Σαγκάη, γύρω στο 1920. Ο Μα Ζουρί, ένας πρώην αριστοκράτης, νυν επαγγελματίας απατεώνας συμμαχεί με έναν διεφθαρμένο αστυνομικό και ξεπλένει χρήματα για λογαριασμό ενός πλούσιου playboy με το όνομα Γου-Σέβεν. Μέρος των παράνομων δράσεων τους είναι και ένας διαγωνισμός ομορφιάς που θα πάρει αναπάντεχη τροπή, όταν νικήτρια θα αναδειχθεί μια νεαρή πόρνη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλης της ελίτ της πόλης.
Το «Gone With The Bullets» του Τζιαν Γουένγκ είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας των «Σφαιρών» που ξεκίνησε με το «Let The Bullets Fly» του 2010 που συμμετείχε και αυτό στο Φεστιβάλ Βερολίνου και υπήρξε στην εποχή του η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία στην Κίνα. Από έναν σκηνοθέτη που εδώ και χρόνια ισορροπεί ανάμεσα στο entertainment και το art house (η πιο γνωστή ταινία του στη Δύση είναι το «Devils on the Doorstep» που κέρδισε το 2000 το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών), ανάμεσα στο εμπορικό και τη σάτιρα, όχι πάντα με πετυχημένα αποτελέσματα.
Το ίδιο ακριβό, το ίδιο εκρηκτικό σε ρυθμό και σκηνοθεσία, σινεφίλ μέχρι το μεδούλι με αναφορές από τον «Νονό» (στην πρώτη του σκηνή), μέχρι το «To Have and Have Not» του Χάουαρντ Χοκς και τo «Italian Job» και το ίδιο λαμπερό με το «Let the Bullets Fly» με φόντο πλέον όχι τις κινεζικές επαρχίες αλλά τη μεγάλη πόλη, το «Gone with the Bullets» (άλλη μια σινεφίλ αναφορά στο «Οσα Παίρνει ο Ανεμος») μοιάζει περισσότερο με μια «εύκολη» αναπαραγωγή γνωστών κλισέ πάνω στο γκανγκστερικό είδος, εδώ με ευχάριστα μουσικά διαλείμματα που θυμίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα σκηνοθετούσε ο Μπομπ Φόσι ένα ανάλογο υλικό, όχι όμως και με την ίδια ψυχή.
Μπερδεμένο ανάμεσα στο αν είναι όντως ένα εμπορικό έπος ή μια «καλά κρυμμένη» σάτιρα πάνω στην υποκρισία της Κίνας, το φιλμ του Γουένγκ που συνάντησε προβλήματα με τη λογοκρισία και έδωσε στον δημιουργό του την ευκαιρία να συνεχίσει να βρίσκεται στο φεστιβαλικό κύκλωμα με μια ταινία που προορίζεται πρωτίστως για τα multiplex, αποδεικνύεται όσο περισσότερο θεαματικό τόσο συνεχώς «άσφαιρο». Μπορεί να «πυροβολεί» με άμεσο αποδέκτη την αγάπη για το σινεμά και το μίσος για μια χώρα, αλλά τελικά οι στόχοι του παραμένουν όχι μόνο «ζωντανοί» αλλά και μεγαλύτεροι από τις φιλοδοξίες του.
Σαν σπουδή και επίδειξη μαεστρίας το θαυμάζεις, λίγο πριν το τέλος του το έχεις ξεχάσει, ίσως και να μην είχε ποτέ νόημα να το έχεις δει.
Διαβάστε ακόμα:
- Berlinale 2015 - Μέρα 1η: Πρεμιέρα με Ζιλιέτ Μπινός
- Berlinale 2015 - Μέρα 2η: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ και η Queen Νικόλ Κίντμαν!
- Berlinale 2015 - Μέρα 3η, όταν η Λεά Σεντού προτίμησε τον Τζέιμς Μποντ από το Βερολίνο (αντίρρηση;)
- Berlinale 2015 - Μέρα 4η, όταν ο Ιαν ΜακΚέλεν κέρδισε στα σημεία τον Τέρενς Μάλικ!
- Berlinale 2015 - Μέρα 5η: Καλώστονα τον Ρόμπερτ (τον Πάτινσον) κι ας άργησε!
- Berlinale 2015 - Μέρα 6η: Ο τρισδιάστατος Βιμ Βέντερς και το overdose από Τζέιμς Φράνκο
- Berlinale 2015 - Μέρα 7η: Ολο το Βερολίνο κάνει σεξ!
- Berlinale 2015 - Μέρα 8η: Ενας «Αμερικάνος Φίλος» ήρθε απόψε από τα παλιά...
- Berlinale 2015 - Μέρα 9η: Η μαγεία της Κέιτ Μπλάνσετ δεν τελειώνει τα μεσάνυχτα
