Το Stages A/Live είναι μια σειρά από συναυλίες χωρίς θεατές, αλλά με πολλή μουσική, στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube. Eνα εναλλακτικό ψηφιακό world tour με αγαπημένες μπάντες και καλλιτέχνες, καθώς και όλα όσα έχουμε ζήσει μαζί τους σε ιστορικά live του παρελθόντος και σημεία αναφοράς τα Gagarin 205, ΑΝ club, και άλλες μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
O άνθρωπος πίσω από το πρότζεκτ, φωτογράφος και σκηνοθέτης Χρήστος Σαρρής, μιλάει στο Flix για την εμπειρία.
Οι Θραξ Πανκc στο We της Θεσσαλονίκης
Τι είναι το Stages A/Live;
To Stages A/Live είναι μία σειρά μουσικών ταινιών που σκεφτήκαμε στο Ιδρυμα Ωνάση για να υποστηρίξουμε έμπρακτα τους συναυλιακούς χώρους της εγχώριας ανεξάρτητης σκηνής και τους ανθρώπους που εργάζονται στα venues. Γυρίζονται σε ιστορικά venues, αίθουσες που μέχρι πριν ένα χρόνο, κάθε εβδομάδα γέμιζαν με κόσμο ή και όχι τόσο, υπήρχαν μία δύο ή και περισσότερες μπάντες που ανυπομονούσαν να βγουν στη σκηνή και να παίξουν σα να μην υπάρχει αύριο. Πέρασα σχεδόν 5 χρόνια στα παρασκήνια του Gagarin και ατελείωτες νύχτες στο ΑΝ club, το 8ball στη Θεσσαλονίκη, μου λείπουν αυτά τα μαγαζιά και μέχρι να έρθει η επόμενη μέρα θα ήθελα να θυμόμαστε πόσο σημαντικά είναι για όλους εμάς το κοινό, για τους μουσικούς αλλά και τους τεχνικούς και όλους όσους καταφέρνουν ένα μικρό θαύμα παρουσιάζοντας ένα live.
Πώς ακριβώς προσεγγίζεις κάθε συναυλία και με ποιο τρόπο φιλοδοξείς να «μεταφέρεις» την αίσθηση του Live;
Μέσα σε όλη αυτή την δυσκολία, προσωπικά είμαι τυχερός, γιατί οι μπάντες έχουν μία συσσωρευμένη ενέργεια, αποτέλεσμα της απουσίας από τις ζωντανές εμφανίσεις. Οπότε, η μοναδική μου προτροπή πριν την πρώτη κλακέτα είναι να κλείσουν τα μάτια, να ανασύρουν μία ανάμνηση από την καλύτερή τους βραδιά και να ξεκινήσουν να παίζουν σα να μην υπάρχει αύριο. Ο τρόπος που βλέπει η κάμερα είναι ο ίδιος με εκείνον που έχω παρακολουθήσει συναυλίες. Πάντα σχεδόν καταλήγει σε εκείνη την κατάσταση που σε σπρώχνουν και κάνεις κι εσύ μια κίνηση μπρος πίσω και κάτι χάνεις από το live ή το σώμα σου είναι σε διαρκή κίνηση ή τα μάτια σου λίγο παραπάνω κλειστά και τίποτα δεν είναι τέλειο, αλλά όλα είναι φανταστικά. Και κυρίως προσπαθώ να φέρω μία ιστορία στον θεατή και την ανάγκη να σκεφτεί υποσυνείδητα ότι θέλει να πάει μέχρι το μπαρ να πάρει μια μπύρα ή ένα ακόμα ποτό.
Από το Gagarin 205 στη συναυλία των Nightstalker
Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε μια συναυλία με κοινό και μία χωρίς;
Η ανυπομονησία της αυλαίας, οι μπύρες που πέφτουν στα ρούχα σου, οι μυρωδιές και η κίνηση του κύματος ή του mosh pit.
Πώς είναι να βλέπεις χώρους που έχουμε συνηθίσει να είναι γεμάτοι κόσμο, άδειους;
Το πρώτο που γυρίσαμε στο Gagarin ήταν για εμένα ένα μεγάλο σοκ. Τον χώρο τον ξέρω μέσα έξω και όταν άνοιξε η βαριά πόρτα και μπήκαμε για πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες ήταν κρύο και κάπως σαν να έβλεπα όλον τον κόσμο που έχει περάσει από εκεί, αλλά ήταν διάφανος και προσπαθούσα να επαναφέρω την σωματική επαφή που είναι κομμάτι των συναυλιών. Οταν ξεκινήσαμε να στήνουμε τα μηχανήματα, τα όργανα, τις κάμερες και ήρθαν οι Nightstalker ξαφνικά όλα έγιναν αφάνταστα φωτεινά. Μετά από εκείνη τη μέρα όλα τα επόμενα venues τα έβλεπα με διαφορετικό τρόπο - έστω και αν ήταν άδεια - τα έβλεπα «στημένα» με το συγκρότημα έτοιμο να παίξει.
Τι συζητάς πιο συχνά με τα μέλη των συγκροτημάτων που συμμετέχουν στο Stages A/Live; Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία που εκφράζουν εν μέσω της πανδημίας;
Ευτυχώς αυτό που φέρνει πιο συχνά η συζήτηση είναι τι θέλουμε να κάνουμε μόλις μπορέσουν οι μουσικοί να ξαναπαίξουν ζωντανά και κάνουμε πολλά σχέδια για περιοδείες, νέους δίσκους, ταινίες. Υπάρχει μία αφάνταστη δυσκολία προφανώς αλλά εκείνες τις ώρες που ξαναζούμε το παρελθόν μέσα από ιστορίες, ταυτόχρονα σχεδιάζουμε το μέλλον. Η ανησυχία έχει να κάνει με την ανυπομονησία του πότε θα τελειώσει η πανδημία γιατί υπάρχει αδιανόητη ενέργεια που πρέπει να εκφραστεί στη σκηνή και στο δρόμο.
Από τη συναυλία των ATH Kids στο Gagarin 205
Oσο πιο νωρίς αποδεχθούμε το μέλλον τόσο πιο έτοιμοι θα είμαστε για αυτό. Δεν προλαβαίνουμε να κοιτάξουμε πίσω όμως και να αναπολήσουμε, θα το κάνουμε μόνο όταν θα έχουμε καταφέρει να είμαστε παρόντες στο μέλλον.»
Ποια μέρη και συγκροτήματα θα ακολουθήσουν στο Stages A/Live. Κάνε ένα ιδανικό συνδυασμό χώρου και καλλιτέχνη που θα ήθελες να δεις και να κινηματογραφήσεις;
Ακολουθούν τρείς συναυλίες που γυρίστηκαν στη Θεσσαλονίκη ο Παύλος Παυλίδης στο Principal, οι 63 High στο 8ball και οι Thrax Punks στο WE.
Μέχρι τώρα έχω κάνει την επιθυμία μου πραγματικότητα με όλες τις μπάντες που έπαιξαν στους χώρους που τους ταίριαζαν εξαιρετικά.
Στο Iδρυμα Ωνάση μας αρέσουν οι απροσδόκητες συνεργασίες, οπότε αυτός είναι ο σκοπός μου στην επόμενη φάση του project. Δυστυχώς, δεν έχουμε πολλούς χώρους για συναυλίες στην Ελλάδα εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Θα πάμε στον Βόλο, θα ήθελα να πάμε στην Κρήτη, αλλά για παράδειγμα στη Λάρισα που έχει μία πολύ καλή σκηνή δεν υπάρχει venue, έκλεισαν και τα δύο της πόλης. Στα Ιωάννινα, στην Πάτρα, στην Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη δεν υπάρχουν.
