Βενετία 2012, «La Cinquieme Saison»: Το τέλος του κόσμου σε πέντε εποχές...

Οι εποχές σε ένα μικρό χωριό στις Αρδέννες του Βελγίου εναλλάσονται αργά. Σχεδόν ανεπαίσθητα. Το μόνο που τις κάνει να ξεχωρίζουν είναι η αλλαγή της φύσης, η γη που ανθίζει, το χιόνι που λιώνει από τον ήλιο, οι μικρές και μεγάλες τελετουργίες των λιγοστών κατοίκων του.

Αυτήν την Ανοιξη, όμως, κάτι θα αλλάξει και στη μεγάλη γιορτή για το κάψιμο του «χειμώνα», η φωτιά δεν θα πιάσει, τα ψάρια στα ποτάμια θα αρχίσουν να πεθαίνουν, οι νεκρές μέλισσες δεν δίνουν πια μέλι και η γη θα μείνει ξερή.

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι έχει συμβεί, η μια συμφορά θα διαδεχθεί την άλλη, το τέλος του κόσμου μοιάζει να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και η παρουσία ενός «ξένου» περιπλανώμενου άνδρα που ταξιδεύει με το τροχόσπιτο του και τον ανάπηρο γιο του αρχίζει να να βάζει το χωριό σε υποψίες πως ίσως ευθύνεται αυτός για το κακό...

Κινηματογραφημένη σαν ένα σουρεαλιστικό όνειρο, η «Πέμπτη Εποχή» μοιάζει με μια παράξενη διασταύρωση του «Wicker Man» του Ρόμπιν Χάρντι με κάτι από το σινεμά του Ρόι Αντερσον και μια δόση Μπέλα Ταρ, ένα κινηματογραφικό «αποκαλυπτικό» ποίημα που αντί για τις λέξεις προτιμά να αφηγηθεί την ιστορία του με εικόνες απόκοσμης ομορφιάς, φωτίζοντας μια «εξωτική» επαρχία όπου η επαφή του ανθρώπου με τη φύση είναι σχεδόν κοσμική και ό,τι κρύβεται κάτω από την φαινομενικά υγιή επιφάνεια της καθημερινότητας του είναι πιο σκοτεινό και από την πιο τρελή φαντασία.

Με μικρές σουρεαλιστικές δόσεις χιούμορ που φέρνουν κάτι από Τατί και μια εικονογράφηση στα όρια του εφιάλτη που υποβάλλει, η «Πέμπτη Εποχή» είναι κατά τα λεγόμενα των δύο δημιουργών του, του Βέλγου Πίτερ Μπρόσενς και της Αμερικανίδας Τζέσικα Γουντγουορθ, το κλείσιμο μιας τριλογίας που ξεκίνησε με το «Κhadak» (βραβείο Lion of the Future το 2006 στη Βενετία) και το «Altiplano» (Κάννες - Εβδομάδα Κριτικής το 2009) και αφορά τη σύγκρουση του ανθρώπου με τη φύση.

Ακόμη και όταν παρασύρεται υπερβολικά από τις όμορφες και «πειραγμένες» εικόνες της και τουλάχιστον μέχρι λίγο πριν το φινάλε, που υποκύπτει σε προφανείς συμβολισμούς και βυθίζεται και η ίδια μέσα στην άκρως επιτηδευμένη της ματιά, η «Πέμπτη Εποχή» είναι ακριβώς αυτό: μια συνεχής αντιπαράθεση του ανθρώπινου στοιχείου με τα στοιχεία της φύσης.

Με το ρόλο της Φύσης να παίζει όχι μόνο το απόκοσμο τοπίο του απομονωμένου χωριού, ούτε τα πραγματικά πανέμορφα λατομεία μέσα στα οποία γεννιέται και πεθαίνει ένας εφηβικός έρωτας, ούτε το χιόνι που πέφτει μέσα στο κατακαλόκαιρο.

Αλλά κυρίως η φύση του ανθρώπου που αποδεικνύεται πιο άγρια και πιο αδάμαστη από την πανίδα και τη χλωρίδα, και που συνήθως στρέφεται προς τον εαυτό της, υπεύθυνη εξ ολοκλήρου για το επικείμενο και αναπόφευκτο τέλος του κόσμου!

Δείτε το τρέιλερ της τιανίας και διαβάστε τα πάντα για το 69ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο ειδικό τμήμα του Flix!