Η καριέρα της Φέι Ντάναγουεϊ έχει γνωρίσει πολλές διακυμάνσεις ανά τα χρόνια. Η σταρ του Χόλιγουντ μετρά πλήθος διακρίσεων στο ενεργητικό της, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ένα Oσκαρ, ένα Emmy, τρεις Χρυσές Σφαίρες και ένα BAFTA, ενώ έχει πρωταγωνιστήσει σε εμβληματικές κλασικές ταινίες όπως το «Chinatown» (1974), το «Το Δίκτυο» (1976) και το «Μπόνι και Κλάιντ» (1967). Συγχρόνως, έχει απασχολήσει και με αρνητικό τρόπο τον κινηματογραφικό κόσμο, εξαιτίας της έντονα φημολογούμενης άσχημης συμπεριφοράς της κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η οποία κορυφώθηκε όταν ενσάρκωσε τον ρόλο της απαιτητικής ντίβας Τζόαν Κρόφορντ, στην καλτ ταινία «Mommie Dearest» του 1981. Αξέχαστο είναι και το λάθος που έκανε κατά τη διάρκεια της απονομής του Βραβείου για την Καλύτερη Ταινία στην τελετή των Οσκαρ του 2017, όπου μαζί με τον Γουόρεν Μπίτι ανακοίνωσαν ως νικητήρια ταινία το «La La Land», ενώ στην πραγματικότητα τον τίτλο είχε κερδίσει το «Moonlight».
Τον περασμένο Ιούλιο, το HBO κυκλοφόρησε ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Faye», το οποίο είχε ως στόχο να εμβαθύνει στο ποια είναι η πηγή της «δύσκολης» προσωπικότητας της Ντάναγουεϊ. Σε πρόσφατη συνέντευξή της στην εφημερίδα The Independent η θρυλική ηθοποιός μίλησε, τόσο για τη διαδικασία της περεταίρω διερεύνησης της ζωής της, όσο και για την αποκάλυψη πτυχών του εαυτού της που προσπαθούσε να κρατήσει κρυφές.
H Ντάναγουεϊ στο πλευρό του Τζακ Νίκολσον, Chinatown (1974)
«Στην πραγματικότητα έχω, ας το πούμε, μια διάγνωση διπολικής διαταραχής», δήλωσε η Ντάναγουεϊ, μια αλήθεια που παρουσιάζεται έντονα στο ντοκιμαντέρ. Επιπλέον, προσέθεσε πως οι εναλλαγές στη διάθεσή της είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ικανότητά της να ερμηνεύει ως ηθοποιός.
«Η μανία στην οποία εμβαθύνουμε, αλλά και η θλίψη, φυσικά… Δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί όλο αυτό, αλλά καταλαβαίνω ότι τα χρειάζομαι όλα αυτά, προκειμένου να τα αξιοποιήσω στην τέχνη μου […] Γνωρίζω ότι έχω υπάρξει ένα δύσκολο άτομο ορισμένες φορές. Είναι κάτι με το οποίο έπρεπε να ασχοληθώ, να ξεπεράσω και να κατανοήσω. Αποτελεί μέρος του ποια είμαι, και πλέον μπορώ να το καταλάβω και να το διαχειριστώ πολύ καλύτερα» συμπληρώνει.
Οταν ρωτήθηκε αν η κοινοποίηση της διάγνωσής της στην κάμερα είχε κάποιου είδους καθαρτική επίδραση, η Ντάναγουεϊ απάντησε πως η λέξη «καθαρτική» πράγματι αποδίδει την ουσία της εμπειρίας, παρά τη δυσκολία που είχε το να μοιραστεί κάτι τόσο προσωπικό για εκείνη. Ακόμη, εξήγησε πως υπήρξε επιφυλακτική βλέποντας το υλικό που προέκυψε να βγαίνει στη δημοσιότητα, αναγνωρίζοντας όμως συγχρόνως πως ο στόχος της ταινίας ήταν η καταγραφή του ποια πραγματικά είναι, κάτι το οποίο απαιτούσε να «σκάψουν βαθιά» για να φέρουν εις πέρας.
Παρά το γεγονός ότι η κατά την περίοδο που η Ντάναγουεϊ βρέθηκε στην ακμή της καριέρας της η βιομηχανία του θεάματος ήταν ένας βαθιά ανδροκρατούμενος -και κατ’ επέκταση απαιτητικός για μία γυναίκα- χώρος, η σταρ αρνήθηκε να ρίξει την ευθύνη στις συνθήκες για τα προβλήματα που αντιμετώπισε αναφορικά με την ψυχική της υγεία. Αντ’ αυτού δήλωσε ότι «Υπάρχουν σκαμπανεβάσματα. Η καριέρα είναι ένας καμβάς. Υπάρχουν υπέροχα πράγματα. Και υπάρχουν πράγματα που είναι λιγότερο υπέροχα».
