Ενα σινεμά με λόγο ύπαρξης
Το σινεμά είναι ο καλύτερος καθρέφτης των αγώνων της ανθρωπότητας. Ναι, βλέπεις έναν άλλο κόσμο στην οθόνη, αλλά είσαι κομμάτι του. Όλοι είμαστε κομμάτι του. Αυτός είναι ο κόσμος μας.Για να είμαι ειλικρινής δεν κατανοώ το σινεμά. Το χρησιμοποιώ απλά σαν εργαλείο προκειμένου να διερωτηθώ και να κατανοήσω τη ζωή. Ξέρω να χρησιμοποιώ την κάμερα, ξέρω να τοποθετήσω τα φώτα, να καθοδηγήσω τους ηθοποιούς, να χτίσω μια αφήγηση, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να κατανοήσω το σινεμά.Το σινεμά απαιτεί θυσίες κι αν το είσαι έτοιμος να τις κάνεις για χάρη του, μπορείς να σπρώξεις την κατανοήση σου για την ζωή μακρύτερα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το κάνεις. Αν δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, θα σταματούσα να κάνω ταινίες και θα γινόμουν αγρότης. Θέλω να κάνω ένα σινεμά υπεύθυνο, μέσα από το οποίο προσπαθώ να προσφέρω κάτι, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, στην ανθρωπότητα. Μπορεί να μην φτάνει σε πάρα πολλούς ανθρώπους, αλλά νιώθω ότι χρειαζόμαστε ένα τέτοιο σινεμά, το οποίο προσπαθεί να κατανοήσει την ανθρώπινη ύπαρξη και την ανθρώπινη φύση. Ενα τέτοιο σινεμά υφίσταται κι έχει ακόμη λόγο ύπαρξης.
Βάζοντας μια χώρα στον χάρτη
Με κάποιο τρόπο το κοινό της δύσης αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μια χώρα που λέγεται «Φιλιππίνες». Κι ότι γίνεται ακόμη ένας αγώνας εκεί μετά από τετρακόσια χρόνια που η χώρα σφαγιάστηκε από τους Ισπανούς και τους Γιαπωνέζους. Δεν απογοητεύομαι από το ότι η πλειοψηφία των θεατών των ταινιών μου βρίσκεται στη Δύση. Η γνώση της κατάστασης στην χώρα μου δημιουργεί μια δυναμική. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ακόμη κι αν οι ίδιες οι ταινίες μου δεν το κατορθώσουν στην ώρα τους, ο απόηχος τους θα φτάσει στην χώρα μου. Αυτο που μπορώ να κάνω είναι να γυρίζω ταινίες. Κι αν αυτές προβάλλονται, οι ταινίες ακούγονται. Το σινεμά είναι μια παγκόσμια γλώσσα. Δημιουργείς και κάποιοι άνθρωποι θα προσέξουν τις ταινίες σου, κάποιοι άνθρωποι θα τις δουν. Εχω ακόμη πίστη στο σινεμά. Πιστεύω ακόμη ότι μπορεί να φέρει μια αλλαγή. Ναι πιστεύω στο σινεμά. Είναι η δική μου εκκλησία.
Διαβάστε αναλυτικά: Flix it στη Στέγη #4: «H Γυναίκα που Εφυγε», του Λαβ Ντίαζ, έρχεται στην Αθήνα
Η αίσθηση μιας ευθύνης
Η νοοτροπία μου είναι βαθιά Φιλίπινέζικη. Πιστεύω στην μοίρα. Οτι είναι να συμβεί θα συμβεί. Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι να προσφέρω ότι μπορώ στους κατοίκους της χώρας μου, στην κουλτούρα μου. Γι αυτούς κάνω ταινίες και θέλω να συνεχίσω να κάνω ταινίες για τους δικούς μας αγώνες. Τα παιδιά μου βρίσκονται στην Αμερική, θα μπορούσα εύκολα να πάω εκεί, ή να φύγω στην Ευρώπη. Αλλά ο δικός μου τόπος είναι οι Φιλιππίνες. Δεν μπορώ να της γυρίσω την πλάτη, είναι η δική μου ευθύνη.
Μια συνεχής περιπλάνηση
Μου αρέσει να περιπλανιέμαι, να χαρτογραφώ την χώρα μου, θα έλεγα ότι όντως αυτό κάνω. Πολοί Φιλιππινέζοι σκηνοθέτες κινηματογραφούν στην Μανίλα ή τα προάστια άλλοι ταξιδεύουν κι αναζητούν καινούρια μέρη. Μερικές φορές μπορεί να ανακαλύψω έναν τόπο και να μην έχω μια ιστορία να πάω γι’ αυτόν. Τότε συχνά μένω εκεί μέχρι να βρω μια ιστορία που θα του ταιριάζει.
Οταν ο Λαβ συνάντησε την Τσάρο
Η Τσάρο Σάντος είχε σταματήσει να κάνει ταινίες για πολλά χρόνια καθώς ήταν επικεφαλής ενός μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού. Ηξερα ότι είχε αποσυρθεί όταν την συνάντησα κατά τύχη σε ένα τραπέζι όπου καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον και την ρώτησα αν θα ήθελε να κάνει ξανά σινεμά. Μου απάντησε πως θα το ήθελε πολύ και κάπως έτσι ξεκινήσαμε να κουβεντιάζουμε για τη «Γυναίκα που Εφυγε». Συνέβη εντελώς φυσικά και πολύ απλά ήξερα, ότι αυτή η νουβέλα του Τολστόι ήταν ιδανική για εκείνη. Δυο μήνες αργότερα ξεκινήσαμε να γυρίζουμε και μετά από ένα μήνα είχαμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα. Ήμασταν ένα μικρό συνεργείο πέντε ή εφτά άνθρωποι κατά περιόδους και καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο, είχαμε το ίδιο όραμα. Η Τσάρο Σάντος είναι μια πολύ ταπεινή γυναίκα. Ακόμη κι αν ζει με έναν μπουρζουά τρόπο, όταν παίζει θα μπορούσε να μένει στον δρόμο, στα βουνά, στην βροχή, κάτω από τον καυτό ήλιο. Οταν παίζει, είναι μόνο ηθοποιός.
Διαβάστε ακόμη: H «Γυναίκα που Εφυγε» και ο ξανακερδισμένος χρόνος του Λαβ Ντίαζ**
Ενας μεγάλος κενός χώρος
H αφηγηματική πλευρά της δουλειάς μου χρωστάει πολλά στην ρωσική λογοτεχνία , στον τρόπο που έχουν να χτίζουν ιστορίες. Ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφσκι με έχουν επηρεάσει βαθιά. Το έργο τους έχει τόσα κενά, τόσο ελεύθερο χώρο, που αν ήσουν ένας σύγχρονος επιμελητής πιθανότατα θα έκοβες το «Πόλεμος και Ειρήνη» στο μισό του όγκου του. Αλλά ως αναγνώστης δεν μπορείς να σβήσεις αυτά κενά γιατί είναι σημαντικά. Δίνουν νόημα σε ολόκληρο το έργο. Και νομίζω ότι το σινεμά μου είναι κάπως έτσι. Υπάρχει πολύς ανοιχτός χώρος, αλλά δεν μπορείς να τον αφαιρέσεις.
Η «Γυναίκα που Εφυγε» θα προβληθεί για πρώτη και μοναδική φορά στην Ελλάδα (αφού δεν έχει εξασφαλίσει διανομή) στις 15 Μαρτίου 2017 στην Κεντρική σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Μοντάζ, Διεύθυνση φωτογραφίας και Παραγωγή: Λαβ Ντίαζ / Χώρα: Φιλιππίνες / Γλώσσα: Φιλιππινέζικα / Πρωταγωνιστούν: Τσάρο Σάντος-Κόνσιο, Τζον Λόιντ Κρουζ, Μάικλ ντε Μέσα / Πρώτη προβολή στην Ελλάδα: 15 Μαρτίου 2017 / Διοργάνωση: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Flix.gr / Η Fischer, η πιο σινεφίλ μπίρα, είναι χορηγός στο «Flix it στη Στέγη» και μας συντροφεύει απολαυστικά με τη γεύση της.
Πληροφορίες
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Συγγρού 107
Πληροφορίες: 210 900 5 800
15 Μαρτίου 2017 | 19:30
Κεντρική Σκηνή
Διάρκεια: 3 ώρες και 46 λεπτά
Κατάλληλη για θεατές 15+
Εισιτήρια
Κανονικό: 7 €
Μειωμένο, Φίλος ή Μικρή Παρέα (5-9 άτομα): 6 €
Μεγάλη Παρέα (10+ άτομα): 5 €
ΑΜΕΑ, Συνοδός ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 €
Ομαδικές κρατήσεις στο groupsales@sgt.gr
Γραμμή εισιτηρίων
Τ.: 210 900 5 800
ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-21:00
Γραμμή Φίλων της Στέγης
Τ.: 213 017 8200
ΔΕ-ΚΥΡ 09:00-20:00
