Υπάρχει μια ιστορία με τη Νισέλ Νίκολς που συμπυκνώνει με μεγαλειώδη τρόπο το επίτευγμα μιας γυναίκας που υπήρξε κάτι περισσότερο από ένας θρύλος για την αμερικανική (και παγκόσμια) ποπ κουλτούρα αλλά πρωτίστως για την εκπροοσώπηση των μαύρων στον κόσμο του θεάματος.
Ηταν κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν του τηλεοπτικού Star Trek, το 1966-1967, όταν η Νισέλ Γουίλιαμς που έπαιζε ήδη με επιτυχία το ρόλο της Λοχαγού Ουχούρα, ανακοίνωσε στον δημιουργό της σειράς Τζιν Ρόντενμπέρι την επιθυμία της να αποχωρήσει. Το όνειρό της δεν ήταν η τηλεόραση, αλλά μια καριέρα χορεύτριας και τραγουδίστριας στο Μπρόντγουεϊ. Η τηλεόραση της φαινόταν σαν κάτι «εύκολο», «ελαφρύ», κάτι που δεν τιμούσε το ταλέντο και κυρίως την εκρηκτική προσωπικότητά της.
Την ίδια περίοδο θα συναντούσε σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση έναν από τους πιο φανατικούς Trekkies, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Θα του εξέφραζε την επιθυμία της να μπορούσε να βρίσκεται έκει έξω και να διαδηλώνει μαζί του για τα δικαιώματα των μαύρων. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ υπήρξε αποστομωτικός: «Οχι, όχι, όχι... δεν καταλαβαίνεις. Δεν σε χρειαζόμαστε στο δρόμο. Εσύ διαδηλώνεις πιο αποτελεσματικά από όλους μας. Αντανακλάς όλα για όσα αγωνιζόμαστε. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Για πρώτη φορά βλέπουμε τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι.
Η Νίκολς θα άκουγε με προσοχή την προτροπή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και θα συνέχιζε να υποδύεται την Ουχούρα (όχι τυχαία το όνομα της σημαίνει «Ελευθερία» στα Σουαχίλι) στις τρεις σεζόν της αυθεντικής πρώτης τηλεοπτικής σειράς του «Star Trek» από το 1966 μέχρι και το 1969, σε δύο σεζόν του «Star Trek: The Animated Series» από το 1973 μέχρι και το 1975, αλλά και στις πρώτες έξι ταινίες του franchise, τα «Star Trek: The Movie» του 1979, το «Star Trek II: The Wrath of Khan» του 1982, το «Star Trek III: The Search for Spock» του 1984, το «Star Trek IV: The Voyage Home» του 1986, το «Star Trek V: The Final Frontier» του 1989 και το «Star Trek VI: The Undiscovered Country» του 1991.
«Συνάντησα την Γούπι Γκόλντμπεργκ την εποχή του "The Next Generation" και μου είχε πει ότι όταν το Star Trek ξεκινούσε κάθε βδομάδα, έτρεχε για να ανοίξει την τηλεόραση και να με δει ουρλιάζοντας: "Ελάτε γρήγορα, είναι μια μαύρη κυρία στην τηλεόραση που δεν παίζει την υπηρέτρια"», θα θυμόταν το 2010 η Νισέλ Νίκολς που, ανάμεσα σε δεκάδες επιτεύγματα φέρει στο βιογραφικό της και το πρώτο διαφυλετικό φιλί σε prime time, με τον Κάπτεν Κερκ του Γουίλιαμ Σάτνερ στο επεισόδιο «Plato's Stepchildren» του 1968.
Μετά το τέλος της σειράς, η Νίκολς έπαιξε μικρούς ρόλους σε άλλες ταινίες, αλλά κυρίως αφιερώθηκε στο πρόγραμμα «Women in Motion» με σκοπό την «στρατολόγηση» μειονοτήτων και γυναικών για τη NASA, γεγονός που την έθεσε και πάλι στην τροχιά του διαστήματος και πάλι με έντονο ακτιβιστικό και κοινωνικό πρόσημο.
Η Νισέλ Νίκολς πέθανε σε ηλικία 89 ετών στο New Mexico την Κυριακή 31 Ιουλίου.
«Το όραμα του "Star Trek" ήταν ότι οι μειονότητες δεν βρίσκονταν στο πλατό επειδή είμαστε μειονότητες. Βρισκόμασταν εκεί επειδή στο μέλλον, ο πολυσυλλεκτικός κόσμος μας θα μπορεί να μας δεχτεί όλους ως ίσους. Καταλαβαίνω πως όλοι θέλουν να βλέπουν ρόλους πρότυπα που να τους εμπνέουν και να τους αντιπροσωπεύουν, αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται να οδηγηθούμε σε ένα μέλλον που θα υπερβαίνει τις φυλές, τα φύλα ή οτιδήποτε άλλο. Είμαστε όλοι άνθρωποι.»
Δείτε εδώ μια σπάνια συνέντευξη με την Νισέλ Νίκολς:
Δείτε εδώ μερικές αξέχαστες σκηνές από την Υπολοχαγό Ουχούρα:
Δείτε εδώ το θρυλικό φιλί της Ουχούρα με τον Κάπτεν Κερκ και την Νισέλ Νίκολς να θυμάται τα «παρασκήνια»:
