Η ομφαλοσκοπική, βαθιά προσωπική ταινία του Κορεάτη Κιμ Κι Ντουκ, «Arirang» μπορεί να άφησε την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των θεατών της, αλλά μοιάζει να συγκίνησε την επιτροπή που βρήκε την αγωνιώδη καταβύθιση του σκηνοθέτη στους πιο προσωπικούς του δαίμονες, άξια να βραβευτεί.
Από την άλλη το «Halt Auf Freier Strecke» («Stopped on Track») του Γερμανού Αντρέας Ντρέσεν, στόχευσε κυρίως στο συναίσθημα εξιστορώντας τις τελευταίες μέρες ενός καρκινοπαθή συζύγου και πατέρα και, πέτυχε διάνα. Οι κινηματογραφικές του αρετές μπορεί να μην ήταν αληθινά σπουδαίες, αλλά προφανώς η επιτροπή αναγνώρισε την εξαιρετική αντιμετώπιση ενός αληθινά επώδυνου θέματος.
Η «Elena» του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ που ήταν και το κλείσιμο του Un Certain Regard, κέρδισε το ειδικό βραβείο της επιτροπής. Η ιστορία της τρίτης ταινία του σκηνοθέτη της «Επιστροφής» είναι τοποθετημένη για πρώτη φορά σε ένα αστικό περιβάλλον, αλλά παρά το ενδιαφέρον θέμα (η σχέση μιας μεσήλικης νοσοκόμας και του πλούσιου πρώην ασθενή της τον οποίο έχει πλέον παντρευτεί), η ταινία παραμένει χλιαρή ακόμη και στις στιγμές της κορύφωσης της.
Τέλος το βραβείο σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Μοχάμαντ Ρασούλοφ για το «Be Omid e Didar», την ταινία του που όπως κι ο Τζαφάρ Παναχί γύρισε κρυφά κι έφερε στις κάννες δίχως την άδεια του ιρανικού καθεστώτος, το οποίο τον έχει καταδικάσει σε επταετή φυλάκιση και εικοσαετή απαγόρευση εργασίας του σαν σκηνοθέτη.
