Η Conde Nast αποφάσισε να αφιερώσει ειδική έκδοση του ιταλικού Vanity Fair στο Μιλάνο ζητώντας από 64 προσωπικότητες της μόδας, της τέχνης, των επιχειρήσεων και των δημόσιων οργανισμών, καθώς και από πολίτες να μιλήσουν για τη σχέση τους με την πόλη και για το πώς αντιμετωπίζουν αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
Από τον Λούκα Γκουαντανίνο μέχρι τον Τζιόρτζιο Αρμάνι και από την Ορνέλα Βανόνι μέχρι τον Μαουρίτσιο Κατελάν, οι ιστορίες όλων για το Μιλάνο θυμίζουν τη λάμψη μιας πόλης που σήμερα είναι άδεια - όπως και όλη η Ιταλία που βρίσκεται πλέον με κυβερνητική απόφαση σε καραντίνα.
Διαβάστε ακόμη: Τι αναβάλλεται ή ακυρώνεται στον κόσμο του σινεμά, εξαιτίας του κοροναϊού
«Με αυτό το τεύχος σε αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη εποχή για το Μιλάνο, την περιοχή της Λομβαρδίας, αλλά και ολόκληρη τη χώρα, θέλαμε να απεικονίσουμε το πιο αυθεντικό πνεύμα της πόλης, ριζωμένο στην πειθαρχία, την ορθολογική σκέψη, την αυστηρότητα και την αίσθηση της κοινότητας, κλειδί για την καταπολέμηση και την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης», δήλωσε ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Σιμόνε Μαρκέτι.
Το ειδικό τεύχος κυκλοφορεί στις 24 Μαρτίου και θα διανέμεται δωρεάν.
Διαβάστε εδώ την εξομολόγηση του Λούκα Γκουαντανίνο:
«Εφτασα στο Μιλάνο για πρώτη φορά όταν ήμουν δεκαέξι ετών, το 1987. Για μένα όπως και για πολλούς σινεφίλ ήταν ήδη η πόλη με τις συμβολικές τοποθεσίες που ξεκινούσαν από τον Αντονιόνι. Ηρθα για τα Χριστούγεννα με τον καλύτερό μου φίλο. Η οικογένεια της μητέρας του ήταν από το Μιλάνο. Ημουν ευπρόσδεκτος, μισός Αραβας, μισός από το Παλέρμο, με μια φιλοξενία που ποτέ δεν είχα βιώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, με ανοιχτή περιέργεια και με σχολαστική τραχύτητα. Δύο χαρακτηριστικά που με έκαναν να νιώθω ενήλικος και ενδιαφέρων. Αυτά παραμένουν για μένα οι μεγάλες ιδιότητες του Μιλάνο, της πόλης που υιοθέτησα, του τόπου που με καλωσορίζει κάθε μέρα με ειλικρίνεια χωρίς υποκρισία. Στη συνέχεια, υπάρχουν τα αναγνωρισμένα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του εικοστού αιώνα, οι αυλές, τα πανεπιστήμια, οι εμπορικές μεταφορές, οι μολύνσεις, η πνευματική ζωή. Και αν και το Μιλάνο είναι η πόλη των χειρότερων φιλελεύθερων δικαιώματων, παραμένει πάντα ένας τόπος ριζικής ελπίδας για τη μη φιλελεύθερη Αριστερά».
