[Προσοχή: το παρακάτω άρθρο περιέχει spoilers από το πέμπτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της σειράς «The Last of Us», με τίτλο «Feel Her Love».]
«Νιώσε την αγάπη της».
Ενας τίτλος που διαβάζεται σαν θρησκευτικό σύνθημα, σαν γκράφιτι σε κατεστραμμένο τοίχο, σαν παράκληση που ακούγεται σαν απειλή. Στον κόσμο του «The Last of Us», η «αγάπη» είναι συχνά παραμορφωμένη, αιματοβαμμένη, και σπάνια ανιδιοτελής. Εδώ, η φράση αυτή, αποκτά νέο βάθος και τραγική ειρωνεία. Ποια αγάπη, αλήθεια, νιώθει αυτό το επεισόδιο; Ποια «εκδοχή» της αγάπης κυριαρχεί όταν η Ελι κυνηγά τη Νόρα μέσα στο ασφυκτικό σκοτάδι; Τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ, ώστε να σκοτώνεις για χάρη του; Ή για εκδίκηση; Δεν είναι η στοργή που οδηγεί τους χαρακτήρες, αλλά η ανάγκη για δικαίωση, για εκδίκηση, για πίστη σε κάτι — ή κάποιον — που δίνει νόημα σε έναν κόσμο χωρίς Θεό.
Το πέμπτο επεισόδιο της σεζόν είναι το πιο σκοτεινό μέχρι στιγμής. Οχι μόνο ως προς το φωτισμό ή τη δράση του, αλλά γιατί βυθίζεται στα έγκατα της ψυχής της Ελι, εκεί που η αγάπη έχει μεταλλαχθεί σε μίσος και η μνήμη σε πληγή που δεν κλείνει. Κι έτσι, το «Feel Her Love» δεν είναι παρά ένας εφιαλτικός καθρέφτης: ένας κόσμος όπου η αγάπη οδηγεί στη βία, και η πίστη σε κάποιον γίνεται ηθικό αδιέξοδο.
Διαβάστε τα recaps του Flix για όλα τα επεισόδια της δεύτερης σεζόν του «The Last of Us»:
- Πρώτο επεισόδιο: «Future Days»
- Δεύτερο επειδόσιο: «Through the Valley»
- Τρίτο επεισόδιο: «The Path»
- Τέταρτο επεισόδιο: «Day One»
Ο Στίβεν Γουίλιαμς, με τη γερή σκηνοθετική του στόφα από σειρές όπως το «Watchmen», παραδίδει ένα επεισόδιο ασφυκτικά φορτισμένο, κλειστοφοβικό και ηθικά αμφίσημο με υποδόρια ένταση, με κινηματογραφικές αναφορές στη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» και στο «Τα Παιδιά των Ανρθώπων». Χρησιμοποιεί τον χώρο σαν φέρετρο – στενοί διάδρομοι, παγωμένες δεξαμενές, υπόγειες στοές. Ο κόσμος δεν ανοίγεται αλλά συρρικνώνεται, κλείνει γύρω από την Ελι, σαν να την καταπίνει. Η αφήγηση κινείται σε δύο παράλληλους άξονες – την εσωτερική κατάρρευση της Ελι και τη διάχυτη απειλή που επιστρέφει με τη μορφή των σπορίων, επαναφέροντας το υπαρξιακό άγχος του αρχικού παιχνιδιού.
Το επεισόδιο ξεκινά με μια ανατριχιαστική αναδρομή: η αξιωματικός του WLF, Ελις Παρκ, αναγκάζεται να σφραγίσει το υπόγειο ενός νοσοκομείου, καταδικάζοντας τον ίδιο της τον γιο, Λίον, και την ομάδα του, εξαιτίας της παρουσίας αερομεταφερόμενων σπορίων του Cordyceps. Ο Λίον, μέσω ασυρμάτου, την ενημερώνει ότι «είναι στον αέρα» και την παρακαλεί να τους κλείσει μέσα, για να αποτρέψει την εξάπλωση της μόλυνσης. Αυτή η σκηνή επαναφέρει το στοιχείο των σπορίων, ένα βασικό χαρακτηριστικό του αρχικού παιχνιδιού που μέχρι τώρα απουσίαζε από τη σειρά και δημιουργεί μια αίσθηση επικείμενου κινδύνου, υπογραμμίζοντας τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν σε έναν κόσμο όπου η επιβίωση απαιτεί θυσίες.
Ο τίτλος του επεισοδίου, «Feel Her Love», αποκτά ειρωνική χροιά μέσα από αυτή τη σκηνή. Η αγάπη της Παρκ για τον γιο της την οδηγεί σε μια απόφαση που τον καταδικάζει, υπογραμμίζοντας το παράδοξο της αγάπης σε έναν κόσμο όπου οι συναισθηματικοί δεσμοί μπορούν να γίνουν αιτία καταστροφής.
Στο Σιάτλ η Ελι και η Ντίνα συνεχίζουν να προσπαθούν να βρουν τρόπο να πλησιάσουν την Νόρα στο νοσοκομείο. Και όταν τελικά ανακαλύπτουν ένα μέρος μέσα από το οποίο μπορούν να περάσουν απαρατήρητες ξεκινούν για το επικίνδυνο αυτό ταξίδι τους. Καθώς προχωρούν βρίσκουν κάτι ανατριχιαστικά γνώριμο: το σύνθημα «Feel Her Love» ζωγραφισμένο με μεγάλα γράμματα στον τοίχο και από κάτω νεκροί εκτελεσμένοι Scars. Μια ματωμένη σιωπή, μια ιεροσυλία κάτω από το ιερό τους μήνυμα. Η «αγάπη» της Ιερής τους Μητέρας που δεν βλέπουμε ποτέ, αλλά μαθαίνουμε μόνο μέσα από προσευχές και αίμα, παρουσιάζεται ως κάλυμμα για αγριότητα. Η φράση «Feel Her Love» πλέον δεν μοιάζει με κάλεσμα, αλλά με απειλή. Μια ειρωνική επιγραφή πάνω από έναν σωρό από πτώματα. Η Ελι κοιτάει τα σώματα, και παρόλο που πρόκειται για εχθρούς, δεν δείχνει ικανοποίηση. Η βία έχει ξεφύγει πια από τον έλεγχο οποιασδήποτε ιδεολογίας. Το μήνυμα στον τοίχο είναι ένα μανιφέστο τυφλής πίστης, και τα πτώματα κάτω από αυτό μια προειδοποίηση.
Εκεί ακριβώς η Ντίνα βρίσκει μια σπάνια στιγμή ησυχίας για να της μιλήσει για το δικό της παρελθόν. Αναφέρεται σε τραυματικές εμπειρίες από τις μάχες που έζησε αφήνοντας να εννοηθεί ότι και εκείνη έχει αναγκαστεί να σκοτώσει και να επιλέξει την επιβίωση μέσα από την απώλεια. Η εξομολόγηση αυτή δεν γίνεται για να εντυπωσιάσει ή να καθησυχάσει. Αντίθετα, είναι μια πράξη εμπιστοσύνης. Δείχνει ότι η Ντίνα καταλαβαίνει τι σημαίνει να κουβαλάς τύψεις και ταυτόχρονα προειδοποιεί σιωπηλά την Ελι για το πού οδηγεί αυτός ο δρόμος. Η Ντίνα δεν είναι αθώα. Είναι απλώς κάποια που επέλεξε να ζήσει με τις πληγές της. Η Ελι, όμως, είναι ακόμη στο σημείο που τις προκαλεί. Η στιγμή αυτή λειτουργεί σαν συναισθηματική άγκυρα μέσα στο επεισόδιο. Μια παύση που υπενθυμίζει πως, κάτω από τη βία, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θέλουν να αγαπήσουν, να προστατεύσουν, να φροντίσουν. Η Ντίνα το προσφέρει αυτό στην Ελι, ακόμα κι όταν η ίδια απομακρύνεται.
Η Ντίνα παραμένει ο πιο ανθρώπινος χαρακτήρας του επεισοδίου. Η ζεστασιά, η ευαισθησία και η επιμονή της να σταθεί δίπλα στην Ελι, ακόμη κι όταν δεν μπορεί να καταλάβει ή να συμφωνήσει, λειτουργούν σαν ηθική πυξίδα, όχι για να την καθοδηγήσει αλλά για να υπενθυμίσει σε εμάς πόσο μακριά έχει φτάσει.
Γρήγορα όμως οι δυο τους βρίσκονται μπροστά σε απόλυτο κίνδυνο. Καταδιώκονται από μολυσμένους stalkers. Η Ελι, με την ένταση στα άκρα, προσπαθεί να προστατεύσει και τις δύο. Είναι μια από τις λίγες σκηνές όπου βλέπουμε καθαρά πόσο μόνη νιώθει μέσα σε όλα αυτά, έστω κι αν η Ντίνα είναι δίπλα της. Η επέμβαση του Τζέσι είναι ξαφνική, αλλά σωτήρια. Με το γνώριμο, ήρεμο και σταθερό του στυλ, αποδεικνύει ότι παραμένει φάρος λογικής σε έναν κόσμο που έχει χάσει κάθε ηθικό προσανατολισμό. Η χημεία του με την Ελι είναι λεπτή αλλά έντονη, μια μείξη θαυμασμού, στοργής και υπόγειας διαφωνίας για το πού οδηγεί αυτή η αποστολή.
Στο κέντρο του επεισοδίου βρίσκεται και πάλι η Ελι. Η Μπέλα Ράμσεϊ ερμηνεύει με ανατριχιαστική ακρίβεια την εσωτερική ρήξη της ηρωίδας: τα μάτια της είναι πια μόνιμα καρφωμένα στο κενό, όχι από φόβο αλλά από προσήλωση – σαν να έχει διαγράψει το παρελθόν της και να έχει χαραχτεί στο δέρμα της μόνο το «μετά».
Το ξέρω.»
Το βάρος του επεισοδίου, ωστόσο, ανήκει στη σκηνή της αντιπαράθεσης με τη Νόρα. Εκεί, η Eλι φτάνει στο σημείο χωρίς επιστροφή. Το ότι η Νόρα πεθαίνει γνωρίζοντας ότι η Eλι γνωρίζει τι έκανε ο Τζόελ, προσθέτει τραγικότητα και συναισθηματικό βάθος. Oταν η Eλι της ψιθυρίζει «το ξέρω», δεν είναι μόνο αποδοχή της αλήθειας, είναι παραδοχή ότι θα κάνει ακριβώς τα ίδια. Αυτή η σκηνή συμπυκνώνει όλη τη σειρά σε λίγα δευτερόλεπτα: Η επιβίωση έχει κόστος. Η αγάπη έχει τίμημα. Και κάθε φορά που σώζεις κάποιον, σκοτώνεις ένα κομμάτι από κάτι άλλο. Η αντιπαράθεσή της με τη Νόρα είναι η καρδιά του επεισοδίου – ένας στροβιλισμός ενοχής, τρόμου και βίας. Η σκηνή μέσα στο υπόγειο των σπορίων, όπου η Ελι την κυνηγά μέχρι τελικά να τη βασανίσει για να της αποσπάσει πληροφορίες για την Αμπι, είναι από τις πιο δύσκολες στιγμές της σειράς. Δεν υπάρχει μουσική, μόνο οι κραυγές και ο ήχος της ανάσας. Ο φακός κολλάει πάνω στα πρόσωπα, αρνείται να αποστρέψει το βλέμμα του από την ωμή αλήθεια: πως η Ελι δεν είναι πια το κορίτσι του Τζόελ, αλλά η ίδια η σκιά του. Είναι ακριβώς ο αντίποδας της τελευταίας σκηνής του πρώτου κύκλου, όπου ο Τζόελ λέει ψέματα κι η Ελι απαντά απλώς: «OK.» Τότε, έκρυβε τη σύγκρουση. Τώρα, το «το ξέρω» τη φωτίζει. Είναι η λεκτική γέφυρα ανάμεσα στο κορίτσι που δεχόταν και στη γυναίκα που πλέον κρίνει — και δικάζει.
Το επεισόδιο ολοκληρώνεται με μια σκηνή που μοιάζει φτιαγμένη από ανάμνηση και θλίψη. Η σκηνή αυτή δεν είναι φλας-μπακ, δεν είναι όνειρο — είναι μνήμη. Μια ανάμνηση που επιστρέφει στην Ελι τη στιγμή που έχει ξεπεράσει ένα όριο, έχοντας βασανίσει μέχρι θανάτου τη Νόρα. Κι εκεί εμφανίζεται ο Τζόελ. Οχι ηρωικός, όχι τιμωρητικός, όχι βίαιος. Απλώς… πατέρας. Με εκείνο το γνώριμο, στοργικό «Τι κάνεις, μικρή;» που κουβαλάει όλη την αγάπη, την ενοχή, και τη συντριβή αυτής της σχέσης. Η σειρά μάς έχει μάθει ότι οι ήρωες δεν γιατρεύονται από τα τραύματά τους. Απλώς τα κουβαλούν. Και σε αυτό το τελευταίο πλάνο, η Ελι του χαμογελάει. Και αυτό είναι που πονάει περισσότερο. Γιατί εμείς, όπως κι εκείνη, ξέρουμε τι συνέβη. Και αυτή η απλή φράση, τόσο αθώα, γίνεται πλέον φορτισμένη από όλα όσα ακολούθησαν. Ο Τζόελ επιστρέφει ως φάντασμα τρυφερότητας σε έναν κόσμο που πλέον δεν αφήνει χώρο για τέτοιες λέξεις.
Το «Feel Her Love» είναι το πιο δύσκολο, το πιο θλιβερό, το πιο σκοτεινό επεισόδιο της δεύτερης σεζόν μέχρι τώρα. Oχι γιατί έχει τα περισσότερα θύματα ή την πιο σκληρή βία, αλλά γιατί δείχνει με αφοπλιστική εντιμότητα τη μετατροπή ενός παιδιού σε εκτελεστή. Κι όμως, ακόμα και μέσα στο σκοτάδι, υπάρχει κάτι που τρεμοπαίζει – μια εικόνα του Τζόελ, μια ανάμνηση του «πριν». Και ίσως, στην επόμενη γωνία, ένα ψήγμα ελπίδας που δεν έχει σβήσει ακόμα.
Δείτε παρακάτω την σκηνή του θανάτου της Νόρα όπως διαδραματίζεται στο παιχνίδι.
Το «The Last of Us» προβάλλεται στην Ελλάδα αποκλειστικά στο Vodafone TV.
