Η πρώτη του μικρού μήκους «Μου Ζήτησες να Περιμένω», βραβευμένη στο φεστιβάλ Δράμας, ήταν ένα ντοκιμαντέρ για την ρουτίνα των μοναχών στην μονή Αγίου Ιωάννη προδρόμου και τον τρόπο που το τοπίο και η αρχιτεκτονική του περιβάλλοντα χώρου επηρεάζουν την καθημερινότητά τους.
Η «Δύση» η ιστορία ενός 13χρονου αγοριού που μεγαλώνει στη Ρόδο δίπλα στη γιαγιά και τον ετοιμοθάνατο παπού του, συμμετείχε το 2010 στο φεστιβάλ του Ρότερνταμ. Εχοντας μόλις ολοκληρώσει μια ακόμη μικρού μήκους το «Αποστάσεις», ο Γρηγόρης κάνει το αποφασιστικό βήμα προς την μεγάλου μήκους.
Η ταινία του θα λέγεται «Λιγνίτης» κι όπως εξηγεί ο ίδιος «είναι μία ιστορία για δύο αδέρφια που μεγαλώνουν στα χωριά γύρω από τα λιγνιτωρυχεία της Κοζάνης. Όταν χάνουν τον πατέρα τους, ο μεγάλος αδερφός αναγκάζεται να πάρει την θέση του. Η ιδέα ξεκίνησε πριν από 4-5 χρόνια διαβάζοντας ένα άρθρο πάνω στα ορυχεία. Η περιοχή, πρώην κτηνοτροφική, έχει τώρα πια γίνει ένα από τα πιο μολυσμένα σημεία στην Ευρώπη. Τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή είναι αμέτρητα και το ακόμα πιο σπαρακτικό της υπόθεσης είναι η αντιμετώπιση από την ΔΕΗ είναι απαράδεκτη».
Για τον ίδιο, το βρώμικο, φτωχό ενεργειακά ορυκτό του τίτλου δίνει κάτι παραπάνω από το (μαύρο) χρώμα στην καθημερινότητα των ηρώων του. «Για μένα ο λιγνίτης είναι η βάση της, ουσιαστικά ανύπαρκτης, βιομηχανίας της Ελλάδας» λέει. Είναι ένα υλικό βρώμικο με μεγάλες απώλειες ενέργειας με μόνο του πλεονέκτημα την χαμηλή του τιμή. Αυτό το υλικό μου θυμίζει πολύ το ποιοι είμαστε, το πόσο κοπιάζουμε καθημερινά για τα βασικά, το πόσο ελάχιστα παραγωγικοί είμαστε».
Το σενάριο είναι γραμμένο από την Εφη Γαβρήλου και την παραγωγή έχει αναλάβει η Μαρία Τσίγκα οι οποίες όπως λέει ο σκηνοθέτης «πίστεψαν στην δυναμική της ιστορίας την οποία έχουμε αναπτύξει ομαδικά από μηδέν».
Οσο για την συμμετοχή του στο Cinelink του Σαράγεβο, (όπου θα βρεθεί ένα ακόμη Ελληνικό σχέδιο το «A Blast» του Σύλλα Τζουμέρκα) ο Γρηγόρης Ρέντης ελπίζει ότι θα «δώσει μία ώθηση για να ξεκινήσουμε την προπαραγωγή της ταινίας και να βρούμε κάποια χρήματα με τα οποία θα μπορέσουμε να την κάνουμε πραγματικότητα. Είναι μία κοινωνικοποίηση του σεναρίου που πάντα σε κάνει να αμφιβάλεις, να ελπίζεις, να βρίσκεις ιδέες. Ελπίζω ότι θα είναι, πάνω από όλα, μία δημιουργική εμπειρία».
