«Το λάτρεψα. Δεν έχω δει ποτέ τις δύο παλιότερες κινηματογραφικές εκδοχές του, αλλά η ταινία του Λούρμαν στέκεται ψηλότερα από την όμορφη αλλά περίεργα κενή εκδοχή με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και τη Μία Φάροου».
Κάπως έτσι ξεκινάει την κριτική του για τον «Υπέροχο Γκάτσμπυ» του Μπαζ Λούρμαν ο Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν, συγγραφέας του «Game of Thrones» στο προσωπικό του blog, ακολουθώντας τα χνάρια του Τζέιμς Φράνκο όπου έγραψε υπέρ της ταινίας στο βρετανικό VICE (διαβάστε την κριτική του εδώ).
«Οπτικά, αυτός ο Γκάτσμπυ είναι καταπληκτικός, κάτι που ακόμη και οι πιο σκληρές κριτικές εναντίον του δεν μπόρεσαν να μην παραδεχτούν. Δεν νομίζω ότι είναι σωστό να λέμε πως ζωντανεύει τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του '20, αφού αμφιβάλλω αν ήταν τόσο πολύχρωμη, θορυβώδης. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ονειρικό τοπίο, όλα είναι μεγάλα, πιο φωτεινά, πιο ηχηρά, πνιγμένα στη ζωή και το χρώμα... αλλά αυτό είναι ιδανικό, αφού ο Νικ Κάραγουεϊ κοιτάζει πίσω στη ζωή του και τα όνειρα είναι πάντα πιο έντονα από την πραγματικότητα, Οι Χρυσές Εποχές δεν είναι ποτέ τόσο Χρυσές όσο τις θυμόμαστε.»
«Οι ερμηνείες είναι επίσης καταπληκτικές. Η Ντέζι της Κάρι Μάλιγκαν με έκανε να καταλάβω την εμμονή του Γκάτσμπου με έναν τρόπο που η Μία Φάροου δεν κατάφερε ποτέ. Θα πάθαινα κι εγώ εμμονή. Το ομολογώ πως ήμουν επιφυλακτικός για τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Το μεγαλύτερο ελάττωμα του Γκάτσμπυ του Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν ο ίδιος ο Ρέντφορντ. Ενας υπέροχος ηθοποιός, σίγουρα, αλλά πάρα πολύ όμορφος, χαρισματικός, σίγουρος για τον εαυτό του και κυρίαρχος σε κάθε σκηνή που έπαιζε, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν ένας από τους "χρυσούς ανθρώπους" που ο Τζέι Γκάτσμπυ προσπαθεί απελπισμένα να γίνει. [...] Φοβόμουν πως και στην εκδοχή του Λούρμαν θα είχαμε το ίδιο πρόβλημα. Μου άρεσε ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο από την πρώτη στιγμή που τον είδα στο "Γρήγορη και Θανάσιμη" (μια ένοχη απόλαυση), αλλά στον "Τιτανικό" και σε όλους αυτούς τους μεγάλους ρόλους είναι σίγουρος για τον εαυτό του, όμορφος, με μια σιγουριά που αποκαλύπτει πως ξέρει ποιος είναι και δεν έχει αμφιβολίες και φόβους, το αντίθετο δηλαδή από τον Γκάτσμπυ. Ο Λεονάρντο που ήξερα δεν ήταν εκεί. Αυτός είναι ένας νέος, ώριμος Λεονάρντο, όπως δεν τον έχω ξαναδεί ποτέ και κάνει μια υπέροχη στροφή στην καριέρα του. Υπάρχει μόνο ο Γκάτσμπυ που προσπαθεί τόσο πολύ, ονειρεύεται τόσο σαρωτικά... Στο τέλος, μου ράγισε την καρδιά με τον ίδιο τρόπο που το κάνει και το βιβλίο κάθε φορά που το διαβάζω, όπως την πρώτη φορά που το διάβασα πίσω στη δεκαετία του '70.»
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» που παίζεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 16 Μαΐου και θυμηθείτε όλα όσα δήλωσαν οι συντελεστές του στη συνέντευξη Τύπου του 66ου Φεστιβάλ Καννών όπου η ταινία προβλήθηκε στην έναρξη της διοργάνωσης.
