Στα 88 του χρόνια, ο ωραιότερος άνδρας που πέρασε ποτέ από το σινεμά, πέθανε ήσυχα στο σπίτι του στη Γαλλία. Τελευταία πράξη στον ήδη θρυλικό, κινηματογραφικό εντός και εκτός οθόνης, αμφιλεγόμενο και γεμάτο μικρούς και μεγαλύτερους θανάτους βίο και πολιτεία του.
Η νέα ταινία του «Αι Ειδοί του Μαρτίου», μία καυστική ματιά στη βρώμικη πολιτική σκηνή, κλιμάκωσε τις συζητήσεις γύρω από το όνομά του. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε πολλούς λόγους γιατί ο μέσος Αμερικανός πολίτης μπορεί να ψήφιζε τον Τζορτζ Κλούνεϊ για τον επόμενο Πρόεδρο της Αμερικής. Εμείς θα είχαμε μόνο έναν: γιατί έχει τη σύνεση να μη θέλει αυτή τη θέση.
Μοιάζει ειρωνικό πως το «Restless» του Γκας Βαν Σαντ βγαίνει στις αίθουσες ακριβώς 20 χρόνια μετά την ταινία χωρίς την οποία ο Ρίβερ Φίνιξ δεν θα έμενε ποτέ στην αθανασία, ο Γκας Βαν Σαντ δεν θα γινόταν ποτέ ο σκηνοθέτης που ξέρουμε σήμερα και η generation X δεν θα είχε ποτέ σημείο αναφοράς...
Ο θάνατος του ιδρυτή, της καρδιάς και του εγκεφάλου της Apple, Στιβ Τζομπς δεν θλίβει μόνο τους λάτρεις των μηχανημάτων που δουλεύουν όπως πρέπει, κάνουν την ζωή μας καλύτερη και το γραφείο μας λίγο πιο όμορφο, αλλά κι όλους όσους αγαπούν το σινεμά...
Με τη βράβευση των «Αλπεων», ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, έστειλε την αναμενόμενη συγχαρητήρια επιστολή. Ρίχνοντας λάδι στη φωτιά.
Για κάποιους ο Λαρς φον Τρίερ είναι σπουδαίος σκηνοθέτης, για άλλους μεγάλος απατεώνας, για πολλούς και τα δυο. Αλλά στο ότι είναι ένας καλλιτέχνης που απολαμβάνει να προκαλεί έντονες αντιδράσεις, θα συμφωνήσουν όλοι!
Η ομάδα της nouvelle vague τον απομόνωσε, επειδή ακριβώς τη στιγμή που ξεσπούσε ο Μάης του '68, αυτός κατασκεύαζε technicolor μιούζικαλ για καταδικασμένες αγάπες. Κι, όμως, πίσω από την αφέλεια για την οποία κατηγορήθηκε το έργο του Ζακ Ντεμί, κρύβεται μια από τις μεγαλύτερες διακηρύξεις ελευθερίας που γνώρισε ποτέ το σύγχρονο σινεμά.
Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον Ζαν Λικ Γκοντάρ επειδή το όνειρο του να αλλάξει τον κόσμο με το σινεμά αποδείχθηκε μια ουτοπία. Μπορείς, όμως, να τον κατηγορήσεις πως συνεχίζει και στην όγδοη δεκαετία της ζωής του να πιστεύει, ως γνήσιος απόγονος του ρομαντισμού, σε έναν ιδανικό κόσμο.
Μπορεί να είναι χειρότερες ή καλύτερες ταινίες, επιτελούν όμως αυτό που στα ‘80s λέγαμε «λειτούργημα», δρουν ως καταλύτης για να κλάψουμε με την ψυχή μας, να εκτονωθούμα για όσα δεινά μας έχουν συμβεί, χωρίς να πάρουμε καμία ευθύνη. Είναι τα αγαπημένα «tearjerkers».
Η καθόλου τυχαία επανέκδοση του «If....» του Λίντσεϊ Αντερσον υπενθυμίζει πως, με αφετηρία το 1968, το σινεμά προσπάθησε να αγκαλιάσει τις λαϊκές διαμαρτυρίες, να εκφράσει την εφηβική οργή και να καταδικάσει τη βία ως όπλο αντίστασης. Αν καμία ταινία δεν κατάφερε ποτέ να αλλάξει τον κόσμο, είναι γιατί στις επαναστάσεις της πραγματικής ζωής δεν μπορείς να επιλέξεις που θα πέσουν οι τίτλοι τέλους.
Οι μεγάλες ταινίες του φετινού καλοκαιριού μπορεί να έχουν ξεκινήσει την επέλασή τους στο παγκόσμιο box – office, παραμένουν όμως παιδιά ενός νέου Χόλιγουντ που προτείνει ιδανικές λύσεις για κάθε γούστο, χτυπώντας κάτω από τη μέση την οικονομική κρίση.
Μια γήγορη επανάληψη των όσων γράψαμε για τις ταινίες του διαγωνιστικού αλλά και η άποψη του Flix για τις ταινίες που είδαμε στα παράλληλα προγράμματα σε έναν «clip and save» συνοπτικό οδηγό.
Είτε μελαγχολικός πρίγκιπας του ανεξάρτητου σινεμά, είτε αναμφισβήτητος βασιλιάς του απόλυτου καλοκαιρινού blockbuster, ο Τζόνι Ντεπ είναι εδώ και 20 χρόνια ένας από τους πιο cool σταρ στο Χόλιγουντ. Ισως για αυτό επιλέγει να ζει μακριά του...
Και του χρόνου! Η 2η Απονομή Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ολοκληρώθηκε. Τώρα τα κεφάλια μέσα. Αλλά πριν, μια κλεφτή ματιά στη χθεσινοβραδινή εκδήλωση και τη σημασία της.
Περιμένοντας να δούμε την πρεμιέρα των φετινών Καννών, τα «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», λίγο ανησυχούμε. Οσοι τον αγαπάμε το ψιθυρίζουμε τα τελευταία χρόνια μεταξύ μας: Τι έχει πάθει ο Γούντι Αλεν; Εχασε το δαιμόνιο χιούμορ του; Εσβησε η σπίθα του; Εξάντλησε το ταλέντο του; Ή πολύ απλά... γέρασε;
Λίγο πριν η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου απονείμει τα δεύτερα βραβεία της, το FLIX ακτινογραφεί τους υποψήφιους, επιλέγει τους επικρατέστερους σε κάθε κατηγορία και διορθώνει μικρές και μεγάλες αδικίες πριν το κάνει ο χρόνος.