«Jessica Jones» (1η σεζόν)
To «Daredevil» είχε προηγουμένως οδηγήσει την υπερηρωική τηλεόραση σε νέα αισθητικά μονοπάτια όμως το «Jessica Jones» είναι η πρώτη υπερηρωική σειρά που πραγματικά έρχεται με αφοσίωση και σκοπό να μιλήσει για κάτι, να σημαίνει κάτι. Η Κρύστεν Ρίτερ, που και να ήθελε δε μπορεί να μην είναι ενδιαφέρουσα, πρωταγωνιστεί στο ρόλο της Τζέσικα Τζόουνς, ιδιωτικής ντετέκτιβ σε μια παρακμιακή γωνία της Νέας Υόρκης που θα μπορούσε να είναι το σκηνικό εξέλιξης ενός ‘40s νουάρ στο σήμερα. Η Τζέσικα δεν έχει ακριβώς υπερδυνάμεις (είναι ελαφρώς πιο δυνατή και πηδά ελαφρώς πιο ψηλά) και σίγουρα δεν είναι υπερηρωίδα. Δεν ζει ακριβώς, παρά επιβιώνει, υπόθεση την υπόθεση, τραυματισμένη ψυχικά, χαλασμένη.
Ο Κίλγκρεϊβ, που αρχικά εμφανίζεται απλώς ως στιγμιαίος creepy εφιάλτης προτού η Τζέσικα επανέλθει στην πραγματικότητα, είναι ένας άντρας που θέλει ό,τι θελήσει- με το καλό ή με το ζόρι. Είναι ένας άντρας που αναπτύσσει εμμονή με τη Τζέσικα επειδή “δεν είναι σαν τα άλλα κορίτσια” και δε μπορεί μα το θεό να καταλάβει γιατί δεν τον αγαπά κι εκείνη. Ίσως αν την άφηνε να της δείξει; Ίσως με λίγο χρόνο; Δε μπορεί, σκέφτεται ο Κίλγκρεϊβ, θέλει απλά χρόνο.
Το male entitlement του Κίλγκρεϊβ, που με τη μορφή του τρομακτικά καλού εδώ Ντέιβιντ Τέναντ γεννιέται στην οθόνη ως ο πιο ανατριχιαστικός κακός που μας έχει δώσει η Marvel, ζωντανεύει ως αλληγορία μέσα από τη δύναμή του: Μπορεί να κάνει τον οποιονδήποτε άνθρωπο να ακολουθήσει την οποιαδήποτε εξωφρενική διαταγή του. Να σταθεί σε μια γωνία για όλο το βράδυ, να πηδήξει από μια ταράτσα, να χαρακώσει μια γυναίκα χίλιες φορές. Να την κάνει τον αγαπήσει.
Η Τζέσικα αποδρά από αυτή την abusive σχέση όταν ο Κίλγρεϊβ φαινομενικά σκοτώνεται, όμως επιστρέφει σαν αληθινός εφιάλτης για να την κατακτήσει ξανά. Να της “δείξει αυτό που εκείνος βλέπει”. Η Τζέσικα, με τη βοήθεια της παιδικής της φίλης Τρις, που επίσης πέφτει θύμα κακοποίησης (εμμέσως, αλλά έτσι γίνεται πολύ συχνά ούτως ή άλλως) από τον Κίλγκρεϊβ, προσπαθεί να τον βγάλει μια και καλή από τη μέση. Ενώ η κατάσταση περιπλέκεται από την παρουσία του Λουκ Κέιτζ, τον οποίο η Τζέσικα προσεγγίζει λόγω ενός ένοχου μυστικού, και καταλήγει να ερωτεύεται- οι δυο τους μοιράζονται πολλές δυνατές ερωτικές σκηνές, κάτι όχι ακριβώς συνηθισμένο στο genre.
Η σεζόν ακολουθεί την προσπάθεια εξουδετέρωσης του Κίλγκρεϊβ συνδυάζοντας αυτοτελή και arc στοιχεία, με την Τζέσικα να παλεύει όλη την ώρα με τους προσωπικούς της δαίμονες- που έχουν πάντοτε, τη μορφή του Κίλγκρεϊβ. Άλλοτε κατηγορεί τον εαυτό της, άλλοτε είναι στο όριο του να σπάσει και να παραιτηθεί, γι’αυτό και η διαδρομή είναι τόσο σημαντική. Στο μεταξύ, η δράση αλλάζει συχνά μορφή, θυμίζοντας από παραλλαγή ψυχολογικού θρίλερ μέχρι κλασικό (υπερ)ηρωικό action.
Υπάρχουν δεδομένες αδυναμίες και αστοχίες: Η ιστορία του αστυνομικού Σίμπσον και παράλογα γρήγορη αποδοχή του από την Τρις είναι ένα παράλληλο στόρι αρκετά πρόχειρο και κατά τόπους ενοχλητικό, ενώ πιθανώς το υλικό να απλωνόταν καλύτερα σε 2-3 λιγότερα επεισόδια. Αλλά η μεγάλη εικόνα λέει πως η «Jessica Jones», υπό την καθοδήγηση της Μελίσα Ρόζενμπεργκ (των ταινιών «Twilight» παρακαλώ) έφερε κάτι διαφορετικό και σημαντικό στην υπερηρωικό χάρτη.
Το καλύτερο επεισόδιο
«AKA Take a Bloody Number» (1x12)
Η σειρα κάνει πολύ καλή χρήση του μέσου, μοιράζοντας την συνεχιζόμενη αφήγηση μέσα σε μπόλικα απολύτως διακριτά επεισόδια, ακόμα και μέσα από τη θύελλα του Netflix binge. Υπάρχει ας πούμε το «Sin Bin» σε σκηνοθεσία Τζον Νταλ, όπου η Τζέσικα έχει τον Κίλγκρειβ παγιδευμένο πίσω από ένα πλαστικό τοίχο. Υπάρχει το «WWJD?» όπου ο Κίλγκρειβ υποχρεώνει τη Τζέσικα να ζήσει σε ένα Τέλειο Σπίτι, όπως το φαντάζεται. Ή το «It’s Called Whiskey» με την εισαγωγή του αστυνομικού Σίμπσον και το Πολύ Σεξ με την Τζέσικα και τον Λουκ. Ή, φυσικά, τον απλά τέλειο πιλότο, «Ladies Night».
Όμως τελικά, αυτό το προ-φινάλε είναι εκείνη ακριβώς η έκρηξη δράσης που καταφέρνει να φέρει μαζί όλα τα στοιχεία της ιστορίας. Ο Κίλγκρεϊβ ακολουθεί εμμονικά τη Τζέσικα και διαφθείρει τον Λουκ, στρέφοντάς τον εν τέλει εναντίον της, στην πιο συμβολικά ταιριαστή κίνηση ενός υποκειμένου σαν αυτόν: «Αν δεν την έχω εγώ, δε θα την έχει κανείς». Αυτό που ακολουθεί είναι η κορυφαία σκηνή μάχης της σεζόν, που οδηγεί στο φοβερό cliffhanger του επεισοδίου.
Μια σκηνή
Ποια από όλες τις σκηνές να διαλέξεις κανείς, ανάμεσα σε όλες αυτές όπου ο Κίλγκρεϊβ διατάζει κάποιον αθώο να πραγματοποιήσει την πιο παρανοϊκή διαταγή του; Έβαλε τη Χόουπ να σκοτώσει τους γονείς της, έβαλε τον Σίμπσον να σκοτώσει την Τρις, έβαλε τους γονείς του να αυτοκτονήσουν. Έβαλε την Τζέσικα να τον αγαπήσει.
Πραγματικά είναι ο πιο ανατριχιαστικός villain της Marvel, και είναι κρίμα που αυτός ο τίτλος δε λέει και πολλά. Τελοσπάντων. Η σκηνή που προσωπικά δε μπορώ να ξεκολλήσω από το κεφάλι μου είναι εκείνη με τις χίλιες μαχαιριές, από το ομώνυμο, 10ο επεισόδιο. Εφιάλτης.
Και κάτι ακόμα
Η «Jessica Jones» είναι ο δεύτερος τίτλος από τους προβλεπόμενους τέσσερις της Marvel για το Netflix. Αφού παιχτούν και οι 4, θα οδηγηθούμε σε ένα τύπου Avengers crossover, ονόματι «Defenders». Ως τώρα το δείγμα είναι αληθινά εξαιρετικό. Το «Daredevil» ήταν επίσης καλή τηλεόραση, ιδίως σε αισθητικό επίπεδο, διαθέτοντας και μια από τις καλύτερες σκηνές της χρονιάς.
Αξίζει να αναφέρουμε σε αυτό το χώρο και την Πέγκι Κάρτερ, την έτερη ηρωίδα της Marvel με δική της σειρά, που ατυχώς παίζεται σαν ξαδερφάκι του «Agents of S.H.I.E.L.D.» αντί σε κάποιο χώρο με μεγαλύτερες δυνατότητες, όπως το Netflix. Όπως και νά’χει, είχε κι εκείνο μια καλή 1η σεζόν.
Παλιότερα
- Το περσινό 8: «True Detective»
- Το προηγούμενα «Jessica Jones»: Νέα σειρά.
Τηλεοπτική ανασκόπηση 2015:
- Τα μεγάλα σοκ
- Η χρονιά που επέστρεψε το SciFi
- Η καλύτερη μίνι σειρά
- Καλύτερο Ξενόγλωσσο
- Η σειρά που έκοψε ο δημιουργός της
- Οι καλύτερες μάχες
- Η πιο ανατριχιαστική στιγμή
- Καλύτερο κινηματογραγικό homage
- Οι καλύτεροι τίτλοι αρχής
- Το μεγαλύτερο comeback
- Τα 5 καλύτερα series finale
- Ο καλύτερος πιλότος
- Βραβείο φιλοζωικής
- Τα 12άρια της Eurovision
- Η σειρά που έκοψε ο δημιουργός της
- Το καλύτερο season finale
- Το crossover που δε ζήτησε κανείς
- Καλύτερος παρουσιαστής late night
- Καλύτερος β' χαρακτήρας
- H κατάταξη των Shondaland σειρών
- Όταν ο Τζον Όλιβερ τα έβαλε με τη FIFA
- Οι καλύτεροι μη-θάνατοι
