Οι ταινίες ανάμεσα στις σχέσεις παλαιστινίων και ισραηλινών τείνουν να αποτελέσουν κάτι σνα ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό είδος, προσπαθώντας να εξετάσουν δίχως προκαταλήψεις ή προκατασκευασμένες απόψεις έναν από τους πιο μπερδεμένους γόρδιους δεσμούς στην σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.
Κάποιες το κάνουν με μια μάλλον στρατευμένη ματιά, άλλες με μια «ανθρωπιστική» λογική όπως το πρόσφατο «Ανάμεσα...», και κάποιες δοκιμάζουν απλά να περιγράψουν την πολυπλοκότητα μιας καθημερινότητας που μοιάζει εκ των πραγμάτων αφύσικη και τραγική.
Το «Bethlehem» ανήκει σε αυτή την κατηγορία, αλλά δοκιμάζει να μιλήσει για το πως το πολιτικό αδιέξοδο, οι εχθροπραξίες το μίσος που καλλιεργείται δηλητηριάζει τις ζωές όχι μόνο των Παλαιστινίων αλλά και των Ισραηλινών. Τουλάχιστον όσων από τους τελευταίους, τις ζωές αφορά άμεσα η κατάσταση.
Οπως για παράδειγμα τους ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ που χρησιμοποιούν πληροφοριοδότες από την Παλαιστίνη προκειμένου να προβλέψουν και να αποτρέψουν δολοφονικές επιθέσεις στη χώρα τους. Το φιλμ χτίζει την ιστορία του πάνω στην σχέση ενός από αυτούς με τον νεαρό πληροφοριοδότη του που τυγχάνει αδελφός του αρχηγού μιας από τις επαναστατικές φράξιες των παλαιστινίων.
Και το κάνει δίχως να χρησιμοποιεί ευκολίες ή εύκολες λύσεις, δίχως να ωραιοποιεί ή να τείνει το δάχτυλο ρίχνοντας το φταίξιμο. Αντίθετα κάνει ότι μπορεί για να δείξει πόσο περίπλοκη μπορεί να είναι μια σχέση ανάγκης ή εξαναγκασμού όταν χτίζεται ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που στην πορεία ανακαλύπτουν πως θα μπορούσαν να έχουν μια εντελώς διαφορετική σχέση μεταξύ τους.
Θυμίζοντας αρκετά το «Omar» του Χανί Αμπού Ασάντ που είδαμε στις Κάννες, στον τρόπο που χτίζει την σχέση πληροφοριοδότη και πράκτορα και κρατώντας αποστάσεις από το να διαλέξει πλευρά, χρησιμοποιεί την γλώσσα ενός θρίλερ αγωνίας για να εξερευνήσει την πολύπλοκη πραγματικότητα των μηχανισμών τόσο της μια πλευράς όσο και της άλλης. Δείχνοντας από την μια το πως ο αγώνας των Παλαιστινίων για την ανεξαρτησία δεν είναι πάντα δίχως τις δικές του έριδες και παιχνίδια εξουσίας κι από την άλλη πως για τους περισσότερους Ισραηλινούς το Παλαιστινιακό είναι κάτι που κοιτάζουν απόλυτα μονοδιάστατα και μηχανικά, σαν ένα ακόμη κομμάτι μιας δουλειάς που πρέπει να γίνει.
Από αυτή την άποψη το «Bethlehem» είναι εξαιρετικά πολιτικό και πετυχημένο και την ίδια στιγμή είναι εξίσου απολαυστικό σαν ένα κομμάτι τεταμένου συναισθηματικά και ηθικά σινεμά, ένα θρίλερ «κατασκοπείας» για κάτι που δυστυχώς είναι απόλυτα αληθινό και επίκαιρο και γι αυτό ακόμη πιο έντονο και επώδυνο.
Δείτε ένα κλιπ από το φιλμ
Διαβάστε ακόμη:
