Θα μπορούσε να πει κανείς ότι για ταινία που αφορά έναν από τους πρωτοπόρους του MMA, του αθλήματος-θεάματος που καυχιέται ότι εμπνέεται από τον πλούτο των πολεμικών τεχνών για να δημιουργήσει το απόλυτο πρωτάθλημα βίαιων αγώνων, το «The Smashing Machine» του Μπένι Σάφντι αποδεικνύεται απρόσμενα εσωτερικό, ανέλπιστα χαμηλότονο και γνήσια ευαίσθητο.
Κοιτώντας λίγο πιο προσεκτικά ωστόσο τα πράγματα, το νέο φιλμ (και πρώτη σόλο δουλειά) του Μπένι Σάφντι αποτελεί απλά την λογική συνέχεια μιας κατά κύριο λόγο ενδοσκοπικής φιλμογραφίας που ξεκίνησε από το ανεξάρτητο «Good Time» και συνέχισε με το σίγουρα πιο φιλόδοξο αλλά εξίσου ανθρωποκεντρικό «Uncut Gems», ταινίες που πάντα είχαν στο επίκεντρο ανθρώπους που τα έβαζαν με μεγαλύτερα θηρία από τον εαυτό τους όσο τα πάντα γύρω τους έμοιαζαν να καταρρέουν σταδιακά μέχρι να μην μείνει τίποτα όρθιο.
Το 82ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στο ειδικό stream του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.
Στο «Smashing Machine» βέβαια, το οποίο ακολουθεί την ζωή του Μαρκ Κερ από το 1997 και μετά, όταν και αναγκάστηκε να συμφιλιωθεί με την – συγκλονιστική για αυτόν – αλήθεια ότι και η ήττα είναι κομμάτι της ζωής του, το μεγαλύτερο θηρίο είναι ο ίδιος ο εαυτός του Κερ και η συνεχής μάχη του απέναντι τους εθισμούς του, την συνεχή πίεση και την τοξική σε μεγάλο βαθμό σχέση με την γυναίκα του.
Για αυτό και στο μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης απουσιάζουν οι θορυβώδεις αγώνες, αν και ο Σάφντι δεν αποφεύγει να στρέψει την κάμερά του στο αγωνιστικό τερέν, χωρίς όμως να αποτυπώνει την βία με ακρότητες. Αντίθετα, κατά την οπτική του, οι συγκρούσεις του Κερ με την γυναίκα του είναι πολύ πιο έντονες, καταστροφικές και ουσιαστικά βίαιες, χωρίς χρόνο λήξης και χωρίς κανόνες, ικανές να δημιουργήσουν μόνιμες πληγές στον πρωταγωνιστή της ταινίας και να καθορίσουν ακόμα και την απόδοσή του στους αγώνες, δημιουργώντας έναν αέναο αυτοκαταστροφικό κύκλο χωρίς διέξοδο.
Ο Σάφντι παρακολουθεί με εμφανή τρυφερότητα έναν άνθρωπο που μιλάει μονίμως χαμηλόφωνα, που δεν διστάζει να απομονωθεί για να ξεσπάσει σε κλάματα όταν χάνει, που ασχολείται με τα φυτά και τις δουλειές του σπιτιού και που πασχίζει να εκφράσει την τρυφερότητα προς την γυναίκα του με πράξεις, όσο αναγκάζεται να περάσει καιρό μακριά της.
Η επιλογή του Ντουέιν Τζόνσον στον ρόλο, αν και μοιάζει προφανής, δεν ήταν αυτονόητη, όμως από την αρχή ήδη της ταινίας αποδεικνύεται η σωστή. Οπως ακριβώς ο Τζόνσον προσθέτει κωμικά στοιχεία στους ρόλους δράσης του, έτσι και εδώ προσφέρει μια εξαιρετικά καλοδεχούμενη ευαισθησία στην εξωτερική σκληρότητα του ρόλου του, καταφέρνοντας να φέρει την προσοχή στο πρόσωπό του, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Φυσικά και ο σωματότυπός του παραμένει εξαιρετικός σύμμαχος στην αποτύπωση του ρόλου του όμως τίποτα δεν θα είχε τον ίδιο αντίκτυπο χωρίς την εσωτερική διάσταση που καταφέρνει να δώσει ο Τζόνσον στον ήρωά του, είτε με τις σιωπές, είτε με τον δισταγμό, είτε με ένα μελαγχολικό χαμόγελο.
Ισως αυτός να είναι ο λόγος που ο Σάφντι έχει σχεδόν πάντα καρφωμένη πάνω στον Τζόνσον την κάμερά του, όμως δυστυχώς αυτή η προσέγγιση είναι και που κάνει όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας να καταλήγουν τόσο παραμελημένοι. Ειδικά η Εμιλι Μπλαντ, όσο κι αν προσφέρει αμεσότητα και περισσή εκφραστικότητα στον ρόλο της συντρόφου του Κερ, δεν καταφέρνει να μετατρέψει την ηρωίδα της σε κάτι παραπάνω από ένα αφηγηματικό τέχνασμα για την εξέλιξη του κεντρικού ήρωα, με την αφήγηση να συμμερίζεται σαφώς την οπτική του και να αποσιωπεί ενδεχομένως κομμάτια της ιστορίας που να είχαν εξίσου ενδιαφέρον.
Αυτή η «μεροληψία» στερεί από το «Smashing Machine» μια μεγαλύτερη επιθυμητή πολυπλοκότητα, όμως του προσφέρει ταυτόχρονα αναμφισβήτητη συνοχή και θαυμαστή συγκέντρωση, μετατρέποντάς το τελικά σε μια μικρή προσωπική ιστορία, κρυμμένη πίσω από τον θόρυβο του θεάματος.
Το 82ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 27 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου. Το Flix βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει, ζωντανά, όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες. Συντονιστείτε στο ειδικό stream του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.