Η δεύτερη μεγάλου μήκους του Γκαμπόρ Ράιζ μετά το «For Some Inexplicable Reason» μοιράζεται μια κοινή «αφορμή» με εκείνη την ταινία, αρκετούς πρωταγωνιστές της και κυρίως την ίδια παιχνιδιάρικη και «σκανταλιάρικη» διάθεση απέναντι στο σινεμά.
Κι εδώ όπως και στο πρώτο του φιλμ, ο ήρωας μας -τον οποίο εδώ υποδύεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης- έχει μόλις χωρίσει, για την ακρίβεια το κορίτσι του τον έχει εγκαταλείψει και μάλιστα στο Παρίσι, κι εκείνος επιστρέφει πίσω στην Βουδαπέστη για να δοκιμάσει να βάλει την ζωή του σε τάξη, μα κυρίως να προσπαθήσει να ανακαλύψει τι φταίει για την λάθος στροφή της ερωτικής του ζωής.
Και θα το κάνει ομφαλοσκοπώντας, κοιτάζοντας το παρελθόν του και τον εαυτό του σε τρεις διαφορετικές περιόδους της ζωής του, από την παιδική έως την εφηβική του ηλικία, από τα όνειρά του να γίνει ζωγράφος, ένα εφηβικό ψέμα για το σεξ που τον στοιχειώνει ακόμη, τα απογεύματα στο σπίτι της ηλικιωμένης θείας του, την πρώτη του σχέση στο γυμνάσιο και την καριέρα στο water polo που εγκατέλειψε άδοξα.
Το φιλμ του Ράιζ μοιάζει με μια ροματική γουντιαλλενική κομεντί που αναγνωρίζει το πόσο μπανάλ είναι να μιλάς για μια ερωτική απογοήτευση στο σινεμά και για έναν ενήλικα που δεν έχει ακόμη ενηλικιωθεί, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να δοκιμάζει όλα τα τεχνάσματα ενός σινεμά τέτοιου είδους με τρόπο που κάποιες φορές είναι λιγάκι εξυπνακιστικος, μα τις περισσότερες αφοπλιστικά γοητευτικός.
Και κυρίως το «Bad Poems», ακόμη κι αν προσπαθεί λίγο παραπάνω να σε κερδίσει με σκηνοθετικά κόλπα που μάλλον τα έχεις ξαναδεί, δεν παύει ποτέ να σε εκπλήσει με το πόσο αυθεντικά χειρίζεται αυτά που έχουν στ΄αλήθεια σημασία, όπως για παράδειγμα την απροσποίητη τρυφερότητα απέναντι στους ήρωές του και την συναισθηματικά ευφυή στάση του απέναντι στις σχέσεις, το πέρασμα του χρόνου, τις άγκυρές μας στο παρελθόν, την ίδια μας την ζωή.
Περισσότερες κριτικές από το Tallinn Black Nights Film Festival
