Η Τερψιχόρη, η Αννίτα, η Αφροδίτη κι η Αγγελική είναι τέσσερα κορίτσια που, μην έχοντας δουλειά στην Αθήνα της ανεργίας και θέλοντας να κάνουν οικονομικές διακοπές, εγκαθίστανται επ’ αόριστον σε ένα εξοχικό αγρόκτημα στην Πελοπόννησο. Οσο, βουτηγμένες στη μεσημεριανή λαγνεία του ελληνικού καλοκαιριού, θα δουν τη φιλία τους να μεταμορφώνεται, θα έχουν και ν’ αντιμετωπίσουν ένα επικίνδυνο μυστικό από το παρελθόν του κτήματος, αλλά και τους ντόπιους που ελλοχεύουν γύρω από το κτήμα, καχύποπτοι απέναντι σε κάθε τι ξενόφερτο, ειδικά αν αυτό φοράει μικροσκοπικά σορτσάκια.
Υπάρχει μια συναισθηματική αναστάτωση λίγο πριν μοιραστείς ένα καλό μυστικό με τον κολλητό σου φίλο. Κάπως έτσι μοιάζει η προοπτική του ότι οι Αθηναίοι θεατές θα δουν αυτό το φιλμ. Ο Λάκης και ο Αρης Ιωνάς άρχισαν να φτιάχνουν την ταινία τους πέρσι το καλοκαίρι, κάτω από τον καυτό ήλιο της Θερμησίας, με τ’ αυτιά να βουίζουν από τα αμείλικτα τζιτζίκια. Την έκαναν «in private», που σημαίνει συμπεριλαμβάνοντας στη μυσταγωγική διαδικασία μόνο καμιά διακοσαριά από τους στενότερους φίλους και fans τους. Θέλοντας να κάνουν σινεμά από περιέργεια και αγάπη και για το γούστο. Αυτό που κατέληξαν να έχουν είναι μια μεγάλου μήκους ταινία που εκπλήσσει με την ιδρωμένη κοριτσίστικη ατμόσφαιρά της και το ανατρεπτικά νουάρ ύφος της: ένα φιλμ που δοξάζει το ελληνικό καλοκαίρι, τα σκοτεινά μυστικά και τα πρωτογενή ένστικτα.
Το «Lustlands» κινείται εκεί που το ροζ τέμνεται από το μαύρο: στο σουρεαλιστικό σημείο συνάντησης του Ερίκ Ρομέρ, του Ρας Μέγιερ και του ελληνικού αμπελιού. Είναι ένα φιλμ νουάρ που σπάει τα δεσμά της πόλης, ένα exploitation movie με παράδοξη φινέτσα και ρετρό ομορφιά, ένα παιχνίδι όπου μπλαζέ κορίτσια υποδύονται τις μοιραίες γυναίκες με το στιλ της Φρανσουάζ Αρντί και τους διαλόγους της πλατείας Αγίας Ειρήνης, με την υπόνοια της οικονομικής κρίσης ν’ ακούγεται φευγαλέα σαν ένα βαρετό τηλεφώνημα στις διακοπές. Πάνω απ’ όλα είναι ένας ύμνος στην ηδονοβλεψία (σπάνια η κάμερα κοιτάζει κατάματα της ηρωίδες της, συνήθως από κάτω, από πίσω, απ’ το πλάι, κλεφτά) κι ένα απροκάλυπτα διασκεδαστικό πείραμα: όποιος αντιμετωπίσει το «Lustlands» με υπερβολική σοβαρότητα θα χάσει, το ίδιο κι όποιος το προσεγγίσει ελαφρά.
Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Lustlands»:
- «Σκέψεις, σημειώσεις και βλακείες μας…» Ενας μονόλογος των The Callas, με αφορμή το «Lustlands»
- «Lustlands»: φόβος και λαγνεία στην Πελοπόννησο
- «Lustlands»: η γνώμη του Flix