Μπορεί να έχετε ψωνίσει στα Selfridges, αλλά πιθανότατα δεν ξέρατε ότι ο ιδρυτής ενός από τα πιο διάσημα πολυκαταστήματα της Βρετανίας (και ολόκληρου του πλανήτη) ήταν στην πραγματικότητα Αμερικάνος.
Εξ ου και ο χαρακτήρας του στην καινούρια σειρά του ITV, ενσαρκώνεται από τον Τζέρεμι Πίβεν, που αφήνει πίσω του τον αδίστακτο μα ακαταμάχητα γοητευτικό Αρι Γκόλντ του «Entourage», για να υποδυθεί έναν άλλο, υπερβολικά τολμηρό, μα εξίσου ακαταμάχητα γοητευτικό ήρωα.
Ο Χάρι Γκόρντον Σέλφριτζ έφτασε στο Λονδίνο με το όνειρο να κάνει την διαδικασία του να ψωνίζεις συναρπαστική και στο πρώτο επεισόδιο του «Mr Selfridge» κατορθώνει να μεταμορφώσει το όνειρο του, από μια τεράστια τρύπα στο έδαφος στην άσχημη πλευρά της Oxford street, σε κάτι που κεντρίζει το ενδιαφέρον ολόκληρου του Λονδίνου.
Βασισμένη στο βιβλίο της Λίντι Γούντχεντ, η σειρά του Αντριου Ντέιβις ενός από τους σημαντικότερους σεναριογράφους της Βρετανικής τηλεόρασης (αλλά και του σινεμά) κατορθώνει να κάνει κάτι που θα μπορούσε να μοιάζει βαρετό και αδιάφορο σε μια ιστορία με χιούμορ, νεύρο, στιλ και glamour.
Ακριβώς όπως πρέπει να είναι η καλή τηλεόραση, εκεί όπου κάτι τόσο γραφειοκρατικό όσο η ανέγερση ενός κτηρίου ή η ανεύρεση προσωπικού για ένα κατάστημα, ακόμη και οι στολές των κοριτσιών που χειρίζονται τα ασανσέρ, οφείλουν να είναι περιπετειώδεις.
Ετσι στο «Mr. Selfridge», η βρετανική παράδοση συγκρούεται με την αμερικάνικη νεωτερικότητα, η showbiz συναντά το εμπόριο, το «παλιό χρήμα» την επιχειρηματικότητα και καινούρια πράγματα, όπως ο καταναλωτισμός και η δυναμική της διαφήμισης, παίρνουν σχήμα.
Αυτό που μοιάζει να λείπει τουλάχιστον (τουλάχιστον), είναι ένα παραπάνω βάθος, αφού οι χαρακτήρες μπορεί να είναι χαριτωμένοι και οι ηθοποιοί γοητευτικοί, όμως παραμένουν μάλλον επιφανειακοί καθώς η σειρά βιάζεται να μας τους συστήσει όλους ικανοποιητικά, προσπαθώντας να δώσει σε όλους τον απαραίτητο χρόνο.
Οσο για το αρχικό ερώτημα, όχι το «Mr Selfridge» δεν είναι το νέο «Downton Abbey», μια από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων, για τον βασικό λόγο ότι ενδιαφέρεται να δώσει μια εικόνα της βρετανικής πραγματικότητας που πάει πέρα από τις αναμφίβολα απολαυστικές, μα κι επίσης προφανείς συμβάσεις, μιας πολυτελούς, σκεπτόμενης σαπουνόπερας.
Εκεί που η σύγκριση των δύο σειρών όμως έχει νόημα, είναι στο επίπεδο της παραγωγής, στην ποιότητα του σεναρίου και του καστ και κυρίως ότι και οι δυο στοχεύουν στο ίδιο κοινό και πετυχαίνουν τον ίδιο στόχο: Να μας κάνουν να ξεφεύγουμε από μια όχι ακριβώς βολική καθημερινότητα, παραδίδοντας μια αξιοζήλευτη εκδοχή ενός όχι ακριβώς ανέφελου παρελθόντος, αμπαλαρισμένη σε συσκευασία δώρου.
Αλλά όπως και το «Downton Abbey» έτσι και το «Mr Selfridge», σας πείθει εύκολα να αφήσετε για λίγο στην άκρη την κυνική σας διάθεση και την με τον όποιο τρόπο ιδεολογικά φορτισμένη ματιά σας και να απολαύσετε, καλοφτιαγμένη, light μα όχι ανόητη, τηλεόραση.
Ψωνίστε άφοβα!
Δείτε πιο κάτω ένα τρέιλερ της σειράς καθώς κι ένα βίντεο με αποσπάσματα και συνεντεύξεις από τους ηθοποιούς του «Mr Selfridge».
