Το «Να Τιμάς τη Μητέρα σου και τη Μητέρα σου» παρακολουθεί την ιστορία της Ζο (ή Ιοκάστης, μητέρας του Οιδίποδα), μιας ευτυχισμένης πενηντάρας, που εδώ και χρόνια περνάει τις διακοπές της στην Ελλάδα μαζί με τους τέσσερις γιους της.
Είναι η μόνη στιγμή του χρόνου που βρίσκονται όλοι μαζί. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα εύπορη, έχει ιδρύσει ένα φεστιβάλ θεάτρου, σαν ένα είδος ελληνογαλλικής συμπαραγωγής. Ωστόσο, αυτό το καλοκαίρι η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση και το φεστιβάλ ακυρώνεται!
Η Ζο κάνει σα να μην έχει συμβεί τίποτα, λέει ψέματα στο μεγαλύτερο γιο της, τον Πιερ και καταφθάνει στο χωριό προς μεγάλη έκπληξη του δημάρχου. Χωρίς πλέον να έχει που να μείνει, κάνει κατάληψη σ’ ένα μεγάλο σπίτι ισχυριζόμενη ότι της το παραχώρησε ο δήμαρχος, ως αντάλλαγμα για το μικρό «θέαμα» που θα προσφέρει. Εχοντας πλήρη άγνοια, οι δυο άλλοι γιοι της, ο Φαμπιάν και ο Λούκας, οι γυναίκες τους, τα παιδιά τους και η γιαγιά, καταφθάνουν με τη σειρά τους τις επόμενες μέρες. Ακολουθεί ο Μπαλταζάρ, ο μικρότερος απ’ όλους. Φυσικά η απάτη αποκαλύπτεται και η Ζο καταλήγει στη φυλακή μαζί με τους τρεις εξοργισμένους γιους της. Η οικογένεια καταφέρνει να μείνει: σπίτι ως αντάλλαγμα για το θέαμα και κάποιες μικροκαταθέσεις σε μετρητά...
Και τώρα η Ζο πρέπει να κρατήσει το λόγο της και να στήσει μια παράσταση με το τίποτα. Αφραγκη, αλλά εργατική και με ταλέντο. Σύντομα η επιχείρηση θυμίζει τους άθλους του Ηρακλή και μετατρέπεται σε σκέτο εφιάλτη, ενώ μία επιτροπή αποτελούμενη από το δήμαρχο, τον παππά και μερικούς ντόπιους απαιτούν την αποχώρησή τους από το νησί.
Αυτή είναι η υπόθεση του «Να Τιμάς τη Μητέρα σου και τη Μητέρα σου» της Μπριζίτ Ρουάν που γυρίστηκε στη Μήλο το καλοκαίρι που μας πέρασε και που στα αγγλικά απέκτησε έναν πιο επίκαιρο τίτλο για να γίνει διάσημο ως «A Greek Type of Problem», μια έκφραση που σφράγισε ο Ζαν Λικ Γκοντάρ στην επιστολή που έστειλε στο Φεστιβάλ Καννών το 2010 όταν αρνήθηκε να παρευρεθεί για την πρεμιέρα του «Socialisme».
Πώς όμως βρέθηκαν στην Ελλάδα τόσο η Μπριζίτ Ρουάν, όσο και οι πρωταγωνιστές της, Νικόλ Γκαρσιά, Ερίκ Καραβακά, Γκασπάρ Ουλιέλ; Η Μπριζίτ Ρουάν εξηγεί στα επίσημα production notes της ταινίας:
«Η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Ελλάδα ήταν το 1973 κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στην Αθήνα που ακολούθησαν την πτώση της Χούντας. Οι άνθρωποι γελούσαν, έκλαιγαν, φιλιόντουσαν, χόρευαν. Ηταν υπέροχο να το βλέπεις. Μετά επέστρεψα με φίλους για ένα καλοκαίρι στο Αιγαίο, επισκεφθήκαμε και την Επίδαυρο για να δούμε μια τραγωδία. Ηταν απίστευτα όμορφο θεάμα. Στη συνέχεια ήρθα ξανά στην Ελλάδα με τον γιο μου, ο οποίος ήθελε να σταματήσει τα Αρχαία Ελληνικά. Η ιδέα του φιλμ ξεκίνησε όταν βρέθηκα στην Αττική, στο σημείο όπου συναντήθηκαν ο Λάιος με τον Οιδίποδα... Ξαναπήγαμε στην Επίδαυρο, όπου δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν μια γυναίκα. Ηταν η Μελίνα Μερκούρη. Και τόσες άλλες φορές... Η ιδέα της ταινίας ήρθε όμως από το θρύλο του Οιδίποδα. Αυτός είναι ο μύθος των μύθων. Δεν έχουμε ευχαριστήσει αρκετά τους Ελληνες για όλα αυτά που μας έχουν δώσει. Ανάμεσα στην προετοιμασία και το γύρισμα έκανα και φίλους, ανάμεσά τους ο Λάκης Λαζόπουλος. Μια νύχτα στο Παρίσι, ήμουν σε ένα τραπέζι με Ελληνες που όλοι ήταν ανήσυχοι γιατί ήταν η εποχή που γίνονταν οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα και η Βουλή ψήφιζε το πρώτο μνημόνιο. Ολο το βράδυ σκεφτόμουν τι μπορώ να κάνω και έτσι σκέφτηκα μια ταινία για την αιώνια πάλη των γονιών με τα παιδια τους τοποθετημένη σε μια χώρα όπου οι πολίτες της, παρόλες τις δυστυχίες, συνεχίζουν να διασκεδάζουν».
Στην ταινία που είναι μια συμπαραγωγή της Agat Films, της Boo Productions (Ηρακλής Μαυροειδής, Αγγελος Βενέτης) και της Blonde S.A. (Φένια Κοσσοβίτσα) και που από τις 6 Φεβρουαρίου παίζεται στις γαλλικές αίθουσες, πρωταγωνιστούν, ανάμεσα σε άλλους και ο Λάκης Λαζόπουλος και ο Ντέμης Ρούσος (θυμηθείτε εδώ τις φωτογραφίες από τα γυρίσματα).
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Να Τιμάς τη Μητέρα σου και τη Μητέρα σου» που παραμένει άγνωστο πότε θα δούμε και στις ελληνικές αίθουσες:
