Το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Tribeca έριξε την αυλαία του για φέτος με μία ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια του «Βασιλιά της Κωμωδίας» (1983). Μπορεί, τρεις δεκαετίες μετά, η διαχρονική ταινία που κοιτά με κατάμαυρο φλέγμα την εμμονή με τη δημοσιότητα να άξιζε έτσι κι αλλιώς το χειροκρότημα του κοινού, αυτό όμως που έκλεψε την παράσταση διαδραματίστηκε όταν άναψαν τα φώτα.
Μάρτιν Σκορσέζε, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζέρι Λούις επί σκηνής για να δεχτούν ερωτήσεις από τους τυχερούς θεατές στην αίθουσα!
Ο Σκορσέζε πήρε το λόγο πρώτος για να μιλήσει για το πώς προέκυψε η ιδέα της ταινίας από το σενάριο του Πολ Ζίμερμαν αλλά και την ψύχωση του Σκορσέζε με την αμερικανική late-night τηλεόραση. «Σ' αυτή χρωστάμε ταλέντα όπως τον Λένι Μπρους ή άλλους κωμικούς στους οποίους δεν είχαμε πρόσβαση για να ανακαλύψουμε. Αυτός ο κόσμος ήταν πολύ δικός μου. Για αυτό και οι χαρακτήρες της ταινίας είναι κομμάτι του..»
Ο Ντε Νίρο μίλησε για την προσωπική του προετοιμασία. Πώς ο Σκορσέζε τον έβαλε να εμφανίζεται αιφνιδιαστικά σε stand up παραστάσεις και να ανεβαίνει στη σκηνή. «Δούλεψα με κωμικούς όπως ο Ρίτσαρντ Βέλτζερ και ο Ρόμπιν Γουίλιαμς για να βρω το χαρακτήρα...»
Δεν τον βρήκε όμως εκεί, αλλά στη βιτρίνα ενός καταστήματος με ρούχα στην λεωφόρο Μπρόντγουεϊ: το κόκκινο κουστούμι που φοράει ο ήρωάς του έδωσε το έναυσμα στον Ντε Νίρο για να συλλάβει πώς θέλει να τον ερμηνεύσει.
«Η κούκλα της βιτρίνας που φορούσε το κουστούμι είχε το μουστάκι, το ύφος, το πουκάμισο, τo κόκκινo παπιγιόν. Κοιταχτήκαμε με τον Μάρτιν και είπαμε: αυτό είναι!» θυμάται ο Ντε Νίρο.
Σκορσέζε και Ντε Νίρο πέρασαν ώρες ανάμεσα σε κοινό που περίμενε τους κωμικούς για ένα αυτόγραφο, κρατώντας σημειώσεις που παρέδιδαν στον Ζίμερμαν. Ο Ντε Νίρο αυτοσχεδίαζε, άλλαζε το κείμενο, παρέδιδε μονολόγους μέχρι να βρει τι θα χρησιμοποιήσει.
Ο Σκορσέζε ομολογεί ότι τα γυρίσματα ήταν βασανιστικά: «Κάναμε πολλές λήψεις - 25 με 35 τη φορά. Απλά για να βρούμε πώς πρέπει να ειπωθεί η κάθε ατάκα. Εκατομμύρια μέτρα φιλμ! Κάπου βρίσκεται όλο αυτό που έχει κοπεί - όπως μία σκηνή ανάμεσα στον Ντε Νίρο και την Νταϊάν Αμποτ.
«Ηταν μία σκηνή που την παίρνω τηλέφωνο και έρχεται στο διαμέρισμά μου. Μία πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή η οποία δεν μαζευόταν μετά έπρεπε να κοπεί όλη. Αλλά είναι από αυτές τις σκηνές που έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το κοινό που θέλει να δει extra υλικό...»
Ο Τζέρι Λούις πήρε το λόγο για να αποκαλύψει πώς του έγινε η πρόταση να παίξει στην ταινία: «Με πήρες τηλέφωνο Μάρτι και απλά σου είπα ότι θα πήγαινα μέχρι την άκρη του κόσμου για σένα. Σου είπα να μου στείλεις το σενάριο - αν και δεν το χρειαζόμουν γιατί έτσι κι αλλιώς θα σκότωνα για να δουλέψω με τον Μάρτιν Σκορσέζε!»
«Κι εγώ ενθουσιάστηκα!» συμπλήρωσε ο Σκορσέζε. «Ο Λούις δεν είναι απλά ένας εξαιρετικός κωμικός. Είναι καταπληκτικός παρουσιαστής, σκηνοθέτης, οικοδεσπότης σε σόου, performer... τα έχει όλα! Ηταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να παίξει τόσο αυθεντικά το ρόλο!»
Ο Λούις, ο οποίος τόνισε ότι ακόμα και σ' ένα δράμα «η κωμωδία οφείλει να είναι ειλικρινής», αποκάλυψε ότι υπήρξαν σκηνές αυτοσχεδιασμού που τον αιφνιδίασαν στην αρχή. «Οταν ο Ντε Νίρο έρχεται στο εξοχικό μου, 9 με 10 λεπτά πρόζας, ήταν όλα αυτοσχεδιασμός. Ετσι βγήκε η ατάκα για το Χίτλερ ''ο άνθρωπος έκανε ένα λάθος!'' Ολα ήταν όσο έπρεπε άβολα για να βγει η σκηνή...»
Ο Σκορσέζε ομολόγησε ότι ξέχασε να φωνάξει «cut» γιατί γελούσε τότο υστερικά πίσω από την κάμερα.
«Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας» είχε αγνοηθεί από τα Οσκαρ όπου δεν είχε ούτε μία υποψηφιότητα, είχε κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών και είχε κερδίσει μόνο ένα BAFTA για το σενάριο και το βραβείο των Κριτικών του Λονδίνου ως καλύτερη ταινία του 1983.
