Χθες το βράδυ στην Ερμπούπολη, ολοκληρώθηκε το 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation - Animasyros. Ενα φεστιβάλ που έχει αλλάξει πολύ από τα πρώτα χρόνια που το παρακολουθούσαμε και το στηρίζαμε ως χορηγοί επικοινωνίας.
Εχει γιγαντωθεί σε σημείο που είναι αδύνατον για έναν δημοσιογράφο να το παρακολουθήσει πλέον ολόκληρο: καταφέραμε να δούμε όλο το Διεθνές Διαγωνιστικό, το Ελληνικό και το AnimaPride. Δυστυχώς το Σπουδαστικό τμήμα (στο οποίο συνήθως βρίσκονται τα νέα διαμαντάκια των φοιτητών), το KIDS και οι τηλεοπτικές & κατά παραγγελία ταινίες έμειναν εκτός.
Ταυτόχρονα, οι ποιότητα και το επίπεδο των ταινιών έχουν ανέβει σημαντικά κι αξιοσημείωτα. Ειδικά των ελληνικών. Φέτος, το Ελληνικό Διαγωνιστικό Τμήμα, στο σύνολό του, ήταν πολύ πιο δυνατό, τολμηρό και ενδιαφέρον από το διεθνές. Κι αυτό κάτι δείχνει: οι Ελληνες animators έχουν κάνει μία σημαντικό πρόοδο τα τελευταία 15 χρόνια - έχουν πληθύνει, έχουν σπουδάσει εντός κι εκτός Ελλάδας, έχουν δει πράγματα, έχουν εμπνευστεί.
Δυσκολευτήκαμε λοιπόν για το παραδοασιακό «TOP 10 του Flix. Αλλά πόσο πιο ταιριαστό, για να δηλώσει την ανάπτυξη του φεστιβάλ, σε αυτό τον σημαντικό σταθμό των 15 χρόνων να φύγουμε από την Ερμούπολη με 15 ταινίες στις αποσκευές μας.
Διαβάστε περισσότερα:
- Animasyros 2022: Οι δημιουργοί του «Απ' το Μπαλκόνι» αποκαλύπτουν στο Flix το «Women of '22»
- Animasyros 2022: Οι συντελεστές του οσκαρικού «Flee» συζητούν με το Flix
- Animasyros 2022: Ετοιμοι για την μεγάλη γιορτή του animation;
«Τάλως, ο Φύλακας της Κρήτης» του Γιάννη Κυρίτση | Ελληνικό Διαγωνιστικό
Με αφορμή μια μεγάλη επίθεση κατά των πολιτών της Κρήτης, ο βασιλιάς ζητά βοήθεια από τους θεούς. Η απάντηση τους στο αίτημα αυτό, είναι η δημιουργία του Τάλου, ενός φύλακα/ρομπότ γιγαντιαίων διαστάσεων, ο οποίος επιφορτίζεται με τον ρόλο να προστατεύει την Κρήτη από κάθε απειλή. Ο Τάλως επιτελεί το σκοπό του με αποτελεσματικότητα μέχρι την άφιξη του Ιάσονα και της Μήδειας στο νησί, οι οποίοι γνωρίζουν τη μοναδικη του αδυναμία.
Απλό αλλά ευφάνταστο, δισδιάστατο αλλά εντυπωσιακό, μία λιτή ιδέα άρτια εφαρμοσμένη και ένα ταινιάκι με έμπνευση και χιούμορ.
«Travel Bugs» του Φωκίωνα Ξένου» | Ελληνικό Διαγωνιστικό
To πιλοτικό επεισόδιο μίας work in progress τηλεοπτικής σειράς, που υπογράφει ο γνωστός μας Φωκίωνας Ξένος («Heatwave»), που αφηγείται τις περιπέτειες δύο ζουζουνιών που τρυπώνουν στη βαλίτσα ενός μικρού κοριτσιού που ταξιδεύει με την οικογένειά της σε όλη την Ευρώπη. Στον πιλότο που είδαμε η αρχή γίνεται στην Αθήνα. Τα ζουζούνια χάνονται στο Σύνταγμα με το μικρό κοριτσάκι και περιηγούνται σε όλη την Αθήνα ψάχνοντας τη βαλίτσα-σπίτι τους. Θα βρουν την οικογένειά τους
Συνδυάζοντας αριστοτεχνικά το live action με το animation (μόνο τα «travel bugs» ζουζούνια είναι animated)ο Φωκίωνας Ξένος δημιούργησε ένα απίστευτα χαριτωμένο αποτέλεσμα κι ένα πραγματικά έξυπνο τρόπο να δείξει κανείς την Αθήνα - από τις τουριστικές μέχρι τις κρυφές της γειτονιές, με συναίσθημα και μαγική εικόνα. Αυτό θα έπρεπε να είναι το διαφημιστικό του ΕΟΤ.
«Καναρίνι» των Χρυσούλας Κοροβέση και Μάριου Γαμπιεράκη | Ελληνικό Διαγωνιστικό
Το καναρίνι μπορεί να μη γνωρίζει την μοίρα του, αλλά υπάρχει λόγος που βρίσκεται τόσα μέτρα κάτω από τη γη. Τα καναρίνια με το τραγούδι τους ή σωστότερα με την παύση αυτού προειδοποιούσαν τους ανθρακωρύχους για την διαρροή επικίνδυνων αερίων. Ενας από τους ανθρακωρύχους το αγαπά και συνδέεται μαζί του. Οταν συμβεί το κακό, οι δυο τους θα το αντιμετωπίσουν μαζί.
Εξαιρετικό παράδειγμα που η φόρμα υπηρετεί την ουσία: σχεδιασμένο καρέ καρέ με κάρβουνο, το animation υποκλίνεται στον κόσμο των ανθρακωρύχων και τη σκληρή τους πραγματικότητα. Το κάρβουνο μουτζουρώνει την εικόνα και δημιουργεί ατμόσφαιρα εγκλωβισμού. Ταυτόχρονα δίνει την ευκαιρία να αναμείξει τα δύο πλάσματα που αποτελούν τους ήρωές του: ο ανθρακωρύχος και το καναρίνι παρουσιάζονται σαν διπλοτυπίες - καθώς έχουν κοινή μοίρα. Καμία ζωή δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την άλλη σε αυτό το δυνατό, οικολογικό, τρυφερό και σκληρό ταινιάκι.
«Morph» των Σοφία Περσεγκίδου και Λαμπρινή Φάκα | Ελληνικό Διαγωνιστικό
Σε έναν δυστοπικό, επικίνδυνο κόσμο του μέλλοντος μία κοπέλα ερευνά τις κατεστραμμένες περιοχές της πόλης προσπαθώντας να αποκαταστήσει την επικοινωνία. Στα ερείπια όμως ελλοχεύουν κίνδυνοι - επικίνδυνα εξωγήινα πλάσματα, ή «μορφοποιημένοι» κάτοικοι που έχουν μολυνθεί. Ο συνεργάτης της έχει χαθεί κι εκείνη τον αναζητά, όταν στο δρόμο της συναντά έναν άγνωστο νεαρό. Ποιες είναι οι προθέσεις του;
Εξαιρετικό puppet animation - με ενδελεχή προσοχή στο design - ακόμα και σε σκηνογραφικές και ενδυματολογικές λεπτομέρειες αυτού του sci-fi κόσμου. Το μόνο μείον: θα θέλαμε να μάθουμε κι εμείς τις προθέσεις του νεαρού, αλλά το φιλμάκι κόβεται απότομα. Πιθανολογούμε ότι είναι πιλότος για κάτι μεγαλύτερο;
«Echo» του Σέργιου Κοτσόβουλου | Ελληνικό Διαγωνιστικό
H Eλλη είναι αγοραφοβική. Δεν βγαίνει από το δωμάτιό της. Κι αυτό γιατί από μικρή άκουγε τις σκέψεις των ανθρώπων, μια απογοητευτική, εχθρική ηχώ. Επιβιώνει χάρη στην σπιτονοικοκυρά της, που αποτελεί το συνδετικό της κρίκο με τον έξω κόσμο. Ο Μάνος μετακομίζει στο απέναντι διαμέρισμα. Μέρα με τη μέρα, οι καθημερινότητές τους αντηχούν η μία την άλλη. Κι ίσως αυτό να μην είναι τόσο κακό...
Αν οι αγαπημένες «Μεσοτοιχίες» ήταν ένα ελληνικό animation. Η μοναξιά, η διαφορετικότητα, η μητροπολιτική μας αποξένωση, η κατάθλιψη σ' ένα παιχνιδιάρικο, μελαγχολικό, αλλά και με χιούμορ animation φιλμάκι που μάς κέρδισε.
«Η Μητέρα μου, η Θάλασσα» της Ασπασίας Καζέλη | Ελληνικό Διαγωνιστικό
Ο θάνατος ως γέννηση, το τέλος ως αρχή
Στην παρουσίασή της η Ασπασία Καζέλη το είπε: είναι μία ταινία αφιερωμένη στην μητέρα της και ένα πρότζεκτ που την βοήθησε να αντιμετωπίσει την απώλεια. Στην οθόνη σου βλέπεις καμπύλες. Μία μορφή που αποκτά βλέμμα, χέρια, βαστάει, αφήνει, γεννά, εγκαταλείπει. Καμπύλες οι παλάμες που θα μπορούσαν να σχηματίζουν κι ένα αιδοίο, αν θελήσεις να το δεις έτσι, κι αυτό που αφήνουν να πέσει στο νερό, στην ουσία το γεννούν στο νερό. Μια γυναίκα με μαλλιά από φως, μία γυναίκα φως ακόμα κι όταν χάσει τα μαλλιά της. Ενα animation συμβολικό, καλοφτιαγμένο, αφηρημένο και με συναίσθημα που βρίσκει κατευθείαν την καρδιά.
«Steakhouse» της Špela Čadež | Διεθνές Διαγωνιστικό
O Φρανκ μαρινάρει το ξεχωριστό φιλέτο που θα μαγειρέψει για τα γενέθλια της γυναίκας του, Λίζα, εδώ και δύο μέρες. Ξεκινάει να καίει το λάδι με σκόρδα και δεντρολίβανα. Εκείνη κλείνει το κομπιούτερ της στη δουλειά, κοιτώντας με ανησυχία το ρολόι - ξέρει ότι δεν πρέπει να αργήσει. Ομως... surprise! Οι συνάδελφοί της της έχουν ετοιμάσει ένα πάρτι-έκπληξη κι εκείνη δεν μπορεί να τους προσβάλει. Ο Φρανκ όμως, άνθρωπος που κρατά με αυστηρότητα το πρόγραμμα, έχει ήδη βάλει την μπριζόλα στο τηγάνι. Θα προλάβει η Λίζα το γεύμα ή... θα υποστεί τις συνέπειες;
Η Σπέλα Καντέζ υπογράφει για ακόμα μία φορά ένα ξεχωριστό animation, όπου ακόμα και το ίδιο το σκίτσο προμηνύει το σκοτεινό φινάλε. Πώς επιτυγχάνεις οργή, βία, ή χρόνια μελαγχολία στην έκφραση του animation; Αυτό το ταινιάκι αποδεικνύει ότι μπορείς.
«Η Αξιότιμη κα. Λιέν Μουρλέν» της Ελένης Ξουπά | Ελληνικό Διαγωνιστικό
Η κα Λιέν Μουρλέν είναι μία συνηθισμένη γυναίκα. Εσωστρεφής και ντροπαλή, «αόρατη» σχεδόν στη γειτονιά και την καθημερινότητά της. Δεν έχουν τύχη οι Λιέν Μουρλέν αυτού του κόσμου. Συνήθως έρχονται και σβήνουν, έτσι αόρατες. Μια μέρα η Λιέν παίρνει ένα γράμμα «Αξιότιμη κα. Λιέν Μουρλέν...». Και παρόλο που, αρχικά, όλα μοιάζουν να την εμποδίζουν να συναντήσει το κάρμα της, το φεγγάρι διαβάζει κι αυτό το γράμμα της και αποφασίζει να παρέμβη...»
Περίτεχνη λεπτομερής δουλειά, εξαιρετικό σχέδιο, υπέροχος κόσμος. Αν σε κάτι βρήκαμε ένα μικρό κενό είναι το ίδιο το αφήγημα που δεν καταφέρνει να γίνει ξεκάθαρο, ώστε το θεατής να συνδεθεί περισσότερο με την ιστορία και την υπέροχη ηρωίδα.
«Clerk Blues» της Eλένης Τσάμπρα | Ελληνικό Διαγωνιστικό
Η καθημερινότητα στα διαμερίσματα κλουβιά, στα μπαλκονάκια και τους φωταγωγούς της αστικής Αθήνας
Με ένα moody, ασπρόμαυρο 2D animation (που στο τέλος ανοίγει σε live action)η Ελένη Τσάμπρα ντύνει αριστουργηματικά το μουσικό βίντεο του «Υπαλληλικού Μπλουζ» του Metaman, συνοδεύοντας τους στίχους με εικόνες μοναξιάς μιας πόλης που πνίγει τα όνειρα σε μια βαλτωμένη καθημερινότητα.
«Pachyderme» της Stéphanie Clement | Διεθνές Διαγωνιστικό
Μία γυναίκα επιστρέφει μετά το θάνατο της γιαγιάς και του παππού στο σπίτι τους στο δάσος. Και μάς πηγαίνει ένα ταξίδι στην παιδική της ηλικία...
Ζεστά χρώματα, μυστηριώδης και σκοτεινή ατμόσφαιρα, ένα ενήλικο παραμύθι που κοιτά το παιδί μέσα του κι αυτό που άφησε πίσω στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού στο δάσος. Εκεί όπου ζωντανεύει η παιδική φαντασία, γεννά φαντάσματα στα δοκάρια και τις ταπετσαρίες. Ο αεικίνητος παππούς σβήνει μετά από μία εκδρομή τους στο ποτάμι για να κολυμπήσει η μικρή. «Γιατί γιαγιά ο παππούς έκοβε τα τριαντάφυλλα μόλις άνθιζαν και τα πέταγε;» / «Γιατί δεν του άρεσε να βλέπει τα λουλούδια να μαραίνονται...»
«Letter to a Pig» της Tal Kantor | Διεθνές Διαγωνιστικό
Ενας ηλικιωμένος Εβραίος επισκέπτεται έφηβους στο σχολείο για να αφηγηθεί το πώς γλίτωσε από το κυνήγι των Γερμανών, κρυμμένος σ' ένα χοιροστάσιο. Τους διαβάζει ένα γράμμα που έγραψε χρόνια μετά στο γουρούνι που συγκατοικούσαν, εκεί στην κρυψώνα του, και ένιωθε ότι του χρωστά τη ζωή του. Μία μαθήτρια από το θρανίο της θα ζήσει διαφορετικά αυτή την αφήγηση...
Η Ταλ Καντόρ σκιτσάρει έναν σουρεαλιστικό εφιάλτη για να αποτυπώσει τον εφιάλτη 3 γενιών που βίωσαν, ή έζησαν μέσα από χαλεπές αφηγήσεις, το Ολοκαύτωμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον το δεύτερο κομμάτι της αφήγησης, όπου το σκίτσο «ξεφεύγει» και το σύμβολο του γουρουνιού μεγαλώνει και μικραίνει απέναντι στο κορίτσι που κληρονομεί την ιστορία και την Ιστορία της. Εξαιρετικό.
«Butterflies In Berlin (Diary Of A Soul Split In Two» της Monica Manganelli | AnimaPride
Ο Αλεξ ξέρει από μικρό παιδί ότι δεν ανήκει στον μικρόκοσμο του χωριού του. Δε θα καταλάβαιναν ποτέ τη διαφορετικότητά του. Το 1933 μετακομίζει στο Βερολίνο και με τη βοήθεια ενός ψυχίατρου-χειρούργου στο Κέντρο Σεξουαλικών Σπουδών και Ταυτότητας, αποδέχεται ότι είναι μία γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άντρα και γίνεται η πρώτη τρανσέξουαλ της ιστορίας. Ως Αλεξάντρα πλέον, βιώνει την επέλαση του Χίτλερ και το μίσος εναντίον κάθε διαφορετικότητας. Χωρίς δεύτερη σκέψη, θα τάξει τη ζωή της στο να διασώσει και να φυγαδεύσει όσους περισσότερους μπορεί από τα κρεματόρια.
Θεματικά, ένα εξαιρετικό docu-animation και για το πώς το Βερολίνο ήταν ένας φάρος γνώσης και ελευθερίας στα «roaring 20 & 30ς». Μέχρι την επέλαση του ναζισμού. Πόσοι γνωρίζαμε ότι ο Χίτλερ οδήγησε σε κρεματόριο και την ομοφυλοφιλική κοινότητα του Βερολίνου, επιχειρώντας να "καθαρίσει" τον κόσμο από τους "σάτυρους" και να ανοίξει το δρόμο για την Αρια Φυλή; Ως σχέδιο όμως είναι ακόμα πιο εξαιρετικό. Ενα πραγματικό έπος που κινείται από φαντασμαγορικό, πολύχρωμα art deco για να αναπαραστήσει το Βερολίνο που πάλλεται από τέχνη, ελευθερία, ζωή. Ενα συμβολικό, ευφάνταστο ονειρικό μεσαίο κομμάτι που αποτυπώνει την εγχείρηση αλλαγής φύλου (ως τη γέννηση μίας πεταλούδας) και ένα σκοτεινό τελευταίο κομμάτι βίας και μίσους, που απεικονίζει το Ολοκαύτωμα. Χρειάζονται πολλές επαναληπτικές θεάσεις για να προλάβει το βλέμμα να συλλέξει εικόνες και αναφορές από διάσημους πίνακες που εμπλέκονται τόσο εμπνευσμένα στην εικονογράφηση της Μανγκανέλι.
