Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης υπήρξε ένας από τους συνθέτες που έδωσαν σχήμα στην ελληνική μουσική σκηνή της δεκαετίας του 70 και του 80, μέσα από δίσκους που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και έμειναν κλασσικοί, όπως τα «Μικροαστικά», το «Είμαι Ενας Φτωχός και Μόνος Καουμπόυ», «Ψυχραιμία Παιδιά», ενώ το 1983 ήταν ο βασικός οργανωτής πίσω από το «Πάρτι στη Βουλιαγμένη» μια μουσική βραδιά στην πλαζ της Βουλιαγμένης που σημάδεψε την δεκαετία του '80 στην Ελλάδα και συγκέντρωσε περισσότερους από 70.000 ανθρώπους.
Ο Κηλαηδόνης ξεκινησε γράφοντας μουσική για το θέατρο κι έγραψε επίσης μουσική για ταινίες ανάμεσα στις οποίες τον «Θίασο» και τους «Κυνηγούς» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και το «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη.
Σε άρθρο των Μάκη Γκαρτζόπουλου και Ηρακλή Οικονόμου για το περιοδικό «Μετρονόμος» το 2009 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης θυμάται: «Είναι καλοκαίρι του 1973, και εγώ έχω κάνει τη μουσική για το Ελεύθερο Θέατρο και την παράσταση στο Άλσος Παγκρατίου «Κι εσύ χτενίζεσαι», η οποία παιζόταν με μεγάλη επιτυχία μέσα στη δικτατορία. Τότε έρχεται στο θέατρο ο Θόδωρος και εκεί τον πρωτογνώρισα, ή με πήρε τηλέφωνο πρώτα, δεν θυμάμαι, δεν έχει καμία σημασία. Μου είπε ότι ετοιμάζει μια ταινία και θα ήθελε να του κάνω τη μουσική. Μου είπε με δυο λόγια περί τίνος επρόκειτο. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για κάτι σημαντικό. Όλοι οι συνεργάτες, ο Δημήτρης Αρβανίτης στη φωτογραφία, ο Θανάσης Αρβανίτης στον ήχο, ο Μικές Καραπιπέρης στα σκηνικά, η ομάδα του Θόδωρου πίστεψαν από την πρώτη στιγμή ότι εδώ γίνεται κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Ο Θόδωρος μου έδωσε να καταλάβω ότι η μουσική στην ταινία έπρεπε να είναι ζωντανή στον χώρο του γυρίσματος. Δεν προστέθηκε ποτέ τίποτα, ούτε είχε ανάγκη από μουσικές υποκρούσεις. Ό,τι ακούγεται μες στο «Θίασο» συμβαίνει σε χώρους φυσικούς σχεδόν, δεν υπάρχει ένα όργανο που σχολιάζει συναισθηματικά τις σκηνές, η γνωστή μουσική επένδυση των ταινιών».
«Σε κάθε τόπο και σε κάθε ιστορική στιγμή, η μουσική ενός λαού εκφράζει απόλυτα την κοινωνικοπολιτική του κατάσταση. Έτσι κι εδώ, η πορεία του Θιάσου μέσα στα χρόνια ’39-’52 έπρεπε να σηματοδοτηθεί μουσικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά είδη, ενώ παράλληλα να αποκαλυφθεί τι σήμαινε κάθε ένα από αυτά. Μ’ αυτό τον τρόπο, μέσα από την πορεία της μουσικής διαγράφεται η πορεία της ίδιας της Ελλάδας στα χρόνια αυτά».
Δείτε ακόμη:
