Ηταν μόλις πριν λίγες μέρες, στις 17 Σεπτεμβρίου, όταν η Ακαδημία απολογήθηκε επίσημα στη Σατσίν Λιτλφέδερ, την Ινδιάνα που «αρνήθηκε» το Οσκαρ του Μάρλον Μπράντο για τον «Νονό», μιλώντας για τη μεταχείριση των Ινδιάνων από τη βιομηχανία, σε μια από τις πιο ιστορικές στιγμές της ιστορίας των βραβείων.
H τελετή απονομής των Oσκαρ του 1973 έλαβε χώρα στη διάρκεια της δίμηνης κατάληψης από περίπου 200 Ινδιάνους της φυλής των Λακότα Σιου και οπαδούς του Αμερικανικού Κινήματος Ιθαγενών της πόλης Γούντιτ Νι στη Νότια Ντακότα, όπου είχε λάβει χώρα στις 29 Δεκεμβρίου 1890 η τελευταία μεγάλη ένοπλη σύρραξη μεταξύ των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Στρατού.
Ο λόγος της Λιτλφέδερ διακόπηκε στα 60 δευτερόλεπτα, ενώ η έξοδός της από τη σκηνή των Οσκαρ συνοδεύτηκε από γιουχαΐσματα. Ανάμεσα σε όσους εξέφρασαν και δημόσια την αντίθεσή τους με την παρουσία της ήταν η Ράκελ Γουέλς, ο Κλιντ Ιστγουντ και ο Μάικλ Κέιν. Φήμες θέλουν τον Τζον Γουέιν που βρισκόταν στα παρασκήνια, να εξοργίζεται από το συμβάν.
Η Σατσίν Λιτλφέδερ διάβασε τελικά ολόκληρη την επιστολή διαμαρτυρίας της στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε.
Η Σατσίν Λιτλφέδερ γεννήθηκε στην Καλιφόρνια και από νωρίς, στα χρόνια του κολεγίου, ξεκίνησε να ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των Ινδιάνων. Στην θρυλική κατάληψη του Αλκατράζ το 1970, απέκτησε και το ονομά της, το οποίο θα γινόταν παγκόσμια γνωστό τρία χρόνια αργότερα όταν ο Μάρλον Μπράντο θα της πρότεινε να ανεβεί αυτή στη σκηνή των Οσκαρ, σε περίπτωση που θα κέρδιζε το βραβείο για τον «Νονό» και να μιλήσει για τα δικαιώματα των Ινδιάνων.
«Ηταν η πρώτη μου φορά στα Οσκαρ... Μου φέρθηκαν με τον στερεοτυπικό τρόπο που το έκαναν πάντα. Τους αγνόησα. Συνέχισα να περπατώ ευθεία με τους φρουρούς δεξιά κι αριστερά μου. Κρατούσα ψηλά το κεφάλι μου και ήμουν περήφανη για το γεγονός πως ήμουν η πρώτη Ινδιάνα στην ιστορία των βραβείων που έκανα αυτήν την πολιτική δήλωση.»
Σύμφωνα με την ίδια, μια καριέρα ηθοποιού στο Χόλιγουντ που είχε ξεκινήσει να την ενδιαφέρει τέλειωσε απότομα μετά από αυτήν την εμφάνισή της στα Οσκαρ. Ετσι για το υπόλοιπο της ζωής της αφιερώθηκε στον ακτιβισμό και τη δουλειά της στο θέατρο στο Σαν Φρανσίσκο.
Λίγο πριν πεθάνει είχε μιλήσει στο Variety και για το θάνατο:
«Οταν πεθαίνουμε, ξέρουμε ότι επιστρέφουμε στον κόσμο των πνευμάτων απ' όπου και προερχόμαστε. Δεχόμαστε το θάνατο σαν πολεμιστές με τιμή, όχι ηττοπάθεια, ανυπομονώντας να ενωθούμε με τους προγόνους μας που θα βρίσκονται μαζί μας στην τελευταία ανάσα μας και θα μας υποδεχτούνε με μια μεγάλη γιορτή στην άλλη πλευρά.»
Δείτε εδώ ολόκληρη την τελετή «απολογίας» προς την Σατσίν Λιτλφέδερ από την Αμερικανική Ακαδημία:
Δείτε παρακάτω την Σατσίν Λιτλφέδερ να διαβάζει το λόγο των Οσκαρ του 1973 αλλά και να αφηγείται τη ζωή της:
