Η προτελευταία μέρα του Φεστιβάλ Καννών έφερε τα πρώτα βραβεία στα παράλληλα προγράμματα, μερικές ακόμη «μεγάλες» πρεμιέρες με «μικρά» ονόματα και τον απόηχο των ημερών για τις ταινίες που όλοι συζητούν για το Χρυσό Φοίνικα.
Το καλοκαίρι του Γιοακίμ Τρίερ
Η Ελ Φάνινγκ, πρωταγωνίστρια στο «Sentimental Value» του Γιοακίμ Τρίερ ήρθε στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας φορώντας ένα t-shirt με γραμμένο επάνω το «Joachim Trier Summer», συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησε η Charli XCX το καλοκαίρι στο Coachella.
Ο Γιοακίμ Τρίερ απευθύνθηκε στην Ελ Φάνινγκ, λέγοντας: «Χάρηκα πολύ που το έκανες αυτό. Τι Η Charli XCX μας έκανε ένα μικρό νεύμα και είμαστε πολύ ευγνώμονες. Αγαπώ τη μουσική του, είναι φανταστική. Ξέρω ότι η Ελ είναι φανατική. Το πρόβλημα είναι ότι για τα τελευταία τρία χρόνια δεν ξέρω πια τι είναι το «καλοκαίρι του Γιοακίμ Τρίερ». Αλλά θα ήθελα να έχω ένα.»
Για το καλοκαίρι του δεν γνωρίζουμε, αλλά σίγουρα το Σάββατο το βράδυ, η ταινία του Γιοακίμ Τρίερ θα βρεθεί ανάμεσα στους μεγάλους νικητές των βραβείων.
Διαβάστε εδώ την κριτική του Flix για το «Sentimental Value» του Γιοακίμ Τρίερ.
Tα πρώτα βραβεία του Φεστιβάλ
Δόθηκαν τα πρώτα βραβεία στα διάφορα παράλληλα προγράμματα του Φεστιβάλ:
Στο τμήμα Immersive με έργα εικονικής πραγματικότητας που ανοίγουν τα όρια του παραδοσιακού σινεμά, το βραβείο της κριτικής επιτροπής (με Πρόεδρο τον Λικ Ζακέ και μέλη τη Λορί Αντερσον, τη Τάνια ντε Μοντέιν, τη Μάρθα Φάινς και τον Τετσούα Μιζουγκούτσι, πήρε το «From Dust» του Μισέλ βαν ντερ Αα (φωτό) από την Ολλανδία. Διαβάστε εδώ περισσότερα για τα βραβεία του τμήματος Immersive.
Στην Εβδομάδα Κριτικής το μεγάλο βραβείο (Grand Prix AMI Paris) πήγε στο «A Useful Ghost» του Ρατσαπούμ Μπουνμπουντσατσόκι από την Ταιλάνδη με την ιστορία μιας νεκρής γυναίκας που επιστρέφει στο συζυγό της μέσα σε μια ηλεκτρική σκούπα. Δείτε εδώ τα υπόλοιπα βραβεία της Εβδομάδας Κριτικής.
Στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών το Βραβείο Κοινού κέρδισε η πρώτη Ιρακινή ταινία που συμμετέχει ποτέ στο τμήμα, το «The President's Cake» του Χασάν Χαντί, που αφηγείται την ιστορία ενός 9χρονου κοριτσιού που προσπαθεί να συγκεντρώσει τα υλικά για να φτιάξει μια τούρτα για τα γενέθλια του Σαντάμ Χουσεΐν.
Στο σπουδαστικό τμήμα των ταινιών μικρού μήκους La Cinef - εκεί όπου πέρσι διακρίθηκε ο Νίκος Κολιούκος με το «Χάος που Αφησε Πίσω της», κέρδισαν βραβεία το Νοτιοκορεάτικο «First Summer», το κινέζικο «12 Moments Before the Flag-Raising Ceremony», το ιαπωνικό «Ginger Boy» και το εσθονικό «Winter in March». Δείτε εδώ περισσότερα για τα βραβεία της La Cinef.
Πολ Μέσκαλ, τι είναι αυτό που το λέμε αγάπη;
O Πολ Μέσκαλ συνέχισε μόνος του την προώθηση του «A History of Sound» με τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την επομένη της πρεμίερας. Αναφέρθηκε στο θέμα του ανδρισμού, στις (απόλυτα δικαιολογημένες) συγκρίσεις της ταινίας με το «Brokeback Mountain» και τη δική του εικόνα για την αγάπη.
Ο Μέσκαλ αναφέρθηκε στην αλλαγή που παρατηρεί στο πρότυπο του άνδρα που παρουσιάζεται πλέον στις ταινίας. «Νομίζω αλλάζει, πιστεύω ότι στο σινεμά απομακρυνόμαστε από το παραδοσιακό ισχυρό ανδρικό πρότυπο του πρωταγωνιστή. Δεν πιστεύω ότι αυτή η ταινία ορίζει ή προσπαθεί να ορίσει από την αρχή την έννοια του ανδρισμού.»
«Προσωπικά δεν βρίσκω καθόλου παραλληλισμούς με το Brokeback Mountain, εκτός ίσως από το γεγονός πως οι δύο πρωταγωνιστές πέρασαν λίγο χρόνο σε μια σκηνή. Το "Brokeback Mountain" είναι μια όμορφη ταινία αλλά μιλάει για τη ιδέα της καταπίεσης... Βρίσκω αυτές τις συγκρίσεις σχετικά τεμπέλικες και ενοχλητικές, αλλά για τον περισσότερο χρόνο αυτής της σχέση γεννιέται μέσα από την ελευθερία αυτών των ανδρών να αγαπηθούν και όχι από την καταπίεση της σεξουαλικότητάς τους», Αυτά δήλωσε ο Πολ Μέσκαλ, προστατεύοντας την ταινία του Ολιβερ Χερμάνους, ειρωνευόμενος τις κριτικές - και αυτή του Flix - που φυσικά και δικαιολογημένα είδαν παραλληλισμούς με το αριστούργημα του Ανγκ Λι.
Μιλώντας για την αγάπη, το ρομαντισμό και αυτό που ενώνει τελικά δύο ανθρώπους, όπως τους δύο άντρες στην ταινία, ο Πολ Μέσκαλ, αναφέρθηκε στον συμπρωταγωνιστή του στο «All of Us Strangers»: «H αγάπη είναι πολύ περίπλοκη - αυτό είναι το θέμα. Ο λόγος του Αντριου Σκοτ στο "Fleabag" για την αγάπη στο τέλος γάμου. Αυτό σκέφτομαι συνέχεια όταν σκέφτομαι τι είναι η αγάπη. Αυτό που βρήκα συγκινητικό σε αυτό το σενάριο ήταν ότι δεν περιγράφει τα πράγματα με λέξεις. Το κάνει με πράξεις και πράγματα που δεν φαίνονται... Αυτό που σίγουρα έμαθα στη ζωή μου είναι ότι η ευγένεια είναι τρομερά υποτιμημένη στις ερωτικές σχέσεις και θα έπρεπε να γίνει προτεραιότητα.»
Και οι πρεμιέρες
Δύο οι πρεμιέρες της ημέρας στο Διαγωνιστικό Τμήμα, με το «Woman and Child» του Σαίντ Ρουστάγι να απογοητεύει περισσότερο και από το θόρυβο γύρω από το γεγονός πως η ταινία έγινε με χρηματοδότηση από την Ιρανική κυβέρνηση και με απόλυτη υποταγή στους νόμους περί κινηματογραφίας που θέλουν τα κεφάλια των γυναικών καλυμμένα (διαβάστε κι εδώ) και το μεγαλειώδες σε έκταση, διάρκεια και αντίκτυπο «Resurrection» του Μπι Γκαν να γιορτάζει έναν αιώνα σινεμά με την πιο φαντασμαγορική ταινία που είδαμε μέχρι σήμερα στο Φεστιβάλ. Εκτός Διαγωνιστικού, το γαλλικό κινηματογραφικό star system περπάτησε σύσσωμο στο κόκκινο χαλί με αφορμή την πρεμιέρα του τηλεοπτικού «La Venue De'l Avenir» του Σεντρίς Κλαπίς.
