Σαν το «Catch», αν το «Catch» ήταν η fun, καθηλωτική σειρά που θέλαμε και ελπίζαμε να είναι. Το «Imposters» έχει προέλευση που σε κάνει να σηκώνεις με καχυποψία το φρύδι (παίχτηκε στην Αμερική στο δίκτυο Bravo των «Real Housewives»), σε αντίθεση με το «Catch» που, λόγω Σόντα Ράιμς, δηmιουργεί συνειρμούς με «Scandal» και «How to Get Away with Murder». Αλλά μην αφήσετε τίποτα να σας σταματήσει. Αυτή είναι η πιο διασκεδαστική σειρά που δεν είδατε φέτος.
Διαβάστε ακόμη: Το «Too Old to Die Young» του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν είναι ένα νουάρ με… δεινόσαυρους;
Είναι περίεργο το να εξηγήσεις βασικά στοιχεία της πλοκής της σειράς τραβώντας τη γραμμή πριν περάσεις στα spoilers, γιατί σε μια σειρά που βασίζεται τόσο πολύ στην ανατροπή τα πάντα είναι εν δυνάμει spoiler. Οπότε θα προσπαθήσω να πω τα βασικά με όσο λιγότερες λεπτομέρειες γίνεται. Η άλλη επιλογή θα ήταν να σας πω απλώς «δείτε το, εμπιστευθείτε με, θα περάσετε καλά» και να τελείωνε το κείμενο εδώ, αλλά το να παραδώσω κείμενο δύο παραγράφων είναι ένας θεματικός πειραματισμός για τον οποίο δεν είμαι έτοιμος ακόμα.
(Πάντως, εχμ, δείτε το, εμπιστευθείτε με, θα περάσετε καλά.)
Το «Imposters» ανοίγει με μια στιγμή απόλυτης ευτυχίας, με ένα νιόπαντρο νεαρό ζευγάρι στο κρεβάτι, εκείνος είναι τρισευτυχισμένος, εκείνη είναι μια οπτασία, τι να σας λέω τώρα, μόνο η αστερόσκονη έλειπε. God bless us everyone! Ε, και δυο σκηνές μετά εκείνη το σκάει με όλα του τα λεφτά επειδή είναι κομπιναδόρος και η όλη της φάση είναι πως, μαζί με δυο undercover συνεργάτες που παίζουν πάντα τους καίριους περιφερειακούς ρόλους που απαιτεί η κάθε περσόνα, μεταμορφώνεται κάθε φορά σε κάποια άλλη γυναίκα-όνειρο, εξαπατά τον αφελή άνθρωπο που πίστεψε πως όλα του τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα και το σκάει με το παραδάκι.
Την λένε Μάντι (ή Εϊβα, ή ΣιΣι, ή Σάφρον, ή ή ή) και σε αυτό το ξεκίνημα της σειράς αφήνει σύξυλο τον Εζρα, που νόμιζε πως είχε βρει την manic pixie dream girl του, μέχρι και τέλεια βέλγικη προφορά του έκανε. Το μόνο που βρίσκει πίσω ο Εζρα είναι μια online διεύθυνση όπου η Μάντι του έχει αφήσει ένα επεξηγηματικό, αποχαιρετιστήριο βίντεο. Θα μπορούσε να του έχει αφήσει απλώς ένα YouTube link του «Φεύγω» (κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια. Εννοείται πως ο Εζρα δεν μπορεί ποτέ να είναι ΟΚ με το φιάσκο που του έτυχε, αρνείται να πιστέψει πως όλα όσα έζησε ήταν ψέμματα και -ενώνοντας στην πορεία τις δυνάμεις του με άλλους τσουρουφλισμένους- ξεκινά μια διαδρομή στο κατόπι της πρώην συζύγου του.
Αυτό το τρελό παρεάκι των imposter-Imposters αρχίζει σταδιακά να μαθαίνει τη γλώσσα και τους κανόνες της εξαπάτησης ώστε να καταφέρουν να εξαπατήσουν τους απόλυτους εξαπατητές- αν και εφόσον βρουν τα ίχνη τους. Στο μεταξύ εκείνη έχει περάσει στο νέο της κόλπο, το οποίο θα μπλέξει για λόγους που, ΟΚ, τώρα σίγουρα θα μπω σε αναίτιες spoiler περιοχές οπότε δε θα πω περισσότερα. Η ουσία είναι πως σε κανένα σημείο της σειράς δεν είσαι βέβαιος για το ποιος εξαπατά ποιον, ποιος ξέρει τι και ποια αισθάνεται τι. Είναι παιχνιδιάρικο και ανατρεπτικό και φτάνει ένα σημείο που ένα επεισόδιο μπορεί να είναι ολόκληρο μια προσχεδιασμένη επιχείρηση που τη βλέπεις να εκτυλίσσεται και να ξέρεις σίγουρα πως κάτι κάπου θα πάει στραβά, πως κάποιοι θα εξαπατήσουν κάποιους άλλους και να μην ξέρεις πού και ποιον να πρωτοκοιτάξεις.
Είναι εκπληκτικά fun, αλλά είναι και κάτι παραπάνω.
Η σειρά αυτή κρύβει μέσα της, κάτω από όλα τα άκρως απολαυστικά στρώματα ανάλαφρης διασκέδασης και μπόλικο πόνο. Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός του στόρι σημαίνει πως δεν έχουμε εδώ απλώς την ιστορία μιας οποιασδήποτε κομπίνας. Δεν είναι ληστές που αδειάζουν μια τράπεζα. Είναι άνθρωποι που παίζουν -που ποντάρουν- σε συγκεκριμένους πόνους, σε συγκεκριμένα κενά των άλλων.
Η Μάντι φορά τα διαφορετικά της πρόσωπα με ανατριχιαστική ευκολία. Στον κεντρικό ρόλο η Ινμπαρ Λαβί (που τη βλέπουμε φέτος και στο revival του «Prison Break») παραδίδει την Τατιάνα Μασλάνι ερμηνεία της χρονιάς, παίζοντας όχι τόσο διαφορετικές γυναίκες, όσο εκτυφλωτικά διαφορετικές μεταξύ τους φαντασιώσεις, βγαλμένες κατευθείαν από διαφορετικά μυαλά. Είναι η αφελής, μαγευτική ξένη που περιμένει από τον άντρα της να την μάθει πράγματα αλλά είναι omg τόσο κιουυυυτ που τα λέει όλα με ξένη πγοφογά. Είναι η εκλεπτυσμένη και έξυπνη και πανέμορφη τέλεια γυναίκα του τέλειου, all-american αθλητή. Είναι η άφοβη, ‘δε μασάω’ μπαργούμαν που δεν τη νοιάζει τίποτα στον κόσμο αλλά απολαμβάνει το ρόλο της στο Μεγάλο Δράμα Της Ζωής της μέλλουσας συζύγου της.
Ολοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν εμφανή κενά μέσα τους τα οποία γεμίζει η Μάντι χτίζοντας κλισέ οπτασίες, τόσο καλοσχεδιασμένες που κανένα από τα θύματα δεν μπορεί να διακρίνει την τελειότητά τους. Το «Imposters» είναι τόσο μια σειρά για διασκεδαστικές ιστορίες χρηματικών εξαπατήσεων, όσο και μια εντελώς ανθρώπινη σειρά για τη συναισθηματική αυταπάτη ανθρώπων που ερωτεύονται τις μεγάλες αδυναμίες τους δίχως να θέλουν να το παραδεχτούν.
Διαβάστε ακόμη: To «Big Little Lies» φτιάχνει αλήθειες από τα ψέματα
Η σειρά, από τον Πολ Αντελστιν (που επίσης παίζει στο «Prison Break» ως Πολ Κέλερμαν κι επίσης είναι ο Λίο Μπέργκεν στο «Scandal») και τον Ανταμ Μπρουκς (σεναριογράφος των «Practical Magic» και «Wimbledon»), αναπτύσσει με προσοχή όλες τις πτυχές της, με αποτέλεσμα να κερδίζει το δικαίωμα (και να έχει τη δυνατότητα) στα προχωρημένα της επεισόδια να εναλλάσσεται με απόλυτη ευκολία και αυτοπεποίθηση ανάμεσα σε απολαυστικά σαχλές σκηνές προπόνησης των Imposters στην εξαπάτηση και σε συναισθηματικές εξομολογήσεις που κρατούν το στόρι απολύτως προσγειωμένο στη γη και δεν το αφήνουν ποτέ να μετατραπεί σε λαμπερό καρτούν.
Στην 1η αυτή σεζόν της σειράς υπάρχουν πολλά για να απολαύσει κανείς. Τους ερασιτέχνες Imposters που ερμηνεύουν αδέξια τους undercover ρόλους τους σε ένα cocktail party, αλλά και την συναισθηματικη αλήθεια του τι σημαίνει ένα σημαντικό στοιχείο που αποκαλύπτεται στα μισά της σεζόν, το είδος των πραγμάτων δηλαδή που κάθε άνθρωπος πάντοτε κουβαλά πάνω του, μέσα του, όσες φορές κι αν έχει αλλάξει το δέρμα του, την ταυτότητά του.
(Ενα επεισόδιο που στρέφεται γύρω από κάποια πρόσωπα από το παρελθόν είναι μακράν το αγαπημένο μου της σεζόν. Είναι γεμάτο ψέμματα, φυσικά, αλλά κάθε ένα από αυτά τα ψέμματα οδηγεί σε μια σημαντική, συγκινητική αλήθεια.)
Επίσης υπάρχει η Ούμα Θέρμαν σε ένα σύντομο (αλλά σημαντικό) ρόλο-έκπληξη και ο Πάτρικ Γιανγκ στο ρόλο του αφελούλη country boy Ρίτσαρντ. Η χημεία μάλιστα της ομάδας των Imposters είναι απολαυστική, ακριβώς επειδή είναι όλα τους τόσο διαφορετικά άτομα μεταξύ τους, από αφελή επαρχιωτόπουλα μέχρι πρωτευουσιάνες που θα πετύχαινες να το ζουν μια Τετάρτη βράδυ στο Ρομάντσο.
Τα πάντα όμως έχουν στη βάση τους το πόσο καλοσχηματισμένοι είναι οι χαρακτήρες (τόσο πρωτογενώς όσο και μέσα από τον αντικατοπτρισμό τους στη Μάντι) και πόσο απολαυστικά πλεγμένες οι καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν καθώς κυνηγούν ο ένας τον άλλον (ενίοτε και τις ουρές τους). Δεν είναι κάποια τρομερά βαθιά σειρά ή αισθητικά θαρραλέα- είναι ωστόσο μια σειρά που δε θα την αφήσεις κάτω μέχρι να την τελειώσεις όλη.
*Η 1η σεζόν του «Imposters» προβλήθηκε στην COSMOTE TV και είναι διαθέσιμη στην υπηρεσία COSMOTE TV PLUS.
Διαβάστε ακόμη:
- 20 χρόνια «Buffy»: Οι στίχοι, τα επεισόδια, τα outfits
- The good spin-offs: Οι καλύτερες σειρές που γεννήθηκαν από άλλες
- 20 φιλιά που έγραψαν τηλεοπτική ιστορία
- Η 90s γενιά του WB, το «νέο Χόλιγουντ» του σήμερα
- Γάμοι, θάνατοι, κι ο Μάγος του Οζ: Τα καλύτερα 100ά επεισόδια σειρών
- Τελικά δεν ήταν νεκροί: 10 τηλεοπτικοί χαρακτήρες (και ένας πλανήτης) που επέστρεψαν στη ζωή
- Τα 10 καλύτερα τηλεοπτικά φινάλε
- 10 τηλεοπτικές σεζόν που έπαιξαν με διαφορετικούς κανόνες
- «Tι ήταν αυτό που μόλις είδα;»: τα καλύτερα cliffhangers στην τηλεοπτική ιστορία
Tags: imposters
