Δεν είναι η πρώτη ταινία που ο μυθικός δημιουργός, πατέρας της Nouvel Vague, γεννήτορας μιας καινούριας κινηματογραφικής γλώσσας γυρίζει σε 3D. Είχε προηγηθεί η μικρού μήκους «Three Disasters» που αποτέλεσε κομμάτι της σπονδυλωτής ταινίας «3X3D» και που προβλήθηκε φέτος στο φεστιβάλ των Καννών.
Ομως για τον Ζαν Λικ Γκοντάρ το 3D δεν μοιάζει να είναι τίποτα παραπάνω από ένα εργαλείο, μια τεχνολογία που τον βοηθά να συντάξει τις φράσεις του σινεμά του με έναν καινούριο τρόπο κι όχι μια μαγική τεχνολογία που τον αποπλάνησε. Οπως ανακαλύπτει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας που τον επισκέπτεται στη Νιόν της Ελβετίας, η δική του τρισδιάστατη κάμερα δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτές μαις χολιγουντιανής παραγωγής, είναι μια «χειροποίητη» κατασκευή από δυο DSLR μηχανές, οι οποίες έχουν ενωθεί σε ένα σώμα και τραβάνε μαζί, αλλά και μερικές μικροσκοπικές κάμερες όπως flipcams ή 3D μηχανές για οικιακή χρήση. Για τον ίδιο δεν είναι η τεχνολογία που έχει σημασία, αλλά «αυτό που βλέπει, αυτό που αντανακλά η κάμερα». Για τον ίδιο ο τρόπος που το 3D χρησιμοποιείται σήμερα από την κινηματογραφική βιομηχανία είναι υπερβολικά συντηρητικός, παραδομένος στην «ανοησία των εφέ».
Η δική του ταινία θα είναι αναμφίβολα διαφορετική, αν κι εξακολουθούμε να μην είμαστε σίγουροι για το τι ακριβώς θα είναι. «Ο τίτλος είναι μυστηριώδης και νομίζω ότι θα παραμείνει έτσι» λέει ο Γκοντάρ, αφού το σενάριο του φιλμ μπλέκει σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες μια ερωτική ιστορία ενός ζευγαριού με παρατηρήσεις για την γεωπολιτική κατάσταση του κόσμου, την ανθρώπινη φύση, με αποσπάσματα και αναφορές στην λογοτεχνία και την ζωγραφική, με κλιπ από άλλες ταινίες. Και αν μαθαίνουμε κάτι παραπάνω για την δομή της ιστορίας, είναι ότι οι κεντρικοί ήρωες, δεν έχουν μόνο την μορφή της Ζοέ Μπρουνό και του Ρισάρ Σεβαλιέ, αφού διαφορετικοί ηθοποιοί τους υποδύονται σε διαφορετικές χωροχρονικές στιγμές στην διάρκεια του φιλμ.
Τα παραπάνω ακούγονται πιστά στο σινεμά του Γκοντάρ όπως αυτό έχει πάρει σχήμα τα τελευταία χρόνια, έχοντας αποχαιρετήσει μια παραδοσιακή αφήγηση, για κάτι πολύ πιο περιπετειώδες και προσωπικό. Απ ότι μαθαίνουμε από το άρθρο της Liberation, με τον ίδιο τρόπο μοιάζει να λειτουργεί και στο πλατώ, δουλεύοντας με ένα μικροσκοπικό συνεργείο, γυρίζοντας μόλις δύο μέρες την εβδομάδα, εδώ και δύο χρόνια.
Με τα γυρίσματα να ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες, θα ακολουθήσει μια μακριά διαδρομή στο μοντάζ και το post production με στόχο που μοιάζει ήδη με ραντεβού το επόμενο φεστιβάλ των Καννών. Μέχρι τότε, δείτε πιο κάτω τις πρώτες εικόνες από την ταινία, αλλά και από τα γυρίσματα.
Εν των μεταξύ σήμερα (05.07.13) μια πρώτη συρραφή από εικόνες (που δεν θα μπορούσες να πεις ακριβώς τρέιλερ) έκανε την εμφανισή της. Ο συγγραφέας του «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ», Αλεξάντρ Σολζενίτσιν συναντά τον φιλόσοφο Εμανουέλ Λεβινάς κι έναν σκύλο σε ένα πάρκο. Μια γυμνή γυναίκα στο σήμερα κι άνθρωποι με κοστούμια εποχής, βρίσκουν την θέση τους δίπλα σε μεσότιτλους όπως «το ανθρώπινο είδος» και «η μεταφορά». Δείτε το τυπικά γκονταρικό «τρέιλερ» πιο κάτω. Αλλά δυστυχώς, όχι σε 3D.
Νεώτερα: Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την ταινία
