Κάρλοβι Βάρι 2014: Εκλεκτικές κινηματογραφικές γεύσεις στο «Cannibal» του Μανουέλ Μαρτίν Κουένκα

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως η αισθητική αρτιότητα της ταινίας του Κουένκα, ο κομψός, συγκρατημένος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει μερικές αληθινά σκληρές πράξεις, μοιάζουν σαν να δίνουν άφεση στον ήρωά του, κάνοντάς τον να μοιάζει λιγότερο αποτρόπαιος απ΄όσο θα περίμενε κανείς να είναι κάποιος που σκοτώνει ανθρώπους για να τραφεί.

Ομως ο Κάρλος, ένας γοητευτικός, πάντα άψογα ντυμένος ράφτης στην Γρανάδα, που παραμένει αινιγματικός και μοναχικός σε όλη την διάρκεια της ζωής του και που η μοναδική του σχέση που ξεπερνά τα τυπικά μιας κοινωνικής γνωριμίας είναι με την ηλικιωμένη κεντήστρα του, είναι ένας χαρακτήρας που δεν περιγράφεται εύκολα με ένα ή δύο μόνο επίθετα.

Ναι μπορεί να σκοτώνει, να τεμαχίζει στην ερημική καλύβα του και στη συνέχεια να γεύεται στο σπίτι του την σάρκα των θυμάτων του με ένα ποτήρι καλό κρασί, όμως μοιάζει δύσκολο να τον χαρακτηρίσεις «τέρας». Οχι γιατί οι πράξεις του δεν είναι φρικτές, ή γιατί ο σκηνοθέτης του προσπαθεί να τις δικαιολογήσει, μα κυρίως γιατί μέσα από την εξαιρετική ερμηνεία του Αντόνιο ντε λα Τόρε και το γεμάτο αποσιωπητικές ελλείψεις σενάριο, αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει κάτι πιο βαθύ στην ψυχοσύνθεσή του, που έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις διατροφικές του συνήθειες.

Κάτι που θα φτάσει στα όριά του, όταν η αδελφή ενός από τα θύματά του (μια κοπέλας που έμενε σε ένα γειτονικό σπίτι και κατέληξε στο ψυγείο του), θα φτάσει ως εκείνον, αναζητώντας τα ίχνη της. Η συνάντηση μαζί της θα κάνει τον Κάρλος να διερωτηθεί για την φύση του, τις πράξεις του, την ίδια του την ζωή, τις δυνάμεις που είναι πέρα από τον έλεγχό του.

Κι ο Κουένκα θα κινηματογραφήσει αυτή του την ταλάντευση με την ίδια συγκράτηση και τον μετρημένο μινιμαλισμό με τον οποίο χειρίζεται κάθε πτυχή της ταινίας, από την σκιαγράφηση των χαρακτήρων μέχρι την απεικόνιση της βίας. Αντίθετα απ΄ότι θα περίμενε κανείς όμως, η αυστηρή, γεωμετρική δομή του φιλμ καθόλου δεν αφαιρεί από την δύναμή του, αντίθετα διατηρεί από την αρχή ως το τέλος μια υπόγεια ένταση και μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που σε κρατά συνεχώς στην άκρη της καρέκλας σου.

Ετσι το «Cannibal» προβάλει σαν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ισπανικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, μια παραβολή για τα όσα τρέφουν το σκοτάδι μέσα μας και μια αξιοπρόσεκτη αισθητική μα και συναισθηματική άσκηση για την γοητεία του κακού, την υφή και την υπόστασή του και ίσως ακόμη, την παρεξηγημένη φύση του...

Το Flix βρίσκεται στο 49ο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και σας μεταφέρει καθημερινά όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις σκοτεινές αίθουσες..