Sleeping Beauty - Ο έρωτας σε θάνατο

«Δεν θα υπάρξει διείσδυση. Το αιδοίο σου είναι ένας ναός». Απαντώντας σε μια αγγελία στην φοιτητική εφημερίδα, η Λούσι, ένα κορίτσι με διάφανο δέρμα, αλλά ολοκληρωτικά αδιαπέραστη ψυχολογία, παίρνει αυτή την περιγραφή από την Κλάρα, την ιδιοκτήτρια ενός γραφείου που προσφέρει ειδικές υπηρεσίες σε ηλικιωμένους άντρες.

Δεν πρόκειται όμως για ένα τυπικό πορνείο και η Λούσι δεν θα κάνει τίποτα απ' όσα κάνει μια συνηθισμένη πόρνη. Μετά από ένα εντατικό πρόγραμμα επίμονου καλλωπισμού, των άκρων, των νυχιών, των ελάχιστων τριχωτών σημείων του σώματός της θα σταλεί στην πρώτη της αποστολή: ένα επίσημο δείπνο, με καλοντυμένους ηλικιωμένους άντρες, υψηλής γαστρονομίας γεύσεις και γυμνόστηθες σερβιτόρες, ντυμένες με ρούχα που θυμίζουν s&m στολές. Η ίδια με λευκά εσώρουχα, ερωτική αλλά και απόμακρη, θα σερβίρει το κρασί, αλλά σχεδόν κανείς, δε θα ζητήσει τίποτα άλλο από αυτή.

Στη διάρκεια της ημέρας, ανάμεσα στις αποστολές της, η ζωή της συνεχίζεται κανονικά. Επισκέψεις στον μοναδικό φίλο της, ένα θλιμμένο αλκοολικό που περιμένει το θάνατο, η φοιτητική της καθημερινότητα, η αδιάφορη δουλειά της σ' ένα γραφείο, οι επισκέψεις της -υποθέτουμε για έξτρα χρήματα- σε ιατρικό εργαστήριο όπου ένας γιατρός σπρώχνει στον οισοφάγο της έναν μικρό σωλήνα.

Η πιθανότητα προαγωγής που η Κλάρα της είχε υποσχεθεί, θα έρθει σύντομα. Στο απομονωμένο σπίτι της, με την βοήθεια ενός ροφήματος, θα κοιμηθεί βαθιά και στο δωμάτιό της θα μπει ένας από τους άντρες εκείνου του πρώτου δείπνου. Μπορεί να κάνει οτιδήποτε θέλει μαζί της. Εκτός φυσικά από το να μπει στο «ναό της». Η διαδικασία θα επαναληφθεί αρκετές φορές, τα χρήματα θα είναι καλά, αλλά σύντομα η Λούσι, θα θελήσει να μάθει τι γίνεται όσο εκείνη κοιμάται.

Ομως καθώς εμείς ξέρουμε ήδη, η αλήθεια δεν κρύβει κανενός είδους σασπένς, το μυστήριο της ταινίας δεν έχει καθόλου να κάνει με απαντήσεις που αφορούν την επιφάνεια της ιστορίας, ή τα κίνητρα των ηρώων. Η ίδια η ταινία δεν αφορά καν τη σεξουαλική επιθυμία, ή μια ανάγνωση της όποιας ηθικής. Στην πραγματικότητα, ο τρόπος που κινηματογραφεί η Τζούλια Λι, μοιάζει να θέλει να σου στερήσει την δυνατότητα να νιώσεις οτιδήποτε. Μπαίνοντας στην αίθουσα με μια εξημμένη φαντασία, βγαίνεις μ' ένα τεράστιο ερωτηματικό. Μοιάζει λίγο, αλλά καθώς η ώρα περνά ανακαλύπτεις την αξία του.

Αυτό που τελικά προσφέρει η ταινία, είναι μια μη φορτισμένη ματιά σε ταμπού, που ακόμη κι η αυτά έχουν εξετασθεί σε βαθμό αδιαφορίας από το σινεμά ή γενικά την τέχνη. Η διαστροφή, η σκοτεινή επιθυμία, τα σεξουαλικά παιχνίδια δύναμης, η πορνεία, ο θάνατος, εδώ δεν χρησιμοποιούνται για να σοκάρουν αλλά για να σε βοηθήσουν να κοιτάξεις, όχι τόσο στο φιλμ, αλλά στην δική σου αντίδραση σε αυτό.

Το «Sleeping Beauty» περισσότερο από μια τυπική ταινία, μοιάζει με κάτι σαν ψυχολογικό τεστ. Μια σειρά από εικόνες που σε προκαλούν να τις κοιτάξεις, αλλά κυρίως για να αναρωτηθείς στη συνέχεια τι βλέπεις. Τι νιώθεις. Και γιατί.