Παρόντες στη συνέντευξη Τύπου του «Dark Horse» ήταν ο παραγωγός Τεντ Χόουπ, ο Τοντ Σόλοντζ και οι δύο πρωταγωνιστές του, η Σέλμα Μπλερ και ο Τζόρνταν Γκέλμπερ. Βασικό θέμα συζήτησης: η αλλαγή στο σινεμά του Σόλοντζ και οι αιώνιοι έφηβοι...
Ο Τοντ Σόλοντζ ρωτήθηκ ως τι ταινία θα χαρακτήριζε το «Dark Horse»:
Είναι παράξενο, γιατί είναι μάλλον κωμωδία, αλλά όταν την βλέπω δεν γελάω. Είναι μάλλον θλιμμένη και μελαγχολική. Νομίζω ότι ο βασικός χαρακτήρας έχει τόσα προβληματα που μόνο στο τέλος (μέσα από τα μάτια ενός άλλου) βλεπουμε ότι είχε κάποιου είδους αισθήματα τρυφερότητας αγάπης. Νιώθω τρυφερότητα για τον ήρωα και την δοκιμασία του, με συγκινεί και με έκανε να θελήσω να γυρίσω την ταινία.
O ηθοποιός Τζόρνταν Γκέλμπερ ρωτήθηκε πόσο διαφορετική είναι αυτή η ταινία από τις προηγούμενες του Τοντ Σόλοντζ:
Δεν θα την έλεγα ακριβώς διαφορετική αλλά η ισορροπία της αφήγησης αφορά έναν χαρακτήρα. Νομίζω ότι οι προηγούμενες ταινίες αφορούσαν τις ζωές περισσότερων ανθρώπων και το πως επηρεάζουν η μια την άλλη. Αυτή ένιιωσα ότι είναι κάτι σαν επιστροφή στο «Καλωσήρθατε στο Κουκλόσπιτο».
Ο Τοντ Σόλοντζ απαντάει γιατί έδωσε αυτόν τον τίτλο στην ταινία;
«Dark Horse» είναι κάποιος που μπορεί να θριαμβεύσει αλλά μπορεί και όχι. Για μένα είναι συγκινητικό και θλιμμένο όταν ανακαλύπτυμε στο τέλος ότι ο πατερας τον είχε δει σαν αυτό που ήταν, σαν «dark horse» δηλαδή και είχε επενδύσει και ποντάρει πάνω του ακόμη κι αν τον έβλεπε σαν αουτσάιντερ. Είναι κάτι σκληρό, αλλά που με αγγίζει.
Ο Τοντ Σόλοντζ απαντάει για το αν έκανε μια πολιτική ταινία;
Υπάρχει μια πολιτική πλευρα σε ό,τι κάνεις, αλλά μπορέι να μην το κάνεις συνειδητά. Είναι η ιστορία ενος συλλέκτη, μια ιστορία συνδενδεμένη με την νεότητα, την εφηβεία. Είναι σαφές ότι αφορά την καταναλωτική κοινωνία και το πως ενθαρρύνει να συλλέγουμε για να μην σκεφτόμαστε, αλλά όσο τα λέω όλα αυτά ακούγομαι πολύ επιτηδευμένος. Θα προτιμούσα άλλους να αναλύσουν το φιλμ.
O ηθοποιός Τζόρνταν Γκέλμπερ ρωτήθηκε πόσο διαφορετική είναι αυτή η ταινία από τις προηγούμενες του Τοντ Σόλοντζ:
Δεν θα την έλεγα ακριβώς διαφορετική αλλά η ισορροπία της αφήγησης αφορά έναν χαρακτήρα. Νομίζω ότι οι προηγούμενες ταινίες αφορούσαν τις ζωές περισσότερων ανθρώπων και το πως επηρεάζουν η μια την άλλη. Αυτή ένιιωσα ότι είναι κάτι σαν επιστροφή στο «Καλωσήρθατε στο Κουκλόσπιτο».
Ο Τζόρνταν Γκέλμπερ εξηγεί τι βρήκε ενδιαφέρον στο ρόλο:
Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ποτέ μεγαλώσει αλλά είναι άντρας σε μια κοινωνία όπου όλοιι ειναι παντρεμένοι, με παιδιά. Αυτός έχει κολλήσει στο σπίτι με τους γονείς του. Νομίζω ότι αυτή είναι η ουσία της ιστορίας: το να θες να μείνες παιδί ενώ είσαι μεγάλος. Βρήκα το φιλμ ενδιαφέρον γατί σε προηγούμενες ταινίες οι αλλη πραγματικότητα του Σόλοντζ ήταν δέυτερεέυουσα αλλά εδώ ήταν το κεντρικό θέμα. Μου φάνηκε συναρπαστικό γιατί δείχνει μια αλλαγή στον τρόπο δουλειάς του.
