«Πάντοτε κοιτούσα τον κόσμο και σκεφτόμουν τι μπορώ να κάνω περισσότερο. Που πάμε στη συνέχεια; Πώς μπορούμε να διορθώσουμε πράγματα; Και έτσι κοιτάζω συνεχώς τον κόσμο, γιατί υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν. Ο κόσμος υποφέρει. Και αυτοί που υποσχέθηκαν αλλαγή δεν έχουν βρει ακόμη τις απαντήσεις. Εχουμε αποτύχει ηθικά. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα.»
Ο τραγουδιστής, ηθοποιός, παραγωγός και ακτιβιστής Χάρι Μπελαφόντε, ο οποίος ξετρέλανε την Αμερική με την calypso μουσική του και άνοιξε νέα μονοπάτια για Αφροαμερικανούς ερμηνευτές, πέθανε στο σπίτι του στο Μανχάταν σε ηλικία 96 ετών, σύμφωνα με τους New York Times.
Ο Μπελαφόντε ήταν ένας πολυβραβευμένος ερμηνευτής του Μπρόντγουεϊ και ένας από τους πιο πετυχημένους τραγουδιστές της δεκαετίας του '50, ο οποίος έγινε ένας από τους πρώτους κορυφαίους μαύρους άνδρες καλλιτέχνες στο Χόλιγουντ. Αργότερα ασχολήθηκε με την παραγωγή θεατρικών ταινιών και τηλεοπτικών ταινιών.
Αφού υπηρέτησε στον πόλεμο, ο Μπελαφόντε άρχισε να πρωταγωνιστεί στη θεατρική σκηνή της Νέας Υόρκης. Ενας από τους πρώτους μέντορές του ήταν ο διάσημος μαύρος ηθοποιός, τραγουδιστής και ακτιβιστής Πολ Ρόμπεσον. Σπούδασε υποκριτική με τον Ερβιν Πισκάτορ και παρακολούθησε παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ με έναν άλλο νεαρό ηθοποιό, τον Σίντνεϊ Πουατιέ. Οπως και ο Πουατιέ, έτσι κι εκείνος, έπαιξε στο Harlem’s American Negro Theatre.
Πρώτα όμως άφησε το στίγμα του ως τραγουδιστής σε νυχτερινά κέντρα. Ο Μπελαφόντε ξεκίνησε την καριέρα του στο τραγούδι στο Royal Roost της Νέας Υόρκης, συνδυάζοντας ποπ και τζαζ, και έκανε τον πρώτο του δίσκο το 1949 στην Roost Records. Σύντομα ανέπτυξε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την αμερικανική λαϊκή μουσική. Εκανε το ντεμπούτο του στην RCA Records το 1954 με το «Mark Twain and Other Folk Favorites». Είχε ερμηνεύσει το ομότιτλο τραγούδι με τον κιθαρίστα Μίλαρντ Τόμας στο Μπρόντγουεϊ, για το οποίο κέρδισε και βραβείο Tony. Ο δίσκος του «Belafonte» του 1956, με παρόμοιο λαϊκό ρεπερτόριο, πέρασε έξι εβδομάδες στο Νο. 1.
Ολα αυτά οδήγησαν στο άλμπουμ του «Calypso», το οποίο αποδείχθηκε τεράστια επιτυχία. Το άλμπουμ του 1956 πυροδότησε μια τρέλα στην Αμερική για την calypso μουσική, πέρασε 31 εβδομάδες στο Νο. 1 και παραμένει ακόμα και σήμερα ένα από τα τέσσερα μακροβιότερα άλμπουμς στην κορυφή των chart στην ιστορία. Από εκεί βγήκε και μια από τις πιο γνωστές επιτυχίες του Μπελαφόντε, το «Banana Boat Song (Day-O)» που ήταν στην κορυφή του single chart για πέντε εβδομάδες. Ο Τιμ Μπάρτον χρησιμοποίησε το τραγούδι αυτό, αλλά και τo «Jump in the Line (Shake Senora)» στην ταινία του 1988 «Σκαθαροζούμης».
Δεν ήμουν ένας καλλιτέχνης που έγινε ακτιβιστής. Ημουν ένας ακτιβιστής που έγινε καλλιτέχνης. Από τότε που η μητέρα μου με δίδαξε, νιώθω την ανάγκη να πολεμήσω την αδικία όπου και να τη βλέπω με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ.»
Με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
Στο σόου του Νατ Κινγκ Κόουλ το 1956
Ηταν πολύ καλός φίλος με τον Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ και μια από τις πιο σημαντικές φωνές στο κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων της δεκαετίας του '60, ενώ αργότερα ξεκίνησε φιλανθρωπικές δραστηριότητες για λογαριασμό υπανάπτυκτων αφρικανικών εθνών.
Στενά συνδεδεμένος με τον Κινγκ, ο Μπελαφόντε παρείχε οικονομική υποστήριξη στον ηγέτη των πολιτικών δικαιωμάτων και την οικογένειά του. Χρηματοδότησε επίσης τους Freedom Riders και τη Συντονιστική Επιτροπή Μη Βίαιων Φοιτητών και ήταν βασικό πρόσωπο στην οργάνωση της ιστορικής Πορείας στην Ουάσιγκτον τον Αύγουστο του 1963.
Με την Ντόροθι Ντάντριτζ στο «Carmen Jones» το 1954
Με την Γκλόρια Γκρέιαμ και τον Ρόμπερτ Γουάιζ στα γυρίσματα του «Odds Against Tomorrow» του 1956
Τα μετέπειτα χρόνια, ο Μπελαφόντε παρέμεινε ειλικρινής όσο ποτέ, και οι απόψεις του μερικές φορές προκαλούσαν αντιδράσεις. Ηταν εχθρός του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ, αντιτάχθηκε στο κουβανικό εμπάργκο των ΗΠΑ και κατήγγειλε τη στρατιωτική εισβολή του Τζορτζ Μπους στο Ιράκ.
Του απονεμήθηκε το Kennedy Center Honor το 1989 και το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών το 1994. Ελαβε το ανθρωπιστικό βραβείο Jean Hersholt της Ακαδημίας Κινηματογράφου στην τελετή των Governors Awards τον Νοέμβριο του 2014.
Δείτε παρακάτω τον ευχαριστήριο λόγο του:
Δείτε εδώ τις δύο αξέχαστες σκηνές από τον «Σκαθαροζούμη» του Τιμ Μπάρτον με υπόκρουση Χάρι Μπελαφόντε:
