Η Heretic, η εταιρεία παραγωγής των Γιώργου Καρναβά και Κωνσταντίνου Κοντοβράκη, είναι η μία από τις ελληνικές κινηματογραφικές δυνάμεις που, λίγο πριν εμφανιστεί η επιδημία του κοροναϊού με τις συνέπειές της, είχε θαυμάσια πλάνα για το παρόν και το κοντινό μέλλον της. Ανάμεσά τους - και, μάλλον, το πιο διεθνές και «ηχηρό» - το γύρισμα, στην Ελλάδα, του «Triangle of Sadness», της νέας ταινίας του βραβευμένου με τον Χρυσό Φοίνικα για το «Τετράγωνο», Ρούμπεν Εστλουντ.
Γνωρίζοντας στη θεωρία ότι η εποχή μας έχει ακραίες δυσκολίες για την κινηματογραφική παραγωγή (κι ολόκληρη την αλυσίδα του κλάδου), θελήσαμε να μάθουμε τι σημαίνει αυτό, ακριβώς, στην πράξη. Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπαν οι δύο παραγωγοί της Heretic.
Δείτε ακόμη: Το «Triangle of Sadness» του Ρούμπεν Εστλουντ, θα γυριστεί (και) στην Ελλάδα
Από τα σκίτσα προετοιμασίας του «Triangle of Sadness»
Πείτε μας συνοπτικά πού σας βρήκε η καραντίνα (σε τι στάδιο ποιων πρότζεκτ) και πού σας βρίσκουμε τώρα - τι ξαναξεκινάει, τι, ίσως, τραυματίστηκε περισσότερο;
Η καραντίνα μας πέτυχε στο σημείο ακριβώς όπου δύο ταινίες μας ξεκινούσαν το δρόμο τους για το κοινό («Kala Azar» της Τζάνις Ραφαηλίδου και «Παρί» του Σιαμάκ Ετεμάντι) και άλλες τρεις ήταν στο στάδιο της προετοιμασίας, με τα γυρίσματά τους προγραμματισμένα για την περίοδο Απριλίου - Ιουλίου 2020. Και τα τρία γυρίσματα αφορούσαν σε ξένες παραγωγές, σε συμπαραγωγή κι εκτέλεση δική μας και αυτά είναι τα «Triangle of Sadness του Ρούμπεν Εστλουντ, «Daughters» της Νάνα Νόιλ και «Mediterraneo» του Μαρσέλ Μπαρένο. Οι δύο πρώτες ταινίες είχαν ξεκινήσει τα γυρίσματά τους στη Σουηδία και Γερμανία αντίστοιχα, αλλά δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, λόγω αποκλεισμού. Το «Mediterraneo», που θα γυριστεί εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, δεν ξεκίνησε ποτέ. Διατηρούμε μια συγκρατημένη αισιοδοξία ότι θα μπορέσουμε να ολοκληρωσουμε τις δύο από τις τρεις ταινίες εντός του καλοκαιριού. Ωστόσο, μεγάλα θύματα της καραντίνας είναι οι δύο ολοκληρωμένες ταινίες που τώρα θα γύριζαν τα φεστιβάλ του κόσμου, οι σκηνοθέτες τους θα τις συνοδευαν και κάποιοι διανομείς θα τις πίστευαν και θα τις επέλεγαν - ειδικά το τελευταίο, με τις παρούσες συνθήκες, μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο.
Διαβάστε ακόμα: «Κάθε τοπίο έχει μια σκληρή ιστορία να πει»: Η Τζάνις Ραφαηλίδου και ο Δημήτρης Λάλος μιλούν στο Flix για το «Kala Azar»
Pari
Πώς προχωράει το σχέδιο του «Triangle of Sadness», τι αλλαγές χρειάστηκε να κάνετε στο πρόγραμμά του;
Η ταινία ευτυχώς είχε ξεκινήσει το γύρισμά της στη Σουηδία και κατάφερε να ολοκληρώσει ό,τι είχε προγραμματίσει για εκεί κατά 95%. Απομένει όμως περίπου ένα 60% της ταινίας που θα γυριστεί στην Ελλάδα. Ευτυχώς, οι απαιτήσεις της ταινίας σε ηθοποιους και locations είναι αρκετά εξειδικευμένες και, θα λέγαμε, ασφαλείς. Γυρίζουμε σε λίγες κι απομονωμένες περιοχές και σε εξωτερικούς χώρους με το ίδιο cast, κάτι που κάνει τα πρωτόκολλα ασφαλείας πιο εύκολα εφαρμόσιμα απ’ ό,τι θα ήταν, αν χρειαζόταν να βρισκόμαστε σε πολλαπλά locations στη μέση της Αθήνας με εναλλαγές ηθοποιών. Προγραμματίζουμε να γυρίσουμε το υπόλοιπο της ταινίας μες στο καλοκαίρι αλλά προφανώς επεξεργαζόμαστε και εναλλακτικά πλάνα σε περίπτωση που αυτό δεν καταστεί δυνατό. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για το «Daughters».
Μεγάλα θύματα της καραντίνας είναι οι δύο ολοκληρωμένες ταινίες που τώρα θα γύριζαν τα φεστιβάλ του κόσμου, οι σκηνοθέτες τους θα τις συνοδευαν και κάποιοι διανομείς θα τις πίστευαν και θα τις επέλεγαν.»
Πώς ήταν η συνεννόηση με τους συμπαραγωγούς σας, υπήρξε γενική ομοφωνία ή διαφορετικές προσεγγίσεις;
Με τους συμπαραγωγούς και, κυρίως, με τον βασικό παραγωγό της ταινίας, Erik Hemmendorf της Plattform Productions, υπάρχει σύμπνοια και κυρίως εμπιστοσύνη σε όλα τα βήματα της συνεργασίας μας, φυσικά και σε αυτό.
