To να προσπαθήσεις να αναλύσεις όλο το περιστατικό γύρω από τη Viilage - την απόφαση της να αποσύρει διαφήμισή της από ελληνικό ειδησεογραφικό (ο Θεός να το κάνει) site λόγω ομοφοβικού άρθρου και την μετά από λίγες μέρες «άτακτη» υπαναχώρησή της - είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις τι συμβαίνει σε αυτήν την χώρα εδώ και δεκαετίες υποκρισίας.
Ναι, είναι ίσως αλήθεια πως βιαστήκαμε να επικροτήσουμε την κίνηση μιας μεγάλης εταιρείας που με μια ρηξικέλευθη απόφαση ίσως να βοηθούσε στην ελάχιστη συνειδητοποίηση πως μερικές φορές είναι καλό να βάζεις μια τελεία σε φαινόμενα όπως τον ρατσισμό, την ομοφοβία και άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις - ειδικά σε μια χώρα που αρνείται πεισματικά να ψηφίσει νόμο για τη ρητορική μίσους, αφήνοντας ελεύθερους ιερείς, σύγχρονους γραμματείς και φαρισαίους, νομιμοποιημένους ναζιστές και ανυπόγραφους καλοθελητές να σπέρνουν ανενόχλητοι το μίσος τους για τις μειονότητες.
Και ίσως και τώρα βιαζόμαστε να χαρούμε με αυτό που επικρατεί στα social media και είναι η αρχή ενός μποϋκοτάζ στη Village - που αρχίζει να παίρνει και διεθνείς διαστάσεις - ως ελάχιστη αντίδραση απέναντι σε μια κίνηση που δεν μπορεί παρά να σου προκαλέσει μια απέραντη θλίψη, ειδικά όταν συνοδεύεται από απολύσεις «υπευθύνων» που λειτουργούν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι (αν δεχτούμε ότι η απόλυση του υπεύθυνου του γραφείου τύπου της εταιρίας σχετίζεται με το συγκεκριμένο περιστατικό) και από εκατέρωθεν επιστολές ανάμεσα στο εν λόγω site και τη Village, που πραγματικά θα προτιμούσαμε να μην είχαμε διαβάσει ποτέ.
Το πιο λυπηρό στην όλη υπόθεση είναι, όμως, φυσικά το γεγονός πως η κατάληξη αυτή δεν ήταν μια έκπληξη.
Ηδη από την πρώτη ανακοίνωση της Village είχαμε εκφράσει - μαζί με τον ενθουσιασμό μας - και την ματαιότητα του όλου πράγματος, αφού σε μια Ελλάδα που δεν έχει ιδέα από το τι σημαίνει κοινή λογική δεν θα μπορούσε παρά ένα τέτοιο περιστατικό να είναι αποσπασματικό και εφήμερο και κανείς δεν είχε πιστέψει πως η Village θα «έκοβε» συγκεκριμένα sites για τη διαφήμισή της ή ότι το εν λόγω site θα είχε την ευαισθησία να απαντήσει με κάτι πιο κομψό από αυτό εδώ (διαβαστε το με δική σας ευθύνη γιατί μπορεί να σας πιάσει αηδία).
Οπως ακριβώς και το μποϋκοτάζ στα Village θα είναι το ίδιο εφήμερο και αποσπασματικό, αφού γρήγορα θα ξεχαστεί, όπως πολλά πράγματα στην Ελλάδα των γρήγορων ταχυτήτων και της μνήμης του χρυσόψαρου.
Το νόημα, ωστόσο, δεν βρίσκεται εκεί. Ή τουλάχιστον δεν βρίσκεται μόνο εκεί. Αν η Village είναι μια ομοφοβική εταιρεία (και δεν είναι η μόνη) και ανέχεται από το οποιοδήποτε site - χωματερή να της απευθύνει την ερώτηση «Είστε υπέρ της προκλητικής έκθεσης των συναισθηματικών εκδηλώσεων των ομοφυλοφίλων σε δημόσιους χώρους;» χωρίς να απαντά κάτι για να δηλώσει την αντίθεσή της με μια καταφανώς ρατσιστική συμπεριφορά, είναι ένα θέμα.
Το άλλο - και σαφώς σημαντικότερο - θέμα είναι πως την ίδια στιγμή που όλοι «κράζουν» τη Village, περιμένουν διακαώς να δούνε μερικές από τις ταινίες της που θα κυκλοφορήσουν μέσα στο φθινόπωρο.
Και η λύση δεν είναι σίγουρα να μην πας σινεμά, αλλά ίσως αυτή η μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει (και που φυσικά από trending topic και επιθετικό μποϋκοτάζ έχει καταλήξει ήδη σε... ανέκδοτα που πλημμυρίζουν το ίντερνετ) να οδηγήσει επιτέλους σε μια συνειδητοποίηση πως αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει ποτέ, αν πριν δεν αλλάξουμε όλοι μας.
Tags: VILLAGE
