Οταν ο Τζουζέπε Τορνατόρε πέρασε τον 9χρονο Σαλβατόρε Κάσιο από ακρόαση, το μόνο που τον ρώτησε on camera ήταν «τι είναι το σινεμά για αυτόν». Το αγοράκι σκέφτηκε λίγο και απάντησε με μάτια κάρβουνο που έλαμπαν κι αυτό το διαβολικά γλυκό χαμόγελο: «μα, μια μεγάλη τηλεόραση!» Ο Τορνατόρε έσκασε στα γέλια και τον έκλεισε για την ταινία. Αυτή του η παιδική φυσικότητα ήταν όσα έψαχνε κι ακόμα παραπάνω. Μάλιστα του άφησε το πραγματικό του όνομα - το Τότο της ταινίας, δεν είναι παρά το σισιλιάνικο υποκοριστικό του μικρού Σαλβατόρε.
Σήμερα η ταινία που κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών (1989), 5 βραβεία BAFTA, τη Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας και το αντίστοιχο Οσκαρ κλείνει 25 χρόνια από την πρεμιέρα της. Τότε ο Τορνατόρε ήταν 32 ετών. Σήμερα, ο Τότο είναι πλέον ένας 34χρονος Σαλβατόρε. «Οχι απλά δεν ήξερα τι ήταν το σινεμά, αλλά δεν είχα πάει τότε ακόμα, ποτέ σινεμά!» θυμάται.
Αυτός ο εμβληματικός ρόλος φυσικά άλλαξε τη ζωή του. Αρχικά συνέχισε τις κινηματογραφικές περιπέτειες δίπλα στο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι (στο «Είναι Ολοι τους Καλά» του Τορνατόρε που 4 χρόνια πριν έγινε remake με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο) και στο «The Pope Must Die», μία αιρετική κωμωδία. Μεγαλώνοντας όμως δεν συνέχισε όμως την καριέρα του, ως ενήλικας.
«Οταν είσαι παιδί, όλα σου φαίνονται φυσιολογικά. Είναι ένα παιχνίδι. Οταν μεγαλώνεις όμως αυτό γίνεται η δουλειά σου. Εγώ δεν ήθελα ποτέ να το κάνω δουλειά μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με όσα έζησα. Δε θέλω άλλα...»
Είναι πράγματι ευτυχισμένος με το εστιατόριο και το πανδοχείο που διατηρεί στη Σικελία. Το έχει ονομάσει «L'Oscar dei Sapori» (το Οσκαρ των Γεύσεων, σε ελεύθερη μετάφραση). Επίσης γράφει ένα βιβλίο για την εμπειρία και τις αναμνήσεις του από τα γυρίσματα της ταινίας.
«Ημουν η μασκώτ της ταινίας. Ολοι ήταν πάρα πολύ καλοί μαζί μου γιατί ήμουν ο πιτσιρικάς. Βέβαια, θυμάμαι ότι με κούραζαν τα γυρίσματα. Ηταν καλοκαίρι, όλοι οι άλλοι φίλοι μου έπαιζαν ποδόσφαιρο ή έκαναν ποδήλατο έξω κι εγώ είχα γύρισμα. Ομως σε εκείνη την ηλικία παίρνεις φόρα και αρπάζεις ότι είναι στο διάβα σου. Ακόμα και τα βραβεία, το BAFTA τότε μου φαινόντουσαν απλά. Μετά από χρόνια κατάλαβα τι είχε η ταινία καταφέρει...»
O Σαλβατόρε Κάσιο σήμερα
Βέβαια, ειδικά στις μέρες μας, ο Σαλβατόρε θεωρεί ότι η ταινία έχει καταφέρει πολλά περισσότερα από βραβεία. «Στο σημερινό κόσμο, σ' έναν κόσμο δυστυχίας και κρίσης, η ταινία είναι ακόμα πιο σημαντική. Το ''Σινεμά ο Παράδεισος'' μιλάει για τη δύναμη που σου δίνει το σινεμά να ονειρεύεσαι. Βλέπουμε στην ταινία τον κόσμο να πηγαίνει σινεμά για να αφήσει τα προβλήματά του πίσω και να ονειρευτεί. Αυτό πρέπει να κρατάμε κάθε φορά που βλέπουμε την ταινία: ότι πεισματικά πρέπει να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε...»
Διαβάστε ακόμη:
Tags: Τζουζέπε Τορνατόρε
