Μία ιδέα που πήρε σάρκα και οστά από τον σεναριογράφο και συγγραφέα Λεονάρντο Παντούρα (7 σενάρια, 15 σελίδων, για 15λεπτες ταινίες μικρού μήκους) προτάθηκε σε 7 σκηνοθέτες από εντελώς διαφορετικές χώρες και κουλτούρες: οι Χούλιο Μέντεμ, Γκασπάρ Νοέ, Μπενίσιο Ντελ Τόρο (στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο), Λοράν Καντέ, Ελία Σουλεϊμάν, Πάμπλο Τραπέρο και Χουάν Κάρλος Ταμπίο αναλαμβάνουν, με μία συρραφή ταινιών μικρού μήκους γυρισμένες στην κουβανέζικη πρωτεύουσα, να μας συστήσουν τη σύγχρονη Αβάνα - πέρα από στερεότυπα και εξωτικά κλισέ. Το φιλμ είναι χωρισμένο όπως το επικαλείται ο τίτλος του: σε μέρες τις εβδομάδας. Κάθε σκηνοθέτης έπρεπε να διηγηθεί μία ιστορία που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια 24 ωρών. Μερικοί χαρακτήρες συνυπάρχουν σε παραπάνω από ένα φιλμάκια, για να δείξουν ότι στην Αβάνα όλοι και όλα αποτελούν την ίδια πραγματικότητα μίας κοινωνικοπολιτικής κολεκτίβας.
Οπως και σε αντίστοιχες σπονδυλωτές ταινίες του είδους, το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτα άνισο: κάποιοι πετυχαίνουν εξαιρετικό πολιτικό σχόλιο («La Fuente» του Λοράν Καντέ), άλλοι καταφέρνουν να επιβάλουν την καθαρόαιμη στιλιστική υπογραφή τους («Ritual» του Γκασπάρ Νοέ, «Diary of a Beginner» του Ελία Σουλεϊμάν), μερικοί καταλήγουν με κάτι απλά χαριτωμένο («Εl Yuma» του Μπενίσιο Ντελ Τόρο) και κάποιοι άλλοι πνίγονται στις κοινωνικές, πολιτικές και κινηματογραφικές κοινοτυπίες («Cecilia's Temptation» του Χούλιο Μέντεμ).
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν είχε σημασία στη χθεσινή πρεμιέρα της ταινίας στο 65ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καννών. Γιατί είναι από τις νύχτες που τα φεστιβάλ μοιάζουν με πάρτι - μέσα στην αίθουσα! Εκτός από τον Χουάν Κάρλος Ταμπίο, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στο φεστιβάλ, όλοι οι υπόλοιποι ήταν εκεί - για να ανέβουν στη σκηνή της αίθουσας Debussy, να παρουσιάσουν την ιδέα, να μιλήσουν στο κοινό, να μοιραστούν μαζί τους στερεότυπα που είχαν για τον Θρύλο που είναι η Κούβα και την πραγματική χώρα που ανακάλυψαν.
«Οταν με πρωτοπλησίασαν οι παραγωγοί του 7 Days in Havana, απόρησα» είπε ο Ελία Σουλεϊμάν («Ο Χρόνος που Απομένει», «Θεϊκή Παρέμβαση»), ο οποίος δεν εγκαταλείπει ποτέ το Ζακ Τατί μειλίχιο χιούμορ του. «Δεν είχα μέχρι τότε δει ποτέ μου ούτε φωτογραφία από την Κούβα, δεν κυκλοφορούσαν στην Παλαιστίνη εξωτικές εικόνες, δεν γνωρίζω Ισπανικά, δεν ήξερα τίποτα για την Αβάνα. Ημουν έτοιμος, είχα προβάρει το ''όχι'' μου, αλλά μόλις προσγειώθηκα εκεί, είπα ''ναι''. Μου ήταν εξίσου ενδιαφέρον να προσπαθήσω να καταγράψω έναν τόσο άγνωστο τόπο».
Ο Γκασπάρ Νοέ («Μη Αναστρέψιμος», «Μόνος Εναντίον Ολων») ομολόγησε ότι δεν είναι τυπικός τουρίστας, δεν του αρέσει να επισκέπτεται έτσι τις χώρες, αλλά η Αβάνα «χτυπάει σύμφωνα με την αριστερή καρδιά του» και ήθελε πάντα να βρει την αφορμή να την επισκεφθεί. «Δεν έχει απόλυτη σχέση με την ουτοπία του Κάστρο που ακούμε χρόνια, αλλά ήταν γεμάτη εκπλήξεις. Ανυπομονώ να ξαναγυρίσω...»
Η αίθουσα, γεμάτη από επαγγελματίες, αγοραστές αλλά και αρκετό σινεφίλ κοινό χειροκροτούσε με ενθουσιασμό κάθε κεφάλαιο αυτής της φιλμικής ξενάγησης και χαιρόταν ιδιαίτερα με την παρουσία των συντελεστών ανάμεσά τους.
Δεν ήταν όμως μόνο οι διάσημοι σκηνοθέτες του φιλμ ανάμεσα στο κοινό. Ξεχωρίσαμε τον Πρόεδρο της Επιτροπής του «Un Certain Regard» Τιμ Ροθ - οποίος έσπασε τον black tie κώδικα και εμφανίστηκε με μακό μπλουζάκι, το tribal tattoo του και ένα ζεστό γήινο χαμόγελο σε όσους τον πλησίαζαν. Στο πίσω μέρος της αίθουσας, μέχρι που ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Τιερί Φρεμό τον είδε και τον κάλεσε επί σκηνής, ένας από τους πρωταγωνιστές της ταινίας: ο Εμίρ Κουστουρίτσα, ο οποίος έπαιξε τον εαυτό του στο φιλμάκι του Πάμπλο Τραπέρο.
Δείτε τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ, Τιερί Φρεμό να τους καλεί έναν έναν στη σκηνή!
Διαβάστε περισσότερα για το 65ο Φεστιβάλ Καννών στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανέωνεται συνεχώς