Gagarin και Last Drive, ΑΝ Club και Despite Everything, 8 ball και Αγγελάκας. Αυτά είναι σχεδόν αδύνατα, τα υπόλοιπα θα τα κυνηγήσω μέχρι τέλους.
Πιστεύεις πως θα συνηθίσουμε να βλέπουμε τα πάντα από το σπίτι; Υπάρχει ο φόβος, ίσως όχι τόσο για τις συναυλίες, αλλά και το σινεμά και το θέατρο.
Το σινεμά και το θέατρο πραγματικά νομίζω ότι θα πρέπει να εξελιχθούν ως προς τον τρόπο που προσελκύουν τους θεατές τους. Η εξέλιξη όπως και να την αντιμετωπίζουμε δεν σταματά. Oσο πιο νωρίς αποδεχθούμε το μέλλον τόσο πιο έτοιμοι θα είμαστε για αυτό. Ο σκοπός μας στη Στέγη με όλους τους νέους τρόπους που προσεγγίζουμε τις παραστάσεις και σε συνδυασμό με την ψηφιακή μας «σκηνή» στο διαδίκτυο είναι να συνεχίσουμε να υποδεχόμαστε αυτούς τους θεατές, να καθόμαστε στο κάθισμα μας, σε μια γεμάτη πλατεία και να βυθιζόμαστε στη φανταστική πραγματικότητα ενός έργου. Δεν προλαβαίνουμε να κοιτάξουμε πίσω όμως και να αναπολήσουμε, θα το κάνουμε μόνο όταν θα έχουμε καταφέρει να είμαστε παρόντες στο μέλλον.
Από τη συναυλία των ATH Kids στο Gagarin 205
Τι σε θυμώνει περισσότερο την εποχή αυτή;
Ο εαυτός μου για τα όσα ανέβαλε στο παρελθόν για την επόμενη μέρα. Δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος.
Τι θα μείνει από όλη αυτήν την τρέλα που ζούμε;
Η επιτάχυνση ενός μέλλοντος που ερχόταν. Η βασική μας διάθεση είναι να επιστρέψουμε σε όσα γνωρίζουμε καλύτερα στον «παλιό» τρόπο ζωής μας και κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό θα το κάνουμε αλλά ταυτόχρονα έχω την εντύπωση ότι θα έρθει μια τεράστια νέα πίστη στην επιστήμη, γιατί αυτή φαίνεται να είναι και η λύση στην πανδημία, η τεχνολογία θα τρέξει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και φυσικά οι ανισότητες θα ξανά γίνουν χαώδεις. Κάτι πολύ σημαντικό επίσης που θα μείνει μέχρι το τέλος του πολιτισμού είναι το τι παράξαμε και το τι αφήσαμε ως ιστορικό δείγμα ενώ επικρατούσε αυτή η ανεπανάληπτη κατάσταση στη ζωή μας. Ο γιος μου, τώρα στην ηλικία των 5, θα μπορεί να ανακαλύψει τι «έκανε ο μπαμπάς» όταν έλειπε στη δουλειά.
Τι σου λείπει περισσότερο που δεν μπορείς να κάνεις αυτόν τον καιρό;
Ταξίδια, ταξίδια, ταξίδια. Eχω ταξιδέψει πάρα πολύ ευτυχώς στη ζωή μου, είμαι πάρα πολύ «καλός» στο να ετοιμάζω βαλίτσα, είμαι έτοιμος λοιπόν για αεροπλάνο και μάλιστα όσο πιο πολλές ώρες μέσα σε αυτό, τόσο το καλύτερο.
Περισσότερα Stages A/Live
Δείτε εδώ τους Nightstalker στο Gagarin 205:
Δείτε εδώ τους ATH Kids στο Gagarin 205:
Δείτε εδώ τους Puta Volcano στο An Club:
Δείτε εδώ τους Thrax Punks στο WE Club:
