Στη νέα του ταινία, ο Ισπανός σκηνοθέτης που γνωρίσαμε με το «Κανείς δεν Μπορεί να μας Σώσει», αγαπήσαμε με τον «Εκπτωτο» και θαυμάσαμε με τον «Εξαφανισμένο», επιστρέφει με ένα θρίλερ που διατηρεί αλώβητο τον κοινωνικό προσανατολισμό του, αφού χωρίς να χάνει ούτε στιγμή κινηματογραφικής απόλαυσης παραμένει ένα ισχυρό σχόλιο πάνω στην ξενοφοβία, τον τρόμο του διαφορετικού, την αδυναμία συνύπαρξης στον σημερινό κόσμο.
Στο «Ο Εχθρός Δίπλα Μου», ο Ροντρίγκο Σορογκόγιεν αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού από τη Γαλλία, του Βενσάν και της Ολγκά που ζει που εδώ και καιρό σε ένα χωριό στην ενδοχώρα της Γαλικίας. Εκεί ζουν μια ήσυχη καθημερινότητα, φυτεύοντας τα λαχανικά τους και ανακαινίζοντας εγκαταλειμμένα σπίτια, αν και η συμβίωσή τους με τους ντόπιους δεν είναι και τόσο ρόδινη. Η εναντίωσή τους στην προοπτική δημιουργίας ενός αιολικού πάρκου, θα πυροδοτήσει συγκρούσεις με τους γείτονες, και η συνύπαρξή τους δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια.
Στο Flix, ο Ροντρίγκο Σορογκόγιεν μιλάει για όλα αυτά - τα μικρά και μεγάλα - που χωρίζουν τους ανθρώπους, την περιχαράκωση του ατόμου μέσα στις ασπρόμαυρες και ποτέ γκρίζες απόψεις του, την έλλειψη διαλόγου και ανοχής που οδηγεί σε μια κοινωνία κατακερματισμένη και ποτισμένη από το μίσος.
Το «Ο Εχθρός Δίπλα Μου» θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 10 Αυγούστου.
O Ροντρίγκο Σορογκόγιεν με τους ηθοποιούς του στα γυρίσματα της ταινίας
Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. H αληθινή ιστορία ήταν για ένα ζευγάρι Ολλανδών, όχι Γάλλων όπως στην ταινία, που είχε προβλήματα με ανθρώπους σε ένα χωριό της Γαλικίας. Αλλάξαμε τα πάντα, από τα ονόματα μέχρι την πλοκή, τα κίνητρα. Απομακρυνθήκαμε από την πραγματικότητα για να μπορέσουμε να είμαστε όσο πιο αληθινοί γίνεται. Η ταινία είναι ένα παραμύθι για μια πραγματική ιστορία. Μιλάμε για θέματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες, όπως τις διαρκείς συγκρούσεις μεταξύ πληθυσμών, την ανοχή στο διαφορετικό, τον «ξένο» που ως έννοια συνεχίζει να καθορίζει τις δυναμικές στην εποχή μας.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν ακούει κανέναν. Ολες οι απόψεις είναι ή μαύρο ή άσπρο. Δεν υπάρχουν πια γκρίζες περιοχές. Χρειαζόμαστε διάλογο και ανάλυση, αλλά αυτό λιγοστεύει μέρα με την μέρα μπροστά στο φανατισμό που επικρατεί. Δεν ακούμε ποτέ τα επιχειρήματα των άλλων. Στην ταινία υπάρχει μια σκηνή όπου οι «ανταγωνιστές» εξηγούν τις θέσεις τους. Οφείλουν να ακουστούν κι αυτοί. Οφείλουμε να κατανοήσουμε την αιτία των συγκρούσεων ως μοναδικό τρόπο για να τις λύσουμε. Θέλαμε οπωσδήποτε να δημιουργήσουμε ολοκληρωμένους, πολύπλοκους χαρακτήρες και όχι απλά «καλούς» και «κακούς».
Ο Ντενίς Μενοσέ στα γυρίσματα της ταινίας
Δεν ήθελα να κάνω ένα κλασικό γουέστερν. Ηθελα να παίξω με τους κανόνες του είδους, αλλά να οδηγήσω την ιστορία σε διαφορετική κατεύθυνση. Με ενδιέφερε ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις συγκρούσεις οι άντρες και οι γυναίκες. Φυσικά υπάρχει ο ξένος που οι ντόπιοι αντιμετωπίζουν με εχθρότητα, στοιχείο που αποτελεί κεντρικό γνώρισμα των γουέστερν, αλλά αυτό που με ενδιέφερε πιο πολύ ήταν το εικαστικό κομμάτι του κινηματογραφικού είδους.
Με κάποιον τρόπο είναι μια γυναικεία ταινία μέσα σε ένα ανδρικό περιβάλλον. Το πρώτο μέρος είναι γνωστό, το έχουμε ξαναδεί. Το δεύτερο όμως μέρος κάνει την έκπληξη με την γυναίκα να καταφέρνει να βρίσκει δίοδο και μια κάποια λύση στη σύγκρουση των ανδρών. Αυτή η διάσταση της ταινίας ήταν και αυτή που έδωσε και το πράσινο φως για τη δημιουργία της.
Ο Σαμ Πέκινπα και τα «Αδέσποτα Σκυλιά» ήταν η αρχική έμπνευση για την ταινία. Ξέραμε ωστόσο πως έπρεπε να απομακρυνθούμε, αν θέλαμε να πούμε μια πρωτότυπη ιστορία, και είναι ολοφάνερο πως από ένα σημείο και μετά η αναφορά στην ταινία παύει να υπάρχει.
Ολες οι απόψεις είναι ή μαύρο ή άσπρο. Δεν υπάρχουν πια γκρίζες περιοχές. Χρειαζόμαστε διάλογο και ανάλυση, αλλά αυτό λιγοστεύει μέρα με την μέρα μπροστά στο φανατισμό που επικρατεί. Δεν ακούμε ποτέ τα επιχειρήματα των άλλων.»
Με τη Μαρίνα Φόις στα γυρίσματα της ταινίας
Πάντα λέγαμε πως η ταινία είναι ένα θρίλερ που καταλήγει σε love story. To love story ήταν το σημαντικότερο κομμάτι της ταινίας. Είναι όλη η δύναμη της ηρωίδας της Μαρίνα Φόις. Και όλη η δύναμη κατά τη συγγραφή του σεναρίου. Ηταν το στοιχείο εκείνο που έδεσε όλη την ταινία κάνοντάς την αταξινόμητη ως είδος αλλά τελικά πιο κοντά στον θεατή.
Ο τίτλος ήταν αυτός από την αρχή. Κατά τη διάρκεια του ρεπεράζ στη Γαλικία, ανακαλύψαμε ένα φεστιβάλ που γίνεται μια φορά το χρόνο με τον τίτλο «Rapa das Bestas», όπου οι ντόπιοι ανεβαίνουν στο βουνό με τα άγρια άλογα. «As Bestas» (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας) είναι στη Γαλικία τα «άγρια άλογα». Στο φεστιβάλ αυτό καθαρίζουν το τρίχωμα των αλόγων από τις ψείρες και μετά τα αφήνουν ελεύθερα. Εντυπωσιαστήκαμε πάρα πολύ από αυτήν την παράδοση. Ο τίτλος εξέφρασε ακριβώς την ουσία της ταινίας.
Το «Ο Εχθρός Δίπλα Μου» θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 10 Αυγούστου.
