Ο Σαάρ ζει με AIDS τα τελευταία 17 χρόνια στο Λονδίνο, κρατάει την οικογένειά του σε απόσταση και περνάει το χρόνο του σε πρόβες και παραστάσεις με την London Gay Men’s Chorus, της οποίας είναι περήφανο μέλος. Καθώς ο καιρός περνάει, όμως, νοιώθει ολοένα και περισσότερο την ανάγκη να γυρίσει πίσω στις ρίζες και τον τόπο του.
Η επιστροφή του στο Τελ Αβίβ και η κρίσιμη συνάντησή του με την οικογένειά του, που τον έδιωξε όταν έμαθε ότι είναι γκέι, είναι το θέμα του βραβευμένου στο Φεστιβάλ του Βερολίνου «Who's Gonna Love Me Now?», των Τόμεκ και Μπαράκ Χέιμαν, που προβάλλεται την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου στις 19:30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο.
Μπερδεύοντας τη συγκίνηση με το χιούμορ και τη μυθοπλασία με το ντοκιμαντέρ, οι Τόμεκ και Μπαράκ Χέιμαν, δύο από τους πιο ενδιαφέροντες σύγχρονους δημιουργούς ντοκιμαντέρ (αναζητήστε τα «Mr. Gaga» και «The Crown Has No Name»), κάνουν την ιστορία του Σαρ μια ιστορία για όλους όσους αναζητούν μια «οικογένεια» για να ανήκουν.
Λίγο πριν έρθει στην Αθήνα, την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου, για να παρουσιάσει το masterclass με τίτλο «Πώς να χτίσετε σχέση με το χαρακτήρα της ταινίας σας», ο ένας από τους δύο δημιουργούς, ο Τόμερ Χέιμαν, μίλησε στο Flix για την οικογένεια που έχεις και εκείνη την άλλη που φτιάχνεις μόνος σου.
Ο Τόμερ Χέιμαν μαζί με τον αδερφό του Μπαράκ
Ποια ήταν η βασική έμπνευση για το «Who's Gonna Love Me Now?»
Στην αρχή, σκεφτήκαμε πως η ιστορία θα είναι για έναν νέο άντρα που καταφέρνει να δημιουργήσει μια εναλλακτική οικογένεια, όταν η βιολογική του οικογένεια τού γυρίζει την πλάτη. Για μας, το βασικό θέμα της ταινίας ήταν να δείξουμε ότι είναι δυνατόν να δημιουργήσεις μια άλλη ταυτότητα, ακόμη και μια άλλη οικογένεια. Τελικά, όμως, έγινε κάτι τελείως διαφορετικό, γιατί ο Σαάρ άρχισε να συνδέεται σιγά-σιγά με την οικογένειά του. Στις προηγούμενες ταινίες μας είχαμε ασχοληθεί με θέματα μετανάστευσης, ταυτότητας, αδελφοσύνης, πατρότητας. Οπότε ήταν για μας απόλυτα φυσικό να μας αγγίξει μια τέτοια ιστορία.
Πώς πείσατε τον Σαάρ να αφηγηθεί την ιστορία του και, κυρίως, πώς πείσατε την οικογένειά του να συμμετάσχει στην ταινία;
Γνώρισα τον Σαάρ πριν από 20 χρόνια. Ημασταν δύο νέοι άνδρες που συναντήθηκαν στους δρόμους του Τελ Αβίβ, κολλήσαμε αμέσως και περάσαμε μια άγρια, δυνατή νύχτα μαζί, όπου ανακαλύψαμε ότι είχαμε περισσότερα κοινά στο παρελθόν μας. Οταν συνειδητοποίησα ότι ο Σαάρ ήταν θρησκευόμενος και πως είχε μια μπερδεμένη σχέση με την οικογένειά του, του ζήτησα αν μπορώ να κάνω μια ταινία. Ο Σαάρ πίστευε ότι ήταν πολύ νωρίς και γι' αυτόν και για την οικογένειά του. Πίστευε ότι θα ήταν κάτι περίπλοκο και επικίνδυνο. Ακολουθήσαμε ο καθένας τον δικό του δρόμο, αλλά δεν ξέχασα ποτέ την αθωότητά του, τη θλίψη του, τη σεξουαλικότητα και την ωμή του φύση. Δώδεκα χρόνια μετά, βρέθηκα στο Λονδίνο για να παραλάβω ένα βραβείο για κινηματογραφιστές που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ανακοίνωσα στο Facebook και πήρα ένα μήνυμα από τον Σαάρ. Οταν βρεθήκαμε, μου είπε: «Είμαι περίπου 40 ετών τώρα. Θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου με το κοινό του Ισραήλ, γιατί ξέρω πως οι οροθετικοί υποφέρουν από τις προκαταλήψεις και θα ήμουν ευτυχισμένος αν μπορούσα να κάνω κάτι γι' αυτό».
Πώς χειριστήκατε τις δύσκολες συναισθηματικές σκηνές της ταινίας;
Ηταν πολύ αυθεντικές στιγμές, γιατί πρόσφεραν απαντήσεις σε ερωτήσεις που θέτουμε όλοι, ειδικά την ανάγκη να αγαπηθούμε. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρείς αντιδράσεις και σχέσεις που σε εκπλήσσουν, σε προκαλούν. Δεν είναι ενδιαφέρον μόνο επειδή είμαστε κινηματογραφιστές, αλλά και επειδή είμαστε άνθρωποι. Ο Σαάρ είχε ανάγκη την οικογένειά του, όσο δύσκολο κι αν ήταν αυτό. Μας ενδιαφέρει πάντα η γνώμη των γονιών μας, ακόμη κι όταν διαφέρει από τη δική μας, ακόμη κι αν δεν έχουμε καθόλου σχέσεις μαζί τους. Παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Πώς συνδέονται οι προσωπικές ζωές και ιστορίες σας με την ιστορία του Σαάρ;
Είχαμε ήδη κάνει μια ταινία για τη δική μας οικογένεια, το «The Queen Has No Crown», που έκανε την πρεμιέρα της στη Berlinale το 2011. Είναι η ιστορία μας, πέντε αδέλφια που κάποια είναι στο Ισραήλ και κάποια έχουν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Ασχολείται με θέματα όπως η καριέρα, οι σχέσεις, η αγάπη και οι οικογενειακοί δεσμοί. Στην πραγματικότητα θέτει την ερώτηση: «Τι κάνεις όταν ο τρόπος της ζωή σου δεν είναι αποδεκτός;». Η ίδια ερώτηση τίθεται και στο «Who's Gonna Love Me Now?». Το στιλ μας βασίζεται στο δράμα και την αφήγηση. Και στηρίζεται πάντα σε προσωπικές και ιδιωτικές ιστορίες. Οι ταινίες μας στέλνουν ένα παγκόσμιο μήνυμα μέσα από την οπτική γωνία του συγκεκριμένου ανθρώπου τον οποίο έχουμε ερωτευτεί και είναι ο πρωταγωνιστής μας.
Αγάπη, αποδοχή, οικογένεια. Βάλτε τις τρεις αυτές λέξεις στη σωστή σειρά.
Αγάπη, αποδοχή και οικογένεια. Σε αυτή τη σειρά. Νομίζω πως η αγάπη είναι η βάση της ζωής. Η αποδοχή είναι το δεύτερο βήμα στη ζωή γιατί πηγάζει από την αγάπη. Αποδοχή γι' αυτό που είσαι και αποδοχή απ' όσους σε αγαπούν. Αν έχεις αυτά τα δύο πράγματα στη ζωή σου, μπορείς να γίνεις ο ίδιος η οικογένειά σου ή μπορείς να χτίσεις μια οικογένεια γύρω από αυτές τις ιδέες. Μια υγιής σχέση με τον εαυτό σου και με την οικογένειά σου βασίζεται πραγματικά στην αγάπη και την αποδοχή.
Πιστεύετε ότι ταινίες σαν το «Who's Gonna Love Me Now?» μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι;
Νομίζω πως το γεγονός ότι μπορείς να δεις πως οι γονείς του Σαάρ αλλάζουν ολοκληρωτικά συμπεριφορά απέναντί του, δείχνει πως ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και να γίνει καλύτερος. Δείχνει πως οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν νέα πράγματα. Στην αρχή της ταινίας, η μητέρα του Σαάρ εξηγεί πως το να σκέφτεται δύο άνδρες να κοιμούνται μαζί ήταν γι' αυτήν αηδιαστικό. Αυτή τη στιγμή, αυτή η γυναίκα είναι ηγέτης μιας ομάδας γονιών οροθετικών παιδιών. Ο πατέρας το ίδιο, αλλά στο τέλος, αυτός και ο Σαάρ ήρθαν κοντά ο ένας στον άλλον. Η πιο σημαντική σκηνή είναι αυτή όπου ο Σαάρ ρωτάει τον αδερφό του αν έχει διαβάσει ποτέ ένα βιβλίο για τον HIV. Για μένα, αυτό είναι ένα μήνυμα για τη σημασία του να γνωρίζουμε τι είναι ο ιός. Σήμερα, άνθρωποι με HIV είναι καλά και ζουν υγιείς ζωές. Αν θες να μάθεις περισσότερα σχετικά με αυτό, οφείλεις να προσπαθήσεις.
Ποιος θα Με Αγαπήσει Τώρα; / Who’s Gonna Love Me Now? των Μπαράκ Χέιμαν και Τόμερ Χέιμαν | 84’ | Ισραήλ, Μεγάλη Βρετανία, 2016 | Με την υποστήριξη της Πρεσβείας του Ισραήλ | Σε συνεργασία με το Κέντρο Ζωής | Προβολή: Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου στις 19:30 στο Γαλλικό Ινστιτούτο (Σίνα 31) | Τιμές εισιτηρίων: 6 ευρώ / 3 ευρώ φοιτητικό (ισχύει μόνο για τις προβολές του Γαλλικού Ινστιτούτου) | Ολες οι ταινίες του CineDoc είναι διαθέσιμες και στο vimeo | Την προβολή στο Γαλλικό Ινστιτούτο θα προλογίσει ο Κωστής Χατζημωράκης, Διευθυντής του Κέντρου Ζωής, για την υποστήριξη ανθρώπων που ζουν με HIV. Θα ακολουθήσει Q&A.
To masterclass του Τόμερ Χέιμαν θα γίνει την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου στις 18:00 | Είσοδος ελεύθερη | Ωδείο Αθηνών Αίθουσα Αρης Γαρουφάλης, Βασ. Γεωργίου Β’ 17-19 | Το masterclass, που διοργανώνεται σε συνεργασία του Cinedoc με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, εντάσσεται στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος της Ακαδημίας, Film Factory, που πραγματοποιείται φέτος τον Δεκέμβριο για έβδομη χρονιά. | Αναλυτικές πληροφορίες για το πρόγραμμα εδώ.