Από το ρεπεράζ του «Triangle of Sadness» στη Χιλιαδού
Σε γενικές γραμμές, διαπιστώσαμε ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας έδωσε στην ανθρώπινη επικοινωνία μια διάσταση παγκοσμιότητας - συμφωνείτε μ' αυτό και πώς το παρατηρήσατε στη δουλειά σας;
Χθες βράδυ ήμαστε καλεσμένοι με δεκάδες άλλους συναδέλφους σε ένα Cannes Non-Opening Drinks που οργάνωσε μια φίλη μας δημοσιογράφος μέσω zoom για να γιορτάσουμε το φεστιβάλ που δεν γίνεται και κυρίως την επαφή με όλους αυτούς τους ανθρώπους με τους οποίους βρισκόμαστε κάθε χρόνο εκεί και φέτος χάνουμε. Υπάρχει μια παγκοσμιότητα στην ανάγκη για επικοινωνία και αντιμετώπιση αυτής της πρωτόγνωρης δοκιμασίας. Η κλασική φράση «I hope all is well» που ξεκινά τόσα επαγγελματικά emails, ξαφνικά αποκτά διαφορετικές και, κυρίως, απτές διαστάσεις.
Διαβάστε ακόμη Ο Σιαμάκ Ετεμάντι μιλάει στο Flix για το «Pari» και τις πατρίδες που βρίσκονται μέσα μας
Υπάρχει κάτι που «σας δίδαξε», αρνητικό ή θετικό, η περίοδος της παύσης και απομόνωσης, επαγγελματικά;
Ο καθένας μας αντιδρά διαφορετικά στην παύση και την απομόνωση. Είναι, σε μεγάλο βαθμό, προσωπικό ζήτημα και στοίχημα το πώς διαχειριζόμαστε την κατάσταση και τί αποκομούμε από αυτήν.
Kala Azar
Κατά τη δική σας γνώμη, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται αλλαγή/πρόβλεψη/βελτίωση στις ανακοινώσεις του ΥπΠοΑ για τον κινηματογράφο;
Η κατάσταση είναι σύνθετη και πολυδιάστατη και είναι σαφές ότι λόγω των ειδικών συνθηκών βγήκαν στην επιφάνεια πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας. Φυσικά, αισθανόμαστε μεγάλη αγωνία για όλους αυτούς τους συνεργάτες μας που βρίσκονται με την προοπτική της ανεργίας και της ανέχειας και διεκδικούμε μέσω των σωματείων του χώρου βελτιώσεις ως προς αυτή την κατεύθυνση. Αν ήταν να αναφερθούμε σε αυτό που θα κρίναμε ως επείγον θα ήταν η άμεση ανάγκη για την επικύρωση ενός πρωτόκολλου συνεργασίας από την πλευρά του κράτους βάση του οποίου θα μπορούν να πραγματοποιούνται τα γυρίσματα με ασφάλεια ώστε να μπορέσει να γίνει επανεκκίνηση της εργασίας στο χώρο.
Αυτό που θα κρίναμε ως επείγον θα ήταν η άμεση ανάγκη για την επικύρωση ενός πρωτόκολλου συνεργασίας από την πλευρά του κράτους βάση του οποίου θα μπορούν να πραγματοποιούνται τα γυρίσματα με ασφάλεια ώστε να μπορέσει να γίνει επανεκκίνηση της εργασίας στο χώρο.»
Πού βρίσκει η "επόμενη μέρα" τις συμπαραγωγές; Υπάρχει περίπτωση, λόγω αναγκαστικών ταξιδιών, πολυπολιτισμικών συνεργείων, διαφοράς φάσης, διαφορετικών περιορισμών, να είναι, σήμερα, μια δυσκολότερη επιλογή απ' ό,τι πριν;
Είναι βέβαιο ότι η επόμενη μέρα για τις διεθνείς συμπαραγωγές θα είναι πιο δύσκολη αλλά δεν πιστεύουμε ότι θα παύσουν. Αν συμφωνηθούν διακρατικά πρωτόκολλα για ασφαλή ταξίδια τουλάχιστον εντός Ευρώπης, που είναι το απαραίτητο βήμα για όλα, τοτε θα βρούμε τον τρόπο να προσαρμοστούμε και στα νέα αυτά δεδομένα.
Γιώργος Καρναβάς, Κωνσταντίνος Κοντοβράκης
Ως θεατές - εκτός από επαγγελματίες του κινηματογράφου - θεωρείτε ότι αλλάζει ο τρόπος που θα βλέπουμε σινεμά; Πώς και πώς νιώθετε εσείς γι' αυτό;
Το μεγάλο θέμα είναι το VoD και η θέαση της κινηματογραφικής ταινίας ως ατομική κι όχι κοινωνική υπόθεση. Αυτό αλλάζει και μας προκαλεί μια μικρή αμηχανία γιατί εμείς αγαπάμε την κινηματογραφική αίθουσα. Επίσης, με την κυριαρχία των τηλεοπτικών σειρών, που λαμβάνουν όλο και μεγαλύτερη θέση στην προτίμηση των θεατών, υπάρχει το ενδεχόμενο να αλλάξει και η αφηγηματική φόρμα των κινηματογραφικών ταινίων - η εξώθηση της διάρκειας των ταινιών είτε σε πολύ μικρή διάρκεια (70΄) ειδικά για τις πιο «δυσκολες» ταινίες και σε πολύ μεγάλη για τις πιο «εμπορικές» (βλ. Avengers), καθώς και η επικράτηση των franchise είναι σημάδια προς αυτή την κατεύθυνση.
Διαβάστε ακόμη: Η επόμενη μέρα στο ελληνικό σινεμά – A Work in Progress…
