Σε μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση και κινηματογραφική ενέργεια, το κατάμεστο Τριανόν φιλοξένησε την απονομή των βραβείων του διαγωνιστικού τμήματος «Ελληνικές Μικρές Ιστορίες» των 31ων Νυχτών Πρεμιέρας. Το κοινό χειροκρότησε θερμά τους δημιουργούς που ξεχώρισαν ανάμεσα σε 51 ταινίες μικρού μήκους, επιλεγμένες από έναν εντυπωσιακό αριθμό 423 υποβολών – αριθμός που μαρτυρά τη ζωντάνια και το πάθος της νέας ελληνικής κινηματογραφικής γενιάς. Οι μικρές ιστορίες που προβλήθηκαν φέτος απέδειξαν πως η διάρκεια δεν περιορίζει το βάθος: λίγα λεπτά φτάνουν για να γεννηθεί μια δυνατή αφήγηση, μια εικόνα που μένει.
Την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν πέντε άνθρωποι του χώρου με ξεχωριστές ματιές: ο σκηνοθέτης Γιάννης Σακαρίδης, η Μυρτώ Αλικάκη, η Κάτια Γκουλιώνη, η ενδυματολόγος και σκηνογράφος Εύα Γουλάκου και ο δημιουργός κόμικς Αντώνης Βαβαγιάννης. Μαζί ανέλαβαν το δύσκολο έργο να ξεχωρίσουν τις πιο ολοκληρωμένες φωνές και τα πιο ευρηματικά βλέμματα του φετινού προγράμματος. Τα βραβεία — με κορυφαίο τη Χρυσή Αθηνά για την καλύτερη ταινία — τίμησαν ιστορίες που ξεχώρισαν για τη δύναμη, την ευαισθησία και τη σκηνοθετική τους τόλμη, κλείνοντας τη φετινή διοργάνωση με μια υπόσχεση: το μέλλον του ελληνικού σινεμά γράφεται ήδη, και μάλιστα με μικρές αλλά σπουδαίες ιστορίες.
Αναζητήστε εδώ το ωρολόγιο πρόγραμμα του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας.
Περισσότερες Νύχτες Πρεμιέρας 2025:
- Αυτές οι Νύχτες Μένουν: Λάνθιμος, συγκίνηση και... παρατράγουδα στην πρεμιέρα των 31ων Νυχτών Πρεμιέρας
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Πρώτη με βραβευμένο (μικρό και μεγάλο) σινεμά
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Δεύτερη γεμάτη γεμάτη ένταση και μύθους
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Τρίτη με συναντήσεις και συζητήσεις μέσα στο χρόνο
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Τέταρτη με φωνές που αντηχούν
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Πέμπτη κοιτώντας κάτω από την επιφάνεια
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Εκτη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Εβδομη γεμάτη σκιές και μηνύματα
- Νύχτες Πρεμιέρας 2025: Νύχτα Ογδοη εκεί που το ιερό συναντά το ανθρώπινο
Αναλυτικά τα βραβεία:
Ειδική Μνεια Gsc Καλύτερης Κινηματογράφησης: Κωνσταντίνος Κουκουλιός για την ταινία «Last Tropics» του Θανάση Τρουμπούκη
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Για την απαιτητική, καλά προετοιμασμένη, κι όμως με αυτοσχέδιο ύφος, τολμηρή, ανθρώπινη και αφυπνιστική φωτογραφία».
Βραβειο Gsc Καλύτερης Κινηματογράφησης: Γιάννης Γεωργίου για την ταινία «Λούδιας» του Ακη Πολύζου
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Για την ανεπιτήδευτη και ατμοσφαιρική κινηματογράφηση, την τρυφερή απεικόνιση της εποχής της ταινίας, καθώς και για τις ανήσυχες, σκοτεινές περιοχές στα πλάνα, το Βραβείο Καλύτερης Κινηματογράφησης Μικρού Μήκους GSC απονέμεται στον Γιάννη Γεωργίου για την ταινία «Λουδίας» του Ακη Πολύζου».
Onassis Film Award: «Πρελούδιο Για Μια Σουπερνόβα» του Χρίστου Αρτεμίου
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «To Onassis Film Award απονέμεται σε μια ταινία ολοκληρωμένη αφηγηματικά και άρτια τεχνικά, που ρίχνει φως στο απόλυτο σκοτάδι, αποτυπώνοντας με αληθινό τρόπο - χωρίς διάθεση ωραιοποίησης - την ευθραυστότητα μιας συνθήκης σκληρής αλλά πραγματικής».
