Ακολουθεί η απάντηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο κείμενο άποψης ««Ελλάδα – Ισραήλ – Ρουμανία, Κινηματογραφική Συμμαχία!» με αφορμή την ανοιχτή συζήτηση «Νέος κινηματογράφος, νέες προοπτικές» που έγινε στο πλαίσιο του 52ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Flix
Διαβάστε εδώ το επίσημο δελτίο τύπου του 52ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συζήτηση
Η απάντηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου:
Σχετικά με την άποψη της κας. Λήδας Γαλανού στην ιστοσελίδα του flix στις 10/11/2011 με τίτλο «Ελλάδα – Ισραήλ – Ρουμανία, Κινηματογραφική Συμμαχία!», το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θα ήθελε να επισημάνει τα εξής:
Στην ομιλία του Γενικού Διευθυντή του Ε.Κ.Κ. κου Γρηγόρη Καραντινάκη στην ανοιχτή συζήτηση: «Νέος κινηματογράφος νέες προοπτικές», πράγματα τα οποία ειπώθηκαν δεν αποδόθηκαν σωστά ή δεν αποδόθηκαν καθόλου κατά την έγγραφη μεταφορά τους. Αυτά αφορούν στα λεγόμενα του κου Καραντινάκη όπως: «Η θλιβερή οικονομική συγκυρία που ζούμε έχει διαμορφώσει κάποιες διαδικασίες στο χώρο του κινηματογράφου που πολλές φορές επικεντρώνονται σε προσωπικές προσπάθειες των δημιουργών και των παραγωγών έτσι ώστε να γίνονται ταινίες και έξω από κρατικές χρηματοδοτήσεις και να εμφανίζονται καινούργιες παραγωγές από μόνες τους περίπου όπως τα μανιτάρια στο δάσος, οι οποίες έχουν αξιόλογη πορεία σε διεθνή φεστιβάλ. Το Κέντρο στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί και συμπαραστέκεται στους δημιουργούς», «Τα καινούργια εργαλεία που φέρνει ο νέος Νόμος και η ψήφιση των φορολογικών κινήτρων (tax shelter) δίνουν νέες προοπτικές ανάπτυξης για το ελληνικό σινεμά», «Τα χρήματα που έρχονται από το ΥΠΠΟΤ ως τακτική –έκτακτη επιχορήγηση -επιστροφή φόρου διοχετεύονται στους παραγωγούς και στους σκηνοθέτες για κάλυψη των χρεών από προηγούμενες παραγωγές», «Αναζητούμε παράλληλες χρηματοδοτήσεις από χορηγίες που στόχο θα έχουν τη δημιουργία ενός πακέτου νέων ταινιών», «Αναζητούμε εναλλακτικούς τρόπους διανομής με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας για τη δημιουργία ενός εναλλακτικού δικτύου, παράλληλα με αυτο της καθιερωμένης διανομής ταινιών σε συνεργασία με κινηματογραφικές λέσχες στην περιφέρεια».
Ολα αυτά μαζί με τη μείωση των λειτουργικών εξόδων του Κέντρου προς όφελος της παραγωγής δεν είναι γενικολογίες όπως η συντάκτρια παρατηρεί αλλά αντιμετώπιση της πραγματικότητας απλά, πρακτικά, βήμα –βήμα, χωρίς πολλά λόγια με εξωστρέφεια και όχι εσωστρέφεια και πάντα με αισιοδοξία.
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θα ήθελε να κάνει αυτήν την αποσαφήνιση για το τι ακριβώς ειπώθηκε και το πνεύμα στο οποίο αυτό ειπώθηκε προκειμένου να μη δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις σχετικά με τη θέση του απέναντι στην κινηματογραφική κοινότητα: τους Έλληνες δημιουργούς, τους παραγωγούς και το κοινό.
