Είναι άδικο να χαρακτηρίζεις το «Vertigo» ως την καλύτερη ταινία όλων των εποχών απλά και μόνο επειδή έτσι αποφάσισαν - σε ένα γύρισμα της τύχης - όσοι ψήφισαν στο μεγάλο δημοψήφισμα του Sight & Sound το 2012, κατεβάζοντας από την πρώτη θέση τον «Πολίτη Κέιν» του Ορσον Γουελς.
Το «Vertigo» ήταν έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια, η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, ένα καθαρό κινηματογραφικό αριστούργημα που μέσα στην technicolor μεγαλειότητα του κατάφερε να χωρέσει ολόκληρη την (ηδονοβλεπτική) ιστορία του σινεμά, κάθε πιθανή ψυχαναλυτική ερμηνεία των αρχέγονων εμμονών του ανθρώπινου είδους, μια ιστορία μυστηρίου από αυτές που κάθε φορά που τη βλέπεις ξαφνιάζεσαι από τις ανατροπές της και ένα love story ικανό να εξηγήσει μια για πάντα τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να ερωτεύεται τόσο ώστε να νικήσει τον ίδιο τον θανάσιμο φόβο του.
Χρειάστηκαν βέβαια αρκετά χρόνια, μερικοί εμπνευσμένοι θεωρητικοί του σινεμά και φυσικά η nouvelle vague για να αποκατασταθεί η τιμή μιας ταινίας που όταν βγήκε στις αίθουσες, το 1958, θεωρήθηκε υπερβολικά μεγάλη, υπερβολικά απίθανη, δυσνόητη, μια «τραβηγμένη από τα μαλλιά ανοησία» (όπως είχε γράψει με την έξοδό του το New Yorker) και η λιγότερο απολαυστική από τα πριν και μετά το «Vertigo» σερί του Αλφρεντ Χίτσκοκ. O ίδιος ο Χίτσκοκ (στις διάσημες συνεντεύξεις του για τον Φρανσουά Τριφό) είχε δηλώσει πως είναι μια από τις αγαπημένες του ταινίες αν και με επιφυλάξεις (είχε πάντα πρόβλημα με το γεγονός πως ο Τζέιμς Στίουαρτ ήταν 50 ετών και πολύ μεγάλος για να γίνει το ερωτικό αντικείμενο μιας 25χρονης, όσο ήταν η Κιμ Νόβακ το 1958), ενώ η σύζυγος του Αλμα (όπως δήλωνε για χρόνια ο Χίτσκοκ) μισούσε το «Vertigo» από τη στιγμή που το είδε για πρώτη φορά στο σινεμά.
Η δεύτερη ευκαιρία για το «Vertigo» δόθηκε το 1983, όταν μετά από δέκα χρόνια που ήταν αποσυρμένο (ανήκει στις πέντε ταινίες που τα δικαιώματα ήταν αποκλειστικά του Χίτσκοκ - οι άλλες είναι ο «Ανθρωπος που Ηξερε Πολλά», το «Σιωπηλός Μάρτυρας», η «Θηλειά» και το «The Trouble With Harry»), βγήκε στις αίθουσες για να γίνει μια από τις πιο εμπορικές ταινίες των 80s και να συλλέξει μερικές από τις καλύτερες κριτικές για ταινία του βρετανού μετρ του τρόμου. Από τότε και μέχρι σήμερα δεν λείπει ποτέ από καμία λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
O Χίτσκοκ μαζί με την Κιμ Νόβακ στα γυρίσματα του «Vertigo»
Το 66ο Φεστιβάλ Καννών θα προβάλλει το «Vertigo» σε αποκατεστημένη κόπια στην επέτειο των 55 χρόνων του και γι' αυτό το λόγο έχει ως τιμητική καλεσμένη του την 80χρονη Κιμ Νόβακ, για να παρουσιάσει την ειδική βραδιά. Σε μια από τις συνεντεύξεις της στον Ρότζερ Εμπερτ το 1996 με αφορμή την επανέκδοση της ταινίας, η Νόβακ (που αντικατέστησε την Βέρα Μάιλς για το διπλό γυναικείο ρόλο στο «Vertigo») είχε δηλώσει τα εξής για τη σχέση της με τον Χίτσκοκ:
«Το να δουλεύεις με τον Χίτσκοκ ήταν μια παράξενη εμπειρία, γιατί δεν κατάλαβα ποτέ αν με συμπαθούσε. Δεν καθίσαμε ποτέ να φάμε ή να πιούμε ένα τσάι, εκτός από ένα δείπνο με όλο το καστ στο οποίο είχα αργήσει και ενώ δεν ήταν λάθος μου νομίζω πως πίστευε πως το έκανα για να κάνω είσοδο ως σταρ, κάτι που μου κράτησε σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. Δεν μου μίλησε ποτέ για το σκέφετεται για την ερμηνεία μου. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο αυτοβιογραφική ήταν η ταινία για τον ίδιο. Το μόνο που ξέρω έιναι ότι μου έδωσε απεριόριστη ελευθερία να χτίσω το χαρακτήρα μου, αλλά ήταν πάρα πολύ αυστηρός λέγοντας μου συνέχεια πως να κινούμαι, που να στέκομαι, τι να κάνω.»
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών που ξεκινάει στις 15 Μαΐου.
