Το 1983 μία παρέα 35ρηδων, πρώην συμφοιτητών, ξαναβρίσκεται για την κηδεία ενός φίλου που αυτοκτόνησε. Περνούν ένα 48ωρο μετωπικής-σύγκρουσης με τα πάλαι ποτέ νιάτα και τα πάλαι ποτέ όνειρά τους. Ενα σαββατοκύριακο αναμνήσεων, απωθημένων, αποκαλύψεων, εξομολογήσεων, χαρμολύπης.
Τριάντα χρόνια μετά, μία παρέα 65άρηδων ηθοποιών συναντιέται για την επέτειο της ταινίας που μας κάνει να κλαίμε ακόμα. Χθες βράδυ πραγματοποιήθηκε η επετειακή προβολή του «The Big Chill» («Η Μεγάλη Ανατριχίλα») του Λόρενς Κάσνταν, στα πλαίσια του 38ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Και στην σκηνή του Princess of Wales Theatre σκηνοθέτης και ηθοποιοί μοιράστηκαν μνήμες, αποκαλύψεις, γέλια, συγκίνηση, «δεν το πιστεύω πόσο νέοι ήμασταν» παραδοχές.
Οσοι μεγαλώσαμε με αυτή την (καλύτερη ίσως) παρέα που έχει αποτυπωθεί ποτέ σε φιλμ, έχουμε ονειρευτεί στιγμές που η ζωή απαιτεί να μας ξανακλειδώσεις στο ίδιο σπίτι με τους κολλητούς μας, αυτούς που κάπου κάποτε είδαμε μαζί την ταινία, αυτούς που στα νιάτα μας ορκιζόμασταν ότι δεν θα αποχωριστούμε ποτέ. Φαντασιωθήκαμε να μαζεύουμε όλοι μαζί τα πιάτα στην κουζίνα χορεύοντας το «Ain't too proud to beg» (από τον γεμάτο με σκρατς δίσκο), να γελάμε σε καναπέδες μέχρι το πρωί, να συνειδητοποιούμε ότι πέρα από μερικές ξεχειλωμένες επιδερμίδες, τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει.
Βλέποντας τις φωτογραφίες από το Φεστιβάλ του Τορόντο και κοιτώντας τους αγαπημένους μας Κέβιν Κλάιν (Χάρολντ), Γκλεν Κλόουζ (Σάρα), Μέρι Κέι Πλέις (Μεγκ), Τομ Μπέρεντζερ (Σαμ), Τζο Μπεθ Γουίλιαμς (Κάρεν), Μεγκ Τίλι (Κλόι) να ξεκαρδίζονται στα γέλια μπροστά από το 80ς πόστερ, είμαστε σίγουροι: τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει.
«Η ταινία είναι διαθέσιμη εδώ και 30 χρόνια για να τη δείτε από τον καναπέ σας, αλλά για να έχετε έρθει όλοι απόψε εδώ σημαίνει ότι κάτι μοιραζόμαστε...» είπε ο Λόρενς Κάσνταν σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος (μαζί με την Μπάρμπαρα Μπένεντεκ) του «The Big Chill».
«Ηταν μία μοναδική εμπειρία να μπορείς να δουλεύεις σε κάτι δραματουργικά και δημιουργικά σοβαρό, αλλά να γελάς σε κάθε σκηνή» εξομολογήθηκε η Γκλεν Κλόουζ παίρνοντας τον λόγο. «Κοιτώντας πίσω, η ταινία αυτή έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας...»
Το κοινό υποδέχτηκε τους ηθοποιούς χειροκροτώντας όρθιο - γέλασε, δάκρυσε και άδειασε το θέατρο με την καρδιά γεμάτη. Eχασαν οι Τζεφ Γκόλντμπλαμ και Γουίλιαμ Χαρτ που απουσίαζαν. (Μας τρώει να συμπληρώσουμε ότι απουσίαζε και ο Κέβιν Κόστνερ - σαν κλείσιμο ματιού!)
Συγκινηθήκαμε κοιτώντας όλα αυτά, έστω κι από μακριά. Σας μεταφέρουμε ό,τι διαβάσαμε κι εμείς λοιπόν, φωτογραφίες, μουσικές (αυτές οι γραμμές γράφονται υπό τους ήχους των «I Second That Emotion,» «Ain't Too Proud to Beg,» «The Tracks of My Tears» και φυσικά του «You Can't Always Get What You Want» στο repeat) και ιδέα για το τι θα μπορούσατε να δείτε απόψε το βράδυ.
