Ενα χειμωνιάτικο απόγευμα, ένα μεσήλικο ζευγάρι επιστρέφει από την επίσκεψη του σε ένα ναό, που είχαν επισκεφτεί ξανά πρίν από τριάντα χρόνια, όταν η γυναίκα ανακαλύπτει ότι έχασε το κινητό της τηλέφωνο. Προκειμενου να το βρουν αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω στο νησάκι αλλά χάνουν το τελευταίο καραβάκι της επιστροφής κι αναγκάζονται να περάσουν την νύχτα εκεί, αναπολώντας τους εαυτούς τους στην νιότη τους και προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι πήγε στραβά στην σχέση τους και γιατί ακόμη δεν έχουν εγκαταλείψει ο ένας τον άλλον.
Στην διάρκεια της νύχτας, θα φάνε και θα μιλήσουν πολύ δίχως να λένε στην πραγματικότητα τίποτα αληθινά ενδιαφέρον ή διαφωτιστικό και θα περιπλανηθούν ο καθένας μόνος στο σχεδόν έρημο νησάκι, κάνοντας παραδόξως απρόσμενες συναντήσεις. Ο αντρας θα βρει μια παλιά του ερωμένη και θα φάνε (φυσικά) και θα μιλήσουν για το παρελθόν, ενώ η γυναίκα θα συναντήσει ένα νεαρό ζευγάρι που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι εκείνη κι ο άντρας της πριν από τριάντα χρόνια.
Μια αύρα μεταφυσικού διαποτίζει την νύχτα και μια σειρά από συμβολισμούς δίνουν τον τόνο στο φιλμ (από ένα παγωμένο ποτάμι με τον πάγο έτοιμο να σπάσει σε κάθε βήμα, έως μια σειρά από ίχνη στο χιόνι που η γυναίκα ακολουθεί προσέχοντας να μην αφήσει τα δικά της), αλλά στην πραγματικότητα δεν δείχνει να οδηγεί πουθενά. Και τελικά, αυτό που δίνει τον τόνο στο φιλμ είναι η επίμονη αίσθηση ότι αυτό που βλέπεις, ελάχιστα σε νοιάζει ή σε αφορά.
Στην διάρκεια του φιλμ μοιάζει αδύνατο να βρεις οποιοδήποτε σημείο επαφής με τους ήρωες ή τους προβληματισμούς τους, το συναισθηματικό τους ταξίδι μοιάζει τόσο ενδιαφέρον όσο από τη θέα από ένα παράθυρο τρένου που βρίσκεται σε τούνελ και οι πιο συναρπαστικές στιγμές του φιλμ είναι δυστυχώς αυτές που κοιτάζεις το ρολόι σου.
Περισσότερο Tallinn Black Nights Film Festival
- PÖFF 2018: Το Flix είδε την Νικόλ Κίντμαν στο «Destroyer»
- PÖFF 2018: To «Awaken» του Τομ Λόου είναι θεαματικό, πανέμορφο και αμήχανο
- PÖFF 2018: Το «Bad Poems» είναι υπέροχα «μπανάλ» κι αν και γνώριμο, πάντα φρέσκο
- PÖFF 2018: Το «Kadakh» δεν είναι τιποτα περισσοτερο από μια (μαύρη) φαρσοκωμωδία
- PÖFF 2018: To «Dos Fridas» δεν θέλει να είναι μια ακόμη βιογραφία της Φρίντα Κάλο