Ειδική Μνεία Για Ντοκιμαντέρ: «Να Φοβάσαι Τ' Αστρα Του Νοτιά» του Χρήστου Καρτέρη
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Στην επιτροπή σκεφτήκαμε πως ήταν εντυπωσιακή η παρουσία των ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και θέλαμε να κάνουμε μία αναφορά σ’ αυτό, παρότι δεν υπάρχει επίσημο βραβείο.»
Ειδική Μνεία Για Animation: «Holy Shit» των Ταξιάρχη Δεληγιάννη & Βασίλη Τσιουβάρα
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι την απίστευτη δουλειά που χρειάζεται για κάθε δευτερόλεπτο μιας animation ταινίας, χαίρομαι πολύ που σαν επιτροπή αποφασίσαμε να δώσουμε μια ειδική μνεία σε μία ταινία κινουμένων σχεδίων. Η απόφαση ήταν πολύ δύσκολη, διότι κάθε μία από τις animation ταινίες φέτος είχε από πίσω σκληρή δουλειά, έμπνευση και μεράκι. Επειδή όμως έπρεπε να ξεχωρίσουμε μόνο μία, καταλήξαμε σε αυτή που νιώθουμε ότι μέσα από μια πολύ φρέσκια, χιουμοριστική κι ανατρεπτική ματιά είδε ένα πολύ δύσκολο θέμα που μας απασχολεί στην καθημερινότητά μας».
Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας: Ιερώνυμος Καλετσάνος για την ταινία «Μικρό Σώμα» του Γιάννη Συμβώνη
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Οι ανδρικές ερμηνείες σ’ αυτό το Φεστιβάλ ήταν πολύ σπουδαίες και δυσκολευτήκαμε να πάρουμε την απόφαση. Τελικά το βραβείο απονέμεται στον Ιερώνυμο Καλετσάνο για τη βαθιά υπαρξιακή του ερμηνεία».
Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας: Φήλια Παπαγγελίδη για την ταινία «Μίτση» της Γεύης Δημητρακοπούλου
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Για την ερμηνεία της που συνδυάζει ευαλωτότητα και δύναμη, για την παρουσία της που είναι εύθραυστη και δωρική ταυτόχρονα, με ένα κυρίαρχο σώμα και ένα βλέμμα που γίνεται δικό μας και μας διαπερνά, για τον τρόπο που ενσαρκώνει την αγωνία μιας εφηβείας που αναμετριέται με την ίδια της τη μετάβαση, τη στιγμή που ένα κορίτσι καλείται να γίνει γυναίκα χωρίς ακόμη να ξέρει τι σημαίνει αυτό, και για τη μυστηριακή ένταση με την οποία αποκαλύπτει τη μεταφυσική δύναμη του άγνωστου μέσα της».
Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου: Δημήτρης Παπαθανάσης για το Χους Ει Και Εις Χουν Απελευσει
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Μια ταινία κλασικής αφήγησης με πολυεπίπεδο σενάριο που μπαλαντζαρει μεταξύ μαύρου χιούμορ και ωμού ρεαλισμού. Μια ταινία που σου κρατά το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι και το τέλος».
Βραβειο Καλυτερης Σκηνοθεσιας: «I'm Glad You're Dead Now» του Ταουφίκ Μπαρχόμ
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Μια ταινία που τα μέλη της επιτροπής ομόφωνα συμφώνησαν ότι αξίζει το βραβείο Σκηνοθεσίας. Για την τολμηρή και ευφάνταστη σκηνοθεσία, που δεν τελειώνει με τους τίτλους, αλλά συνεχίζει να ανασαίνει μέσα σου, να σε αλλάζει λίγο κάθε φορά που τη σκέφτεσαι. Σήμερα, σε μια στιγμή που ακούγονται ξανά οι λέξεις «κατάπαυση του πυρός» στη Γάζα,θα θέλαμε να ευχηθούμε τα δύο αδέλφια της ταινίας να μπορέσουν, να επιστρέψουν σε μια γη ελεύθερη και ειρηνική».
Αργυρή Αθηνά Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: «Μαγκνταλένα Χάουζεν: Παγωμένος Χρόνος» του Γιάννη Καρπούζη
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Είναι από τις λίγες φορές που μία ταινία φαίνεται τόσο πλήρης ως προς την κατασκευαστική της αρτιότητα, το βαθύ περιεχόμενο της και τον οργανικό τρόπο που αυτά τα δυο συνδέονται. Η σύνθεση των κολαζιακών στοιχείων μετουσιώνονται εδώ δια μέσου της σχέσης ημερολογίου και εικόνων σε μια αληθινά μυθοπλαστική έκρηξη. Ο παγωμένος χρόνος των φωτογραφιών αρχίζει να πάλλεται, όχι μόνο μέσα από τις τρεμάμενες εικόνες, αλλά κυρίως μέσα από την ακρίβεια και την απλότητα που δημιουργούν τα συναισθήματα που μας προκαλούνται. Ακόμη και η πολιτική διάσταση των γεγονότων αποκτά έναν ακραίο συναισθηματισμό αποφεύγοντας κάθε εύκολη καταγγελία. Γίνεται προσωπικό βίωμα».
Χρυση Αθηνα Βραβείο Καλύτερης Ταινίας: «Or How To Disappear» του Γιώργου Αγγελόπουλου
Με τα λόγια της Κριτικής Επιτροπής: «Η επιτροπή τιμά μια ταινία που δεν ζητά να αρέσει, αλλά να υπάρξει — με όλο το ρίσκο, την ωμότητα και την αλήθεια που αυτό συνεπάγεται. Ένα έργο βαθιά σωματικό· μια εμπειρία ηλεκτρισμένη, που διαπερνά τον θεατή με την ίδια ένταση που πάσχει και ο ήρωάς του. Η ταινία τολμά να κοιτάξει κατάματα τον πόνο, τη φθορά, την απώλεια του εαυτού — και το κάνει όχι μέσα από ψυχολογικό ρεαλισμό, αλλά μέσα από μια εικαστική, αναρχική, εσωτερική ματιά, όπου τα ετερόκλητα μέσα ενώνονται σε μια εκρηκτική, ενστικτώδη αφήγηση. Κάθε καρέ πάλλεται σαν νεύρο, σαν μια κραυγή που αρνείται να εξημερωθεί. Η ταινία θυμίζει γιατί υπάρχει ο κινηματογράφος: για να εκφράζει εκεί που τα λόγια δεν φτάνουν».
Χρήστος Μπακατσέλος
ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΧΡΥΣΗ ΑΘΗΝΑ ΣΤΟΝ ΝΙΛ ΤΖΟΡΝΤΑΝ
Παράλληλα, στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», το σινεφίλ κοινό της Αθήνας είχε την ευκαιρία να ζήσει μία αρκετά συγκινητική στιγμή. Τη βράβευση του, τόσο αγαπημένου στην Ελλάδα, Ιρλανδού σκηνοθέτη Νιλ Τζόρνταν (υπεύθυνου για την συναισθηματική μας ενηλικίωση με ταινίες όπως «Το Παιχνίδι των Λυγμών», «Μόνα Λίζα», «Συνέντευξη με Εναν Βρυκόλακα»), ο οποίος όπως ομολόγησε και στο Flix μια μέρα πριν «είμαι σοκαρισμένος - δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι στην Ελλάδα βλέπετε τις ταινίες μου».
Ισως το θερμό χειροκρότημα των θεατών που γέμισαν την αίθουσα του Ολύμπια να του άλλαξε τη γνώμη. Ανεβαίνοντας στη σκηνή και παραλαμβάνοντας το τιμητικό του βραβείο από τα χέρια του Δημάρχου, Χάρη Δούκα, και του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του φεστιβάλ, Λουκά Κατσίκα, ο Τζόρνταν είπε:
«Ξέρετε το σινεμά είναι μία πολύ προσωπική, εσωτερική διεργασία. Οταν έρχεσαι σε φεστιβάλ και συναντάς το κοινό των ταινιών σου και καταλαβαίνεις ότι κάτι τόσο δικό σου έχει αγαπηθεί και από άλλους, έχεις καταφέρει να συνδεθείς με θεατές από όλο τον κόσμο, νιώθεις τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη. Είμαι πολύ τυχερός και νιώθω προνομιούχος που μπορώ να κάνω ταινίες εδώ και 4 δεκαετίες...»
Λίγο μετά, βγάλαμε τα χαρτομάντηλα από τις τσάντες μας και είδαμε -ξανά- όλοι μαζί το «Τέλος Μιας Σχέσης».
Πόλυ Λυκούργου
«No Other Choice» του Παρκ Τσαν-γουκ
Ο Μάνσου τα έχει όλα. Την τέλεια οικογένεια - όμορφη σύζυγο που φροντίζει τα πάντα, ήσυχο, πειθαρχημένο έφηβο γιο, χαρισματική στο τσέλο μικρή κόρη. Το τέλειο σπίτι (το πατρικό του που κατάφερε δουλεύοντας σκληρά να ανακαινίσει με εξαιρετική αισθητική και να χτίσει και το θερμοκήπιο των ονείρων του) με μεγάλο κήπο για Κυριακάτικα μπάρμπεκιου. Ακόμα και 2 golden retriever συμπληρώνουν την εικόνα της αγίας, κορεατικής οικογένειας. «Τα έχω όλα στη ζωή» λέει κι από μόνος του κι ο ουρανός δύει στα πιο μαγικά χρώματα στο φόντο.
Όμως, το γύρισμα της τύχης θα είναι σκληρό. Μετά από 25 χρόνια που έχει υπηρετήσει το πόστο του εργοδηγού σε μία βιομηχανία παραγωγής χαρτιού, η συγχώνευση της επιχείρησης με αμερικάνικα συμφέροντα απαιτεί απολύσεις. Κι ο Μάνσου ξαφνικά χάνει τη δουλειά του.
Τα νέα κατακεραυνώνουν την οικογένεια, τσαλακώνουν σκληρά την τέλεια εικόνα. Η γυναίκα βρίσκει άμεσες λύσεις (κόβονται περιττά έξοδα, όχι κρέας κάθε μέρα, τα σκυλιά εγκαταλείπουν τα -συντετριμμένα- παιδιά για να μείνουν με τους γονείς της) , ο άντρας νιώθει ευνουχισμένος και ανήμπορος. Ειδικά, όταν περνάει από συνεντεύξεις από άλλα αντίστοιχα εργοστάσια, και κανείς δεν τον προσλαμβάνει. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Τι θα γινόταν όμως αν… εξαφανιζόταν ο ανταγωνισμός. Ένα σκοτεινό σχέδιο τρυπάει στο κλονισμένο μυαλό του: να εξοντώσει τους υποψηφίους που τον ανταγωνίζονται, έναν έναν.
Ο Κορεάτης σκηνοθέτης των «Oldboy», «Απόφαση Φυγής», «Η Υπηρέτρια» ύφαινε πάντα με ένα υπόγειο σαρκασμό, ένα off κατάμαυρο χιούμορ και τα πιο σκοτεινά του δράματα, και τα πιο φρικιαστικά του θρίλερ. Τώρα όμως, αποφασίζει να αναμετρηθεί ξεκάθαρα με την μαύρη κωμωδία. Με μια πικρή, αιματοβαμμένη, απολαυστική σάτιρα για τον σύγχρονο καπιταλισμό.
Βασισμένος στο βιβλίο του Ντόναλντ Ε. Γουέστλεϊκ «Το Τσεκούρι» (1997), επιχειρεί μία δική του ανάγνωση στην ιδέα του άντρα που «θα σκότωνε» για να αποκαταστήσει το λαβωμένο κοινωνικό του στάτους, την αυτοεκτίμηση του, την ταυτότητα του. Ο Κώστας Γαβράς μάς είχε χαρίσει την δική του ευφυή εκδοχή το 2005 (η γυναίκα κι ο γιος του έχουν αναλάβει εδώ την παραγωγή), αλλά ο Παρκ Τσαν-γουκ έχει στη διάθεση του ένα επιπλέον πλούτο υλικού (τα πράγματα έχουν χειροτερέψει στον κόσμο τα τελευταία 20 χρόνια), όπως επίσης κι έναν συγκεκριμένο κοινωνικό σχόλιο να κάνει για την κουλτούρα της βαθιά συντηρητικής χώρας του. Διαβάστε την αναλυτική κριτική του Flix εδώ
Πόλυ Λυκούργου
Το 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας διεξάγεται φέτος από την 1η έως και τις 12 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους Cinobo Οπερα (πρώτη εβδομάδα), Δαναός (δεύτερη εβδομάδα), Αστορ, Αστυ και στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του Φεστιβάλ, στη σελίδα του στο Facebook και το Instagram.
