωπικά βιώματα) μέσα στο μυαλό μου, ώσπου κάθισα και έγραψα το σενάριο ολόκληρο μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Η ιστορία του φίλου μου ήταν λοιπόν η αφορμή να γράψω τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα, τις δικές μου ευαισθησίες για το θέμα της τρίτης ηλικίας, και ειδικά για την εγκατάλειψη των ατόμων αυτών».
«Η ηλικιωμένη γυναίκα του «Dead End» αντιπροσωπεύει τους ηλικιωμένους της εποχής μας, τους ηλικιωμένους που ζουν στην αποξένωση και την απομόνωση -όταν χάσεις την κοινωνική σου υπόσταση, όταν δεν έχεις πλέον δουλειά, και όταν ο γάμος σου δεν είναι παρά μια συνήθεια, όταν δεν έχεις πλέον σκοπό στη ζωή σου, όταν μόνο που σου έχει μείνει είναι να αναπολείς το παρελθόν και να περιμένεις βασικά... το τέλος. Και τότε είναι που νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο...» λέει η σκηνοθέτης.
Οι ταινία μιλά για μια κοινωνική ομάδα που βρίσκεται συχνά απομονωμένη σε ένα κοινωνικό περιθώριο και που με τα τελευταία χρόνια βιώνει ακόμη πιο έντονα τα αποτελέσματα της κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική. «Δεν θα έλεγα ότι η κρίση αποτελεί μια από τις θεματικές της ταινίας ειδικά όχι με την οικονομική της υπόσταση» λέει η Τώνια Μισιαλή. «Ομως υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο πρωταγωνιστής φαίνεται να έχει ως ρουτίνα την φύλαξη χρημάτων στην αποθήκη του σπιτιού του. Με τη έλλειψη εμπιστοσύνης του Κύπριου πολίτη στις τοπικές τράπεζες τον Μάρτιο του 2013, αυτή η πράξη άρχισε δυστυχώς να συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Δεν είναι όμως τυχαίο ότι χρησιμοποίησα τη φράση “κοινωνική υπόσταση” πιο πάνω όταν μιλούσα για τους ηλικιωμένους…».
Το «Dead End» είναι η δεύτερη ταινία της σκηνοθέτιδας μετά το «Τυφλά Πάθη» το οποίο το 2011 συμμετείχε σε μια σειρά από φεστιβάλ ανάμεσα στα οποία και αυτό της Δράμας, -όπου, μετά το Λοκάρνο, θα προβληθεί επίσης και η καινούρια της ταινία. Εχοντας σπουδάσει σκηνοθεσία στο Bedfordshire University της Μεγάλης Βρετανίας, η Τώνια Μισιαλή έχει δουλέψει εκτεταμένα στην τηλεόραση και στο σινεμά σαν ανεξάρτητη σκηνοθέτης και παραγωγός, αλλά και στην σκηνή, όπου έχει σκηνοθετήσει μια σειρά από περιαματικά performances.
Η συμμετοχή της στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο (η μόνη ελληνόφωνη ταινία που συμμετέχει στα διαγωνιστικά του τμήματα), όπως λέει η ίδια «μου δίνει απέραντη χαρά αλλά και ταυτόχρονα ικανοποίηση ότι η δουλειά μου έχει εκτιμηθεί. Αυτές τις μέρες πάντως δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελώ!».
Δείτε πιο κάτω το τρέιλερ του «Dead End»
