Είχαμε γράψει για τα γυρίσματα της πρώτης κινηματογραφικής δουλειάς του Χριστοφορου Παπακαλιάτη και πριν μερικές εβδομάδες, είχαμε παρουσιάσει το πρώτο teaser trailer του «Αν». Σήμερα στο Grand Ballroom της Μεγάλης Βρετανίας έγινε η επίσημη παρουσίαση του project και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ήταν φυσικά εκεί, για να μιλήσει για την πρώτη μεγάλου μήκους του, λίγο πριν την έξοδό της στις αίθουσες στις 29 Νοεμβρίου.
Ανάμεσα σε άλλα ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είπε τα εξής:
Η πρώτη μου κινηματογραφική απόπειρα, είναι σε πρώτη ανάγνωση μια ερωτική ιστορία στη σημερινή εποχή. Σε μια δεύτερη ανάγνωση υπάρχει φυσικά ένα ακόμη επίπεδο, ένα κλείσιμο του ματιού. Το φιλμ μιλά για το δίπολο της μοναξιάς και του έρωτα, κάτι που μπορούμε να καταλάβουμε όλοι μας και αναρωτιέται αν τελικά είναι πιο εύκολο να βιώνεις μια σχέση με έναν άλλο άνθρωπο ή να είσαι μόνος σου.
Το «Αν» ήταν λίγο σαν γυρίζαμε δυο ταινίες στο διάστημα της μιας, καθώς το φιλμ εξερευνά δυο διαφορετικές πιθανότητες στη ζωή του ήρωα. Τι θα συνέβαινε, ο Δημήτρης έβγαινε από το σπίτι του και γνώριζε τη Χριστίνα και τι αν δεν έβγαινε και δεν την γνώριζε.
Το «Αν» προέκυψε από μια εσωτερική μου ανάγκη. Τελειώνοντας το «4» ήξερα ότι το επόμενο μου βήμα μου θα ήταν στον κινηματογράφο. Δεν είχε να κάνει με κανενός είδους στρατηγική, αλλά με το ότι ήθελα να κάνω σινεμά, ότι είχα φτάσει σε μια ηλικία που ήθελα να πάω ένα βήμα παρακάτω, με την αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Και ναι η εποχή είναι δύσκολη για το σινεμά, αλλά μερικές φορές η αγάπη μας λειτουργεί σαν υπαρξιακό σωσίβιο σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Ηθελα να κάνω μια παύση από την τηλεόραση, μια παύση που λειτούργησε συγκυριακά με την κρίση του μέσου. Ηταν όμως κάτι που θα έκανα ούτως ή άλλως. Είχα κουραστεί να παράγω σε τέτοιους ρυθμούς, προσπαθώντας να κρατάω μια ποιότητα. Κι επίσης, μεγαλώνω κι όλας...
Το να είσαι ταυτόχρονα σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός, είναι κάτι ιδιαίτερο και συχνά ταραγμένο. Είναι τρεις ρόλοι που ο ένας μπορεί να συμπληρώνει αλλά και ανταγωνίζεται τον άλλο. Κάθε ιδιότητα καλύπτει διαφορετικά φάσματα ψυχικά συναισθηματικά, διαφορετικές ανάγκες. Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι πως ίσως θα έπρεπε να κάνω λιγότερα πράγματα και μερικές φορές, που για λίγες στιγμές μετανιώνω το ότι κρατάω και τους τρεις αυτούς ρόλους. Αλλά προς το παρόν είμαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Αν πάντως θα έπρεπε να επιλέξω να μην κάνω κάτι από τα τρία για το καλό μιας δουλειάς μου, σίγουρα θα διάλεγα να σκηνοθετήσω και να γράψω, από το να παίζω. Γιατί πάντα σκέφτομαι το καλό της δουλειάς μου, την οποία αγαπώ περισσότερο από την εικόνα μου.
Είμαι ευτυχής που γνώρισα και συνεργάστηκα με την κυρία Μάρω Κοντού και τον κύριο Γιώργο Κωνσταντίνου, που μου έκαναν την τιμή να συμμετάσχουν στην ταινία μου. Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω τι ακριβώς κάνουν, γιατί είναι δυο ρόλοι κλειδί. Ο Αντωνάκης και η Ελενίτσα προέκυψαν γιατί χρειαζόμουν δυο αφηγητές. Οταν έγραφα την ιστορία φανταζόμουν δυο χαρακτήρες που να έχουν όλη τη σοφία του χρόνου, να είναι ακόμη μαζί και να αντιπροσωπεύουν τι σημαίνει αληθινή αγάπη. Ενα τέτοιο ζευγάρι με το οποίο μεγάλωσα, ήταν ο Αντωνάκης και η Ελενιστα από το «Η Δε Γυνή να Φοβήται τον Ανδρα» του Γιώργου Τζαβέλλα. Στο μυαλό μου, οι δυο τους είναι ακόμη μαζί.
Δεν νομίζω ότι είχα κάποιες συγκεκριμένες αναφορές στο ύφος της ταινίας. Η αισθητική της είναι η δική μου αισθητική, αυτή που φέρω πάντα, αλλά εδώ ήθελα να πάω παρακάτω, να πετύχω μια κινηματογραφική αφήγηση. Η αφήγηση του σινεμά είναι διαφορετική. Με άλλο τρόπο αφηγείσαι μια ιστορία σε 100 κινηματογραφικά λεπτά και με άλλο σε 26 τηλεοπτικές ώρες. Ολα σε μια ταινία πρέπει να έχουν συγκεκριμένο λόγο και αιτία, το σινεμά δεν έχει χώρο για φλυαρίες. Αντίθετα μερικές φορές στην τηλεόραση η «φλυαρία» επιβάλλεται.
Το επόμενο βήμα δεν είναι κάτι που έχω σκεφτεί ακόμη. Το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι να τελειώσει η ταινία καθώς έχει πολλά ακόμη πράγματα που πρέπει να γίνουν πριν βγει στις αίθουσες. Το σίγουρο είναι πως θέλω να κάνω κι άλλες ταινίες.
Διαβάστε περισσότερα για το «Αν...».
Tags: αν, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ
