Δεν είμαι σταρ, είμαι ηθοποιός.»
Η αλήθεια είναι πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ο Γουίλιαμ Χαρτ κατάφερε να είναι ένας από τους μεγαλύτερους σταρ που γνώρισε ποτέ το σινεμά, τουλάχιστον για όλη τη δεκαετία του '80, αλλά, αντιστρέφοντας με επιμονή το παιχνίδι, πέτυχε την ίδια στιγμή η συλλογική μνήμη να τον έχει αποθηκεύσει στους σκληρούς δίσκους της ιστορίας ως έναν τολμηρό, ασυμβίβαστο, έτοιμο για τα πάντα ηθοποιό.
Θα αρκούσε ότι η πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά έγινε με το «Altered States» του Κεν Ράσελ που στο ελληνικό τους, ως «Ανεξέλεγχτες Καταστάσεις» περιγράφουν απόλυτα το κλίμα ενός ατρόμητου σκηνοθέτη που διάλεξε ένα ατρόμητο πρωτοεμφανιζόμενο για μια ατρόμητη ταινία πάνω στην ανθρώπινη... ζωώδη κατάσταση, χαρίζοντάς του με την πρώτη μια cult παρακαταθήκη, μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού και τελικά μια ανοιχτή πόρτα για να περάσει στην άλλη πλευρά.
Altered States, 1980
Η... άλλη πλευρά θα έκρυβε στιβαρούς ρόλους ρεπερτορίου (στον «Μυστικό Επισκέπτη της Νύχτας» του Πίτερ Γέιτς με την Σιγκουρνι Γουίβερ και το «Gorky Park» του Μάικλ Απτεντ), μαζικές υστερίες (ο λόγος για την «Εξαψη» του Λόρενς Κάσνταν με την Κάθλιν Τέρνερ, ταινία που και εξαιτίας του πρωταγωνιστή της θα έπρεπε να συμπεριληφθεί κάποια στιγμή στους λόγους της υπερθέρμανσης του πλανήτη) και στη συνέχεια, ένα σερί που σχεδόν όμοιό του δεν γνώρισε κανείς ηθοποιός που διέσχισε σε τεντωμένο σχοινί τα 80s.
Η Μεγάλη Ανατριχίλα, 1983
Εξαψη, 1981
Με την Μαρλί Ματλίν στα «Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού», 1986
Το Κύκλωμα, 1987
Με τον Λόρενς Κάσνταν, την Κάθλιν Τέρνερ και την Τζίνα Ντείβις στα γυρίσματα του «The Accidental Tourist» το 1988
Από την «Μεγάλη Ανατριχίλα» του Λόρενς Κάσνταν μέχρι το «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» του Εκτορ Μπαμπένκο που του χάρισε δίκαια όλα τα βραβεία ερμηνείας που υπήρχαν μέχρι τότε στον κόσμο και από τα «Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού» μέχρι το «Κύκλωμα» του Τζέιμς Λ. Μπρουκς, ο Γουίλιαμ Χαρτ αποχαιρέτησε τη «δεκαετία της ζωής του» με ένα Οσκαρ, δύο ακόμη υποψηφιότητες και μια φήμη που ή θα έπρεπε να τον οδηγήσει σε μια καριέρα διαρκείας ή σε μια τελεία.
Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης
H ερμηνεία του στο «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» στο ρόλο του ομοφυλόφιλου κρατούμενου που θα αναπτύξει στενή σχέση με τον στρέιτ συγκρατούμενό του, φυλακισμένο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις (τον υποδύεται συγκλονιστικά επίσης ο Ραούλ Τζούλια), παραμένει ακόμη και σήμερα μια από τις σημαντικότερες στιγμές του queer mainstream σινεμά. Ο Γουίλιαμ Χαρτ δέχθηκε να υποδυθεί ένα ρόλο που λίγοι της γενιάς του θα είχαν δεχτεί, από φόβο μήπως τους στιγματίσει, φτάνοντας τη «μέθοδο» στα άκρα.
«Δεν έπαιξα το ρόλο ως γκέι. Τον έπαιξα ως γυναίκα. Αυτό ήταν το κλειδί για μένα ως καλλιτέχνη. όσο αναζητούσα τον χαρακτήρα. Είχα έναν υπέροχο καθηγητή χορού που με βοήθησε με την κίνηση. Και πέρασα χρόνο στα γκέι μπαρ προσπαθώντας να καταλάβω. Δεν είμαι γκέι, αλλά είναι πολλοί φίλοι μου. Ομως δεν καταλάβαινα τι έπρεπε να κάνω. Υπήρχε κάτι που δεν λειτουργούσε. Μια μέρα περπατώντας στο δρόμο κοίταζα μια γυναίκα που ήταν μπροστά μου και είπα στον εαυτό μου πως ο Μολίνα δεν είναι γκεί, είναι γυναίκα. Νομίζω πως είναι στ' αλήθεια μια γυναίκα παγιδευμένη στο κορμί ενός άντρα. Οπως εγώ καμια φορά νιώθω ένας ηθοποιός εγκλωβισμένος στο σώμα ενός σταρ.»
Δεν είμαι ηθοποιός, είμαι απλά ένας άνθρωπος που του αρέσει να παίζει.»
Ενώ δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει και στο σινεμά και στην τηλεόραση αλλά και στο θέατρο, ο Γουίλιαμ Χαρτ, με τον δικό του πάντα τρόπο, χάθηκε από το προσκήνιο. Στην πραγματικότητα δεν σταμάτησε να παίζει μέχρι και το 2022, αλλά ήδη από τις αρχές του '90, οι επιλογές του έγιναν ακόμη πιο εκλεκτικές και οι ρόλοι του ρόλοι χαρακτήρων και όχι πλέον πρωταγωνιστών, όπως θα άρμοζε σε έναν από τους πιο εμπορικούς ηθοποιούς της προηγούμενης δεκαετίας.
Ενας μικρός ρόλος στο «Alice» του Γούντι Αλεν το 1990, το σήμερα έτοιμο να δικαιωθεί «Μέχρι το Τέλος του Κόσμου» του Βίμ Βέντερς το 1991, το υπέροχο δίδυμό του με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στον «Καπνό» του Γουειν Γουάνγκ το 1995, το «Dark City» του Αλεξ Πρόγιας, το «Α.Ι: Τεχνητή Νοημοσύνη» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, το «The Village» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν - μερικές από τις επιλογές του που ήταν όλες στη σωστή πλευρά μιας μεγάλης καριέρας, αλλά όχι με μεγάλους ρόλους ή με ανάλογη του σωματότυπού του έκταση.
Μέχρι το Τέλος του Κόσμου, 1991
Με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ στον «Καπνό», 1995
Στο «Syriana» με τον Τζορτζ Κλούνεϊ το 2005
Με τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν στα γυρίσματα του «The Village» το 2004
Πριν γίνει μέρος του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel ως Ταντέους Ρος, έτσι ώστε οι νεότεροι να μπορούν κάποια στιγμή να ενώσουν τις γραμμές και να φτάσουν στα χρυσά του χρόνια, ο Γουίλιαμ Χαρτ θα ζούσε μια από τις πιο σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του το 2005, όταν άρχισε να συγκεντρώνει βραβεία για τον μόλις 10 λεπτών ρόλο του στην «Ιστορία της Βίας» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, φτάνοντας μέχρι και στην υποψηφιότητα για Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου.
Με τους Βίγκο Μόρτενσεν και Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στην πρεμιέρα της «Ιστορίας της Βίας» στις Κάννες
Στην αυτοβιογραφία της, η Μαρλί Ματλίν, η πρώτη κωφή ηθοποιός που κέρδισε ποτέ Οσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για τα «Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού» εξομολογήθηκε πως η σχέση που είχε για δύο χρόνια με τον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία Γουίλιαμ Χαρτ ήταν μια από τις πιο επώδυνες στιγμές της ζωής της, κατηγορώντας τον για λεκτική, ψυχολογική και σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και με αναφορές στον εθισμό του στις ουσίες που είναι επίσης επιβεβαιωμένο πως ίσχυε για πολλά χρόνια της ζωής του. Ο Γουίλιαμ Χαρτ απάντησε στις κατηγορίες, αποδεχόμενος πως είχε απολογηθεί και συνεχίζει να απολογείται για ό,τι έκανε.
Στη διάρκεια της ζωής του, ο Γουίλιαμ Χαρτ παντρεύτηκε δύο φορές, την Μέρι Μπεθ Χερτ και την Χάιντι Χέντερσον και έχει τέσσερα παιδιά: δύο με την Σάντρα Τζένινγκς, ένα με την Χάιντι Χέντερσον, και ένα με την Γαλλίδα ηθοποιός και σκηνοθετη Σαντρίν Μπονέρ.
Είμαι αυτό που είμαι· είμαι τίποτα. Δεν υπάρχω. Η δουλειά υπάρχει. Η δουλειά από μόνη της είναι κάτι παραπάνω από τον ηθοποιό.»
Το 2018, ο Γουίλιαμ Χαρτ διεγνώσθη με καρκίνο του προστάτη σε τελικό στάδιο ο οποίος είχε εξαπλωθεί στα οστά. Πέθανε σε ηλικία 71 ετών στις 13 Μαρτίου του 2022.
«Το απλό γεγονός της ύπαρξης, του να γνωρίζεις ότι έχεις επίγνωση. αυτό για μένα είναι το πιο εκπληκτικό γεγονός. Και νομίζω ότι έχει να κάνει με το θάνατο. Οταν είσαι παιδί, σε κυριεύουν φόβοι και σκέφτεσαι "Θα διώξω τον φόβο ζώντας για πάντα και με το να γίνω αστέρας του κινηματογράφου". Αλλά δεν πρόκειται να ζήσω για πάντα. Και όσο περισσότερο το ξέρω, τόσο περισσότερο εκπλήσσομαι που βρίσκομαι εδώ. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος από το προνόμιο της ζωής, και όμως ταυτόχρονα ξέρω ότι πρέπει να το αφήσω να φύγει.»
Δείτε εδώ τον Γουίλιαμ Χαρτ να κερδίζει το Οσκαρ Α' Ανδρικου Ρόλου στο «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης»:
Δείτε εδώ μια σκηνή από το «Φιλί της Γυναίκας Αράχνης» του Εκτορ Μπαμπένκο:
Δείτε εδώ μια σκηνή με τον Γουίλιαμ Χαρτ από την «Μεγάλη Ανατριχίλα» του Λόρενς Κάσνταν:
Δείτε εδώ μια σκηνή από το «A History of Violence» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ:
