Παρακάτω σκέψεις, συσχετισμοί και κρίσεις για το επεισόδιο 610 του «Mad Men». Μην προχωρήσετε αν δεν το έχετε δει, για ν' αποφύγετε τα spoilers.
«Δεν ξέρω αν πρέπει να είμαστε groovy ή νοσταλγικοί», εξομολογείται ο άνθρωπος της Avon καθώς μιλάει με τη Τζόαν και την Πέγκι σχετικά με την πιθανή στρατηγική διαφήμισης αν οι δό πλευρές συνεργαστούν. Είναι μια πολύ χαρακτηριστική γραμμή διαλόγου- θα μπορούσε να είναι ο τίτλος όλης της σεζόν καθώς το χάσμα ανάμεσα στις δύο Αμερικές βαθαίνει περισσότερο από ποτέ, κάνοντάς το αδύνατο να μη διαχυθεί και μέσα στο προστατευόμενο σύμπαν της σειράς.
Ο διχασμός δεν είναι πλέον ούτε καν συγκαλυμένος. Οι συντηρητικοί δεν ψάχνουν σημεία επαφής με τους ‘επικίνδυνους μακρυμάλληδες’ αλλά αναρωτιούνται αν ο Νίξον είναι αρκετά («αυθεντικά») συντηρητικός. Η Μέγκαν με τον Ντον μιλάνε στο τηλέφωνο σχολιάζοντας τα επεισόδια, εκείνη ανησυχεί, εκείνος αδιαφορεί και κάνει αστειάκια. Στο τέλος το κλείνουν επειδή το τηλεφώνημα κοστίζει πολύ: Βρίσκονται πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον.
Όταν ο τίτλος του -σκηνοθετημένου πολύ ικανά από τον Τζον Σλάτερι- επεισοδίου μιλάει για την ιστορία δύο πόλεων, θα μπορούσε εξάλλου να εννοεί την ιστορία ανάμεσα σε δύο κουλτούρες. Ο Ντον, ο Ρότζερ κι ο Χάρι πετάνε στο Λος Άντζελες για κάποια εμπορικά ραντεβού κι αυτό που συμβαίνει εκεί είναι περίεργο όσο και αναμενόμενο: Είναι ο Ντον κι ο Ρότζερ που μένουν στην απέξω, δύο άνθρωποι άλλης εποχή και κουλτούρας. Αν η σειρά εστιάζει στη δομή αξιών και ισχύος που αυτοί οι άντρες έχουν δημιουργήσει για τους εαυτούς τους, βγάζει μόνο νόημα το ότι κάπου αλλού, αυτή η σχετική δύναμη θα ήταν άχρηστη.
Εδώ ο Ρότζερ είναι ανίσχυρος μπροστά στον επιτυχημένο κοντούλη Ντάνι και τον Ντον δεν τον σηκώνει το κλίμα. Στο χίπικο αυτό παράλληλο σύμπαν, είναι άλλοι που γνωρίζουν τα κατατόπια. Καθώς τριπάρει, ο Ντον ζει μια εξωσωματική εμπειρία, καθώς ο στρατιώτης που γνώρισε στην πρεμιέρα της σεζόν του λέει πως είναι νεκρός και τον ρωτάει πως νιώθει κι ο ίδιος.
Κόβουμε σε πλάνο με τον Ντον να κοιτάει τον εαυτό του, δίχως τις αισθήσεις του, μπρούμυτα στην πισίνα.
Και αλήθεια, είναι ένα ακόμα ισχυρό hint που παίρνουμε σε μια σεζόν που από την πρώτη στιγμή ζει ξεκάθαρα κουβαλώντας ένα μαύρο σύννεφο θανάτου πάνω από το κεφάλι της. Από την καταχώριση αυτοκτονικού subtext που προτείνει ο Ντον στην πρεμιέρα (την οποία μας θυμίζει η περίληψη στην αρχή του επεισοδίου) μέχρι τη συνομιλία του με έναν νεκρό και ύστερα το φλερτ του με μια μεταθανάτια εμπειρία, το μαύρο σύννεφο επιμένει, μεγαλώνει, μπουμπουνίζει. Πρόκειται ο Ντον όντως να πεθάνει ή μιλάμε για καθαρό συμβολισμό;
Πάντως αν αυτό δεν αρκούσε, το τέλος του επεισοδίου το υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο: Η φίρμα πλέον επιστρέφει στην επωνυμία που είχε στην αρχή της σειράς, με ένα απλό Sterling Cooper & Partners. Εκτός από μια ακόμα επιστροφή στις ρίζες αντίστοιχη με εκείνη που είδαμε στο προηγούμενο επεισόδιο (όπου η Μπέτι ήταν ξανά όπως την γνωρίσαμε στην αρχή), που θυμίζει πως όλοι αυτοί οι άνδρες στην πραγματικότητα δεν προχωρούν, δεν εξελίσσονται, απλά γυρίζουν πίσω, το έτερο μήνυμα εδώ είναι σαφές: Ο Ντον σβήνεται. Εξαφανίζεται. Όπως και στην καταχώριση, μένει σταδιακά γυμνός αφήνοντας πίσω απλά τα ίχνη του.
Συνέβη και με τη Μπέτι. Εκείνη γύρισε πίσω στην αρχή, αλλά αυτό που έλειπε ήταν ο Ντον, που σα να είχε αφαιρεθεί χειρουργικά από τη ζωή της, έπαιρνε μόνος του πρωινό σε μια μοναχική γωνία του ίδιου μαγαζιού. Εκεί, αλλά και όχι εκεί.
Για να στηριχτεί ακόμη περισσότερο αυτή η ιδέα, το επεισόδιο εστιάζει εξίσου σε αυτά που ο Ντον κι ο Ρότζερ αφήνουν πίσω όσο χάνουν τη μπάλα στο Λος Άντζελες. Έτσι, τα παιχνίδια δύναμης στην εταιρεία αφήνουν νέους και παλιούς συνεργάτες σε μια πρωτόγνωρη πάλη, με μαχαιρώματα, ψέμματα και μισές αλήθειες. Η Τζόαν παίρνει την κατάσταση με την Avon στα χέρια της (με τη βοήθεια μιας Πέγκι που έχοντας μείνει φαινομενικά δίχως κοντινό σύμμαχο, επιλέγει τελικά να τη στηρίξει ακόμα και καθώς της έλεγε πόσο λάθος χειρισμό έκανε) ενώ ο Τζιμ Κάτλερ πρώτα σπάει τον Γκίνσμπεργκ (ένα ακόμα δείγμα βίαιου διχασμού που τρυπώνει στο σύμπαν της σειράς) κι ύστερα διακινδυνεύει έναν πελάτη του παλιού καθεστώτος της πρώην SCDP.
Ο Ρότζερ δε νοιάζεται καν. Λίγες στιγμές αργότερα ο Ντον χάνει το όνομά του. Δεν νοιάζεται καν. Είναι άραγε αναπόφευκτο να έχουμε όλοι την ίδια μοίρα; Όταν σβηνόμαστε να μην το συνειδητοποιούμε καν;
Σάρον Τέιτ
Ακόμα κι αν η μοίρα του Ντον παραμένει αβέβαιη, με το ενδεχόμενο όλα να παραμείνουν σε συμβολικό επίπεδο να είναι άκρως πιθανό, εκείνη της Μέγκαν έχει τεθεί επίσης σε αμφιβολία. Οι θεωρίες πως πρόκειται για την Σάρον Τέιτ (ή ένα φανταστικό αντίστοιχο της Τέιτ στον κόσμο του «Mad Men», δίνουν και παίρνουν. Μέσα από το τριπάρισμα του Ντον μαθαίνουμε πως είναι έγκυος, λίγο αφού ο Ντον έχει μιλήσει με ένα φάντασμα από το παρελθόν του και λίγο πριν αντικρύσει στην πισίνα ένα παρολίγον φάντασμα από το μέλλον του. Μπορεί η Μέγκαν να ήταν το φάντασμα από το παρόν του;
Αν αυτή η όχι ακριβώς Χριστουγεννιάτικη Ιστορία μας δίνει μία επιπλέον Ντικενσιανή αναφορά για αυτό το επεισόδιο (μετά τον τίτλο του), τότε αρκεί να σκεφτείς πως τίποτα μα τίποτα σε αυτή τη σειρά δεν είναι ποτέ τυχαίο. Η Μέγκαν του ονείρου λέει σε αυτό τον Εμπενίζερ Ντον πως όλο αυτό είναι μια δεύτερη ευκαιρία. Κι ο Ντίκενς μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει για τους ανθρώπους, όμως φοβάμαι πως όλοι ξέρουμε πού το πάει ο Γουάινερ με αυτό.
Πρόσωπο
Να πούμε δυο λόγια για τον φανταστικό Ντάνι Στρονγκ με την αφορμή της εμφάνισής του σε αυτό το επεισόδιο. Για όποιον δεν το έχει υπόψη του, η μοναδική αυτή περίπτωση Χολιγουντανθρώπου ξεκίνησε από κωμική φάτσα extra στην πρώτη σεζόν της «Buffy» πριν αποκτήσει σταδιακά έναν χαρακτηριστικό, αγαπημένο β’ ρόλο σε εκείνη τη σειρά. Η φοβερή του φάτσα του έδωσε κατά καιρούς κι άλλες διόδους (ως Ντόιλ στο «Gilmore Girls» ήταν ακόμα πιο απολαυστικός) όμως η αναπάντεχη στροφή έγινε πριν λίγα χρόνια, όταν έγραψε το πολιτικό δράμα «Recount» για το ΗΒΟ. Πλέον, ως βραβευμένος με 2 Έμμυ σεναριογράφος του «Game Change», περνά στο μεγάλο του μπλοκμπάστερ ντεμπούτο, αναλαμβάνοντας το σενάριο του διπλού τελευταίου φιλμ της σειράς «Hunger Games».
Καθόλου άσχημα, Ντάνι Στρονγκ, και καλώς ήρθες πάλι στο «Mad Men». Πάντα χαρά μας.
Εικόνα
Το φινάλε του επεισοδίου. Με τον Πιτ Κάμπελ να καπνίζει σε slow motion, απολαμβάνοντας, κοιτάζοντας, εισπνέοντας. Απλά λάτρεψα τα πάντα σε αυτή τη σκηνή.
Διαβάστε επίσης:
- «Mad Men» 601-602: Στο τέλος θα πεθάνουμε όλοι
- «Mad Men» 603: Το σκοτεινό μου είδωλο
- «Mad Men» 604: Δεν είσαι εδώ, δεν υπάρχεις πια
- «Mad Men» 605: Από μικρό και μεθυσμένο
- «Mad Men» 606: Ch-Ch-Changes
- «Mad Men» 607: Εκτός έδρας
- «Mad Men» 608: Φόρεστ, πες μας κάτι για τον πόλεμο
- «Mad Men» 609: Τα όνειρα μοιάζουν αληθινά όσο τα ζούμε
Tags: mad men, mad men recaps