«Ecorchée» του Joachim Herisse | Διεθνές Διαγωνιστικό
Ενα ζευγάρι ζει απομονωμένο στο δάσος. Εκείνη είναι δεμένη άρρηκτα σε εκείνον. Κυριολεκτικά και συμβολικά ζουν σώμα με σώμα, τρώγοντας ζώα που εκείνη γδέρνει και τα μαγειρεύει για εκείνον. Κι εκείνος τη χρειάζεται και την κρατά σαν δεκανίκι στη δική του αναπηρία. Μόνο που εκείνη, κάθε μέρα προσπαθεί να πιάσει τη βαρκούλα στο ποτάμι που θα την οδηγούσε σ' έναν άλλο κόσμο. Μακριά και μακριά του.
Εφιαλτικά γοητευτικό puppet animation για τη γυναικεία κακοποίηση αλλά και τα άγρια ένστικτα του ανθρώπου: αν τα ακολουθήσεις, έστω από άμυνα, γίνεσαι κι εσύ το ίδιο άγριο ζώο. Δε θα το ξεχάσουμε, μάς στοίχειωσε ο κόσμος του...
«Slipping Away» του Gabriel Hénot Lefèvre | Διεθνές Διαγωνιστικό
Σε ένα γηροκομείο της βορειοδυτικής Γαλλίας, ένας ηλικιωμένος άντρας βλέπει τη ζωή του να χάνεται σαν την άμμο μέσα στα χέρια του. Κάθε μέρα, το σώμα του τον εγκαταλείπει κι από λίγο, παρόλο που το πείσμα του τον θέλει να μην σταματά τις βόλτες του στην παραλία. Εκεί γίνεται φίλος με έναν γλάρο που ταΐζει. Μια μέρα βρίσκει το πτηνό τραυματισμένο κι αποφασίζει να το περιποιηθεί. Φροντίζοντας ένα άλλο πλάσμα, ξαναγεννιέται κι ο ίδιος...
Αφαιρετικό 2D, ξεβαμμένα χρώματα - ένας μελαγχολικός πίνακας που ζωντανεύει μέσα από το φθαρτό βλέμμα της τρίτης ηλικίας για να γεμίσει κίνηση, αισιοδοξία κι ελπίδα. Ρομαντικό, λυρικό, τρυφερό και υπέροχο μάς συγκίνησε πραγματικά.
«Ο Κήπος μου» της Ελένης Φίλιου | Ελληνκό Διαγωνιστικό
Τι προσφέρει μία γυναίκα σ' έναν άντρα; Μία σύντροφος σ' έναν σύντροφο;
Μία γυναίκα ξυπνά στη σκιά ενός αλά Γκιούλιβερ γιγάντιου άντρα που κοιμάται, στην παραλία ενός ερημικού νησιού. Σκαρφαλώνει στο κεφάλι του και ξεκινά αμέσως να δουλεύει - στον κήπο που έχει πλάσει εκεί. Ποτίζει, κλαδεύει, περιποιείται. Διώχνει τα κοράκια που τρώνε τις σάρκες των καρπών της. Οταν ο καυτός ήλιος απειλεί το δέρμα του, φυτεύει ένα πυκνό δέντρο να του κάνει σκιά. Ομως μελαγχολικά κοιτά και τον ορίζοντα. Αν έφευγε; Αν κάπου αλλού δε χρειαζόταν να κάνει τόση σκληρή δουλειά;
Αυτή η ταινία ήταν για εμάς η πιο αγαπημένη από όλο το πρόγραμμα του Animasyros. Είναι τρελό ότι πρόκειται για σπουδαστική ταινία. Εκτός από το πόση δουλειά στη λεπτομέρειά του είχε το ίδιο το animation, εκτός από την χωρίς εκπτώσεις αφήγηση της εικόνας, το πιο εντυπωσιακό ήταν το ψυχαναλυτικό της υπόβαθρο. Ενα νέο κορίτσι, μία φοιτήτρια animator, αποτυπώνει την διαταραγμένη ψυχική υγεία ενός άντρα σε κατάθλιψη και τη φροντίδα της συντρόφου με ένα εμπνευσμένο παραμύθι, πολυσύνθετων επιπέδων και διαστάσεων. Οση ώρα το βλέπαμε «ακούγαμε» στο μυαλό μας το «This Woman's Work» της Κέιτ Μπους. Το αγαπήσαμε πολύ και ανυπομονούμε για τις επόμενες δουλειές της Ελένης Φίλιου.
Διαβάστε περισσότερα:
