Η καριέρα των Muppets έχει εκτοξευθεί και βρίσκονται σε παγκόσμια περιοδεία με παραστάσεις στο Βερολίνο, τη Μαδρίτη,το Λονδίνο και το Δουβλίνο. Τα σχέδιά τους ανατρέπονται όταν διασταυρώνονται με έναν από τους πιο διαβόητους εγκληματίες του κόσμου, τον Κονσταντίν, ο οποίος είναι φτυστός ο Κέρμιτ!
Η πρώτη ταινία του reboot των Muppets (διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix) ήταν μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις που γεννήθηκαν στο σύγχρονο Χόλιγουντ για κάτι τόσο vintage όσο η παρέα του Κέρμιτ, της Μις Πίγκι και των λοιπών πλασμάτων του «The Muppet Show».
Φτιαγμένη με πραγματική νοσταλγία για μια εποχή όπου μοιάζει να έχει περάσει ανεπιστρεπτί μπροστά στην επέλαση του σινεμά των ειδικών εφέ, του σύγχρονου animation και των video games, το «The Muppets» του Τζέιμς Μπόμπιν ήταν ένα «δώρο» προς μια ολόκληρη γενιά και ταυτόχρονα ένας υποδειγματικός τρόπος για το πως αναβιώνεις κάτι που όλοι έχουν ξεχάσει, φέρνοντας το μαγικά στο σήμερα.
Από την επιλογή του καστ (Τζέισον Σέγκελ, Εϊμι Ανταμς) μέχρι την υπέροχη μουσική και τραγούδια (ανάμεσά τους και το βραβευμένο με Οσκαρ «Man or Muppet» σε μια σκηνή ανθολογίας) και ένα σενάριο φτιαγμένο ως inside joke για την ίδια την ιστορία των Muppets – και μαζί την ιστορία των πραγμάτων που αξίζει να διασώσουμε με κάθε πιθανό τρόπο, το «The Muppets» πέτυχε σε κάθε του πιθανό σημείο για να γίνει μια κριτική και εμπορική επιτυχία και φυσικά να περιμένει με ανυπομονησία το δικό του σίκουελ.
Το «Muppets Most Wanted» είναι το ακριβώς αντίθετο από όλα τα παραπάνω: μια ταινία φτιαγμένη από κεκτημένη ταχύτητα που όχι μόνο δεν δείχνει να σέβεται τους «θρυλικούς» ήρωές της και τη νοσταλγία όσων τους αγάπησαν, αλλά ενδιαφέρεται περισσότερο για τις δεκάδες cameo εμφανίσεις διασήμων σταρ (από τον Ζακ Γαλιφιανάκις, τη Lady Gaga, τον Τομ Χίντλεστον μέχρι τον Usher και τον Κριστόφ Βαλτζ) παρά για μια πρωτότυπη μιούζικαλ πανδαισία που θα δικαιολογούσε την όποια αγωνία της Disney να γίνουν τα Muppets ένα εκ νέου franchise για τη γενιά των 2010s.
Οι ελάχιστες στιγμές που φέρνουν κάτι από αυθεντική συγκίνηση και γέλιο (o έρωτας της Μις Πίγκι για τον Κέρμιτ, το «Something so Right» - το μοναδικό τραγούδι που θυμάσαι από την ταινία και το οποίο τελικά καταστρέφει η Σελίν Ντιόν) πνίγονται μέσα στις άνευρες ερμηνείες του Ρίκι Τζερβέις, του Τάι Μπαρέλ (του «Modern Family») και της Τίνα Φέι και σε μια πλοκή που επενδύει περισσότερο στο χάος και τη δράση και όχι στο ανεξάντλητο χρυσωρυχείο που λέγεται «χαρακτήρες των Muppets».
Οι ιδέες είναι εκεί - το εναρκτήριο τραγούδι που σατιρίζει την έννοια του σίκουελ, η αφέλεια των Muppets που θα προδώσουν τον Κέρμιτ μπροστά στη δόξα, η passive aggressive υστερία της Μις Πίγκι να διαλέγει ρούχα για το γάμο, μόνο που όλα εκτελούνται αδέξια, πρόχειρα και ειδικά σε σύγκριση με την πρώτη ταινία, όχι αντάξια του μύθου που βρίσκεται στο κέντρο τους.
Αφήνοντας τελικά μια αδιάφορη και ανιαρή γεύση να πλανάται πάνω από κάτι, το οποίο τελικά επιβεβαιώνει με τον πιο απογοητευτικό τρόπο πως μέσα στα αδηφάγα γρανάζια μιας βιομηχανίας που ενδιαφέρεται περισσότερο για την ύπαρξη ενός σίκουελ/ριμέικ/reboot/whatever παρά για το περιεχόμενο του, ακόμη και ο άλλοτε πολυμήχανος, ευφυής και αγωνιστής Κέρμιτ και η αξιολάτρευτα αναρχική παρέα του υπάρχουν πλέον μόνο για να υπηρετήσουν το... σύστημα.
Διαβάστε ακόμη:
