Εκλεκτικό συνηθίσαμε να το λέμε, προβοκατόρικο και εν δυνάμει ακραία επιτηδευμένο είναι ίσως μια πιο σωστή εκτίμηση, άλλοτε με γνήσια αγάπη για την πρωτοπορία κι άλλοτε με εμμονή στον πειραματισμό, το Cahiers du Cinéma δεν έχει πια τη δύναμη που έχει - ασυνείδητα ακόμη - ο τίτλος του, αλλά παραμένει μια επιρροή σίγουρα στη γαλλική βιομηχανία και ένα ρεύμα για τον υπόλοιπο κόσμο.
Η ετήσια δεκάδα του, με πάντοτε μια μεγάλη ή μικρή έκπληξη να ξεχωρίζει, έρχεται λίγο πριν την έναρξη του Δεκεμβρίου για να γιορτάσει το γαλλικό σινεμά, τον Τοντ Χέινς (με μια από τις πιο αδύναμες ταινίες του ) και τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν (με μια από τίς πιο αδιάφορες ταινίες του).
Ο αγαπημένος του περιοδικού Αλέν Γκιροντί κερδίζει την πρώτη θέση με το «Miséricorde» που είδαμε στις Κάννες και εδώ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (και δεν προβλέπεται τουλάχιστον για την ώρα να βγει στις ελληνικές αίθουσες) - την πρώτη ταινία του μετά τον «Αγνωστο της Λίμνης» που δικαιώνει και δικαιολογεί τον τίτλο ενός πραγματικά ιδιοσυγκρασιακού δημιουργού με off αποψη και queer απολήξεις, εδώ σε μια multi-genre υπαρξιακή κωμωδία για το θάνατο.
Οι υπόλοιποι γνωστοί άγνωστοι της δεκάδας συμπληρώνουν τα κενά του σύγχρονου καλλιτεχνικού σινεμά (σύμφωνα πάντα με το γαλλικό αισθητήριο).
[Κάντε κλικ στους τίτλους για να διαβάστε τη γνώμη του Flix για τις ταινίες.]
1. Miséricorde του Αλέν Γκιροντί
2. May December του Τοντ Χέινς
3. In Water του Χογνγκ Σανγκ-σου
4. Ζώνη Ενδιαφέροντος του Τζόναθαν Γκλέιζερ
5. All We Imagine as Light της Πάγιαλ Καπάντια
6. Los Delincuentes του Ροντρίγκο Μορένο
7. Ο Διάβολος Δεν Υπάρχει του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
8. Ma vie ma gueule της Σοφί Φιλιέρ
9. Η Παγίδα του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν
10. The Other Way Around του Χόνας Τρουέμπα
